«Ηταν η πιο περίπλοκη performance που έχω παρουσιάσει, καθώς είχε και χορογραφία, όπου χόρεψα μαζί με τη χορεύτρια που συμμετείχε, ενώ παράλληλα υπήρχαν γραφή και ζωγραφική», λέει ο Δημοσθένης Δαββέτας στον «Ε.Τ.» της Κυριακής και συνεχίζει: «Εγραψα στίχους και λέξεις από δικά μου ποιήματα στα σώματα, χέρια, πρόσωπα των ανθρώπων που παρακολουθούσαν, οπότε έγιναν και εκείνοι μέρος του έργου, ενώ παράλληλα απήγγειλα ποίηση και ζωγράφισα. Ολα έγιναν σε μορφή ιεροτελεστίας, ώστε το κοινό να νιώσει έντονα συναισθήματα, να έχει ερωτική, συναισθηματική, αισθητική και πνευματική συγκίνηση. Υπήρχαν αληθινή μέθεξη και ευφορία. Μάλιστα, λόγω της υψηλής προσέλευσης η performance επαναλήφθηκε τέσσερις φορές. Ξεκίνησε στις 20.00 και τελείωσε στις 22.00». 

Ποιες είναι οι δυσκολίες μιας ζωντανής παρουσίασης που το κοινό βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής;

Το ζητούμενο είναι να σπάσεις τα όρια της παράστασης. Το κοινό να μην είναι σε αδράνεια. Πρέπει να ενσωματωθεί με την performance, να γίνει ένα με αυτήν. Να γίνει μέρος της. Ετσι έγινε και στην performance μου. Ζήτησα από το κοινό να γράψει στο έργο και να με συνοδεύσει στο χορευτικό μου. Και έγινε με επιτυχία. Το απόλαυσα και το απόλαυσαν.

 Δεν υπάρχει αίσθημα συστολής όταν γίνεστε μέρος του έργου; Η τέχνη η ίδια σάς απελευθερώνει;

Το προσωπικό μου συναίσθημα ήταν εξαιρετικό. Οταν είμαι επί σκηνής, όπως και όταν γράφω ή ζωγραφίζω, απελευθερώνομαι πλήρως. Με διαπερνά μια απέραντη δημιουργική ευχαρίστηση που και με μεταμορφώνει. Οταν είσαι μέσα στο έργο τις στιγμές της δημιουργίας δεν σε συγκρατεί τίποτα. Είσαι πέρα από το «καλό» και το «κακό». Είσαι πέρα από κάθε σύμβαση αναστολής. Είσαι ο εαυτός σου. Ετσι ένιωσα κι εγώ. Ετσι νιώθω όταν δημιουργώ. Την απόλυτη απελευθέρωση. Αυτό που επίσης με κινητοποίησε απόλυτα ήταν ότι η performance έγινε στο Palazzo Taverna στη Ρώμη. Είναι τιμή για εμένα, γιατί στο ίδιο μέρος υπήρξε δράση σπουδαίων εικαστικών που θαύμαζα, όπως του Κουνέλλη, του Μπόις και του Γουόρχολ.

 Η performance πιστεύετε ότι μπορεί να είναι συνδυασμός διαφορετικών τεχνών, εικαστικών, ποίησης, ακόμα και χορού;

Η performance για εμένα είναι συνέργεια, διάλογος διαφορετικών τεχνών μεταξύ τους. Πρόκειται για ένα είδος ολικής τέχνης, όπου οι διαφορετικές τέχνες συνεργούν και γίνονται ένα. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται να βρεθεί η χρυσή τομή, το σημείο επαφής μεταξύ όλων αυτών των καλλιτεχνικών εκφράσεων. Αυτό είναι το στοίχημα του καλλιτέχνη. Να βρει αυτήν τη λεπτή γραμμή που ενώνει όλα αυτά μεταξύ τους σε μια σύνθεση. Χόρεψα για πρώτη φορά στο πλαίσιο performance. Ηταν μια καταπληκτική εμπειρία. Καθοδηγούσα τη χορεύτρια, την εξαιρετική Σάρα Μαστροφίνι, και με καθοδηγούσε. Υπήρξε ένα δημιουργικό ρεύμα που μας διαπέρασε και μας ένωσε. Σπουδαία εμπειρία.

 Ωστόσο, η ζωγραφική είχε εξέχοντα ρόλο, καθώς παράλληλα στον ίδιο χώρο φιλοξενείται και η έκθεση των έργων σας;

Η performance για εμένα δεν είναι κάτι αυτόνομο. Είναι πάντα ένας διάλογος με τα ζωγραφικά μου έργα. Οπως έγινε και τώρα στη Ρώμη. Αυτά που έδειξα και που θα δείξω σε νέα έκθεση τον Οκτώβριο είναι μια νέα σειρά όπου το κενό της ζωγραφισμένης εικόνας είναι μέρος της, είναι μέρος των χρωμάτων και της σύνθεσης. Στη ζωγραφική μου υπάρχει πάντα ένα νέο χρώμα. Είναι το χρώμα του κενού. Λέμε από την αρχαία εποχή ότι η φύση δεν αγαπά το κενό. Προσωπικά, αγαπώ το πλήρες της φύσης και το κενό. Τα συνδυάζω στους πίνακές μου και ειδικά σε αυτούς που έδειξα και θα δείξω στην Ιταλία. Το κενό είναι μέρος της φύσης και αντιστρόφως η φύση είναι μέρος του κενού. Για εμένα το ξαναλέω: Το κενό είναι χρώμα. Είναι το χρώμα που μπορεί να συμπληρώσει, να διευρύνει ή να εμπλουτίσει κάθε χρώμα, φυσικό ή τεχνητό. Το κενό είναι το χρώμα που δεν έχει όρια, ποσότητα, έκταση ή αποχρώσεις. Δεν έχει μεσοβέζικο λόγο. Το κενό είναι μια πλήρης γλώσσα.

 Στο τέλος δίνατε στους θεατές ένα κουτάκι με σοκολάτα, μαζί ένα ποίημα και ένα αμύγδαλο. Τι θέλατε να συμβολίσετε με αυτή σας την κίνηση;

Η σοκολάτα, που έδινα στο τέλος στο κοινό μέσα σε ένα σακουλάκι με αμύγδαλο και ένα ποίημα, συμβολίζει τον έρωτα. Η σοκολάτα είναι ενέργεια. Μαζί με την ποίηση είναι ενέργεια σώματος και πνεύματος μαζί. Το αμύγδαλο το δίνουν σε γάμο. Η δε γαλλική του μετάφραση amant σημαίνει ο/η εραστής. Ολα μαζί ήταν μια χειρονομία-ύμνος στον έρωτα, στο σώμα, στις αισθήσεις και στο πνεύμα. Πρόκειται για μια ολική στάση ζωής. Μια ζωή ως όλον, ως παν.

Ειδήσεις σήμερα