Η τελετή είχε ως κεντρικό μήνυμα πως «η καρδιά δεν έχει όρια. Όλοι μας έχουμε καρδιά» και το κέφι των αθλητών στους στίβους  και την ζωή ήταν μεγάλο.

Η Ελλάδα μπήκε στο Μαρακανά έχοντας σημαιοφόρο τον Παραολυμπιονίκη του μπότσια, Γρηγόρη Πολυχρονίδη. Σε μικρή απόσταση ο πρόεδρος της ΕΠΕ και αρχηγός της ελληνικής αποστολής, Γιώργος Φοντουλάκης και αμέσως μετά οι υπόλοιποι Έλληνες αθλητές και οι συνοδοί τους.

Την τεράστια ελληνική σημαία κρατούσαν η υπαρχηγός της ελληνικής αποστολής, Σάσα Γκούφα, ο Γενικός Γραμματέας της ΕΠΕ, Άρης Πανανός μαζί με τον γιο του και Παροαλυμπιονίκη στο Μπότσια, Νίκο Πανανό αλλά και οι αθλητές Κέλλυ Λουφάκη, Πασχάλης Κουλούμογλου, Θανάσης Μπαράκας, Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης, Δωροθέα Ποιμενίδου, Στέλλα Σμαραγδή και Στέφανος Διαμαντής.

Ο Αλ Χουσείν, ο Σύρος πρόσφυγας που ζει, εργάζεται και προπονείται στην Ελλάδα, μπήκε πρώτος στο στάδιο κρατώντας τη σημαία των Ανεξάρτητων Παραολυμπιακών Αθλητών, η οποία δημιουργήθηκε μετά από πρόταση της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής προς την IPC.

Ο Αντόνιο Ντελφίνο ντε Σόουζα, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών υποχρεώθηκε σε ακρωτηριασμό του χεριού του, μπήκε στο στάδιο με την φλόγα.

Την παρέδωσε στην Μαρσία Μαλσάρ και εκείνη με τη σειρά της στην Άντρια Ρόκα Σάντος, αθλήτρια με προβλήματα όρασης. Η Ρόκα Σάντος παρέδωσε την φλόγα στον κάτοχο των περισσοτέρων μεταλλίων σε παραολυμπιακούς αγώνες για λογαριασμό της Βραζιλίας και συγκεκριμένα 13, έξι εκ των οποίων χρυσά, Τσοντοάλντο Σίλβα.

Το σκηνικό που είχε στηθεί στο Μαρακανά για το άναμα του βωμού, παρέπεμπε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ανάπηρος.

Όμως ως δια μαγείας, τα απροσπέλαστα σκαλοπάτια που ήταν στον δρόμο της, έγινε ένας βατός διάδρομος που του επέτρεψε να βρεθεί στην κορυφή του βωμού προκειμένου να τον ανάψει.