Χωρίς ανάσα
Η νουβέλα «Felicità» («Ευτυχία») διαβάζεται απνευστί, καθώς σου δημιουργεί από την πρώτη στιγμή αγωνία για τη συνέχεια, σε κάνει να προσπαθείς να τη μαντέψεις, για να διαπιστώσεις, τελικά, φθάνοντας στο ανατρεπτικό τέλος, πως ό,τι κι αν είχες σκεφθεί δεν ήταν ικανό να συναγωνισθεί την αχαλίνωτη φαντασία της συγγραφέως. Με κινηματογραφική δομή και αυτό, όπως της αρέσει, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το σενάριο μιας τηλεταινίας. Πρωτότυπο, σπιντάτο, μοντέρνο, άμεσο, μια όμορφη γραφή θηλυκή, μια γυναικεία ματιά πάνω στα πράγματα, αλλά καθόλου ροζ, παρά το χρώμα του εξωφύλλου. «Καταλήξαμε σε αυτό το χρώμα κάνοντας έναν υπαινιγμό για τον τίτλο του βιβλίου, καθώς η ευτυχία είναι ροζ», λέει στον «Ε.Τ.» της Κυριακής η Σεμίνα Διγενή, ομολογώντας πως η πρώτη επιλογή ήταν ένα άλλο χρώμα. «Βέβαια, δεν είναι το ροζ το χαζοχαρούμενο, είναι πιο βαθύ, πιο σκούρο», λέει και χαμογελάει, καθώς το ροζ της… Μπάρμπι δεν της ταιριάζει καθόλου. Οπως μας λέει, ήδη συζητάει το ανέβασμα του βιβλίου της στο θεατρικό σανίδι, καθώς αυτός είναι ο προορισμός του κάθε θεατρικού έργου, αλλά και την πιθανή κινηματογραφική εκδοχή του, προοπτικές που του ταιριάζουν γάντι.
«Πρώτα είδα την ταινία στο μυαλό μου και ένιωσα τις εικόνες», σημειώνει η Σεμίνα Διγενή για τον τρόπο που εμπνεύσθηκε το «Felicità» και συνεχίζει: «Από την παιδική μου ηλικία, μου άρεσε να δημιουργώ κόσμους, έτσι όπως τους ήθελα, και να μπαίνω μέσα. Με προσείλκυε πάντα η ιδέα της κατασκευής κόσμων που ανάλογα με τη διάθεσή μου και την εποχή φτιάχνονται για να καλύπτουν κάποια κενά».
Το εύρημα της συγγραφέως απ’ όπου αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας είναι ότι η ηρωίδα της ζητάει από ένα αγόρι που φέρνει πίτσα στο σπίτι της να της νοικιάσει 24 ώρες από τη ζωή του με αντίτιμο 1.000 ευρώ. Εκείνος δέχεται και η συνέχεια είναι απρόσμενη, ανατρεπτική και μυστηριώδης. Ενα παράτολμο πείραμα, ένα παιχνίδι όπου οι ήρωες, η γυναίκα και το αγόρι, εναλλάσσονται στους ρόλους του θύτη και του θύματος, ξεκινά. Αυτό που φαίνεται να είναι μία απλή συνάντηση ανάμεσα σε μια σκηνοθέτιδα και έναν νεαρό διανομέα, κλιμακώνεται σε μία κατάσταση που δημιουργεί διαρκώς ερωτήματα.
Ποια ήταν η κομβική στιγμή που δημιούργησε την πρωταγωνίστρια του βιβλίου της, μια γυναίκα που έχει συνειδητοποιήσει χρόνια τώρα πως είναι «ορφανή από παρόν», πως είναι μια «φοβισμένη κατσικούλα, κουρνιασμένη στο ζεστό παχνί του παρελθόντος»;
Ενα ελάττωμα που έχω είναι το σύνδρομο προληπτικής απώθησης της ευτυχίας. Ποτέ δεν ήμουν σίγουρη αν μου άξιζε η όποια ευτυχία ζούσα ανά πάσα στιγμή. Σαν να μην ήταν πρέπον να τη ζήσω. Στο συγκεκριμένο βιβλίο με κάποιο τρόπο, αυτό το αίσθημα λειτούργησε. Οταν η ηρωίδα νομίζει ότι βρίσκεται στην άκρη της λύσης του προβλήματος, κάνει κάτι σαν να πρέπει να παρατείνει τον ερχομό της ευτυχίας. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι φίλη μου.
Τατόι: Πώς θα είναι το μουσείο με τα θρυλικά βασιλικά αυτοκίνητα Rolls Royce, MG και Fiat
Δραστήρια
Παράλληλα πάντα δυναμική και επί των επάλξεων η Σεμίνα Διγενή δημιουργεί, εξαιρετικά να τα ακούς, podcasts για αγαπημένα πρόσωπα του ελληνικού θεάματος στα sites Real.gr, Enikos.gr και στο ραδιόφωνο του Real.Fm, ενώ αρθρογραφεί στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη».
Τον Δεκέμβριο θα κυκλοφορήσει η «Αποδελτίωση ΙΙ» από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», με «ήρωες» αγαπημένα δημόσια πρόσωπα. Στο έκτο της βιβλίο, που θα κυκλοφορήσει την άνοιξη, επισκέπτεται την παιδική της γειτονιά στον Βοτανικό και από εκεί σκιαγραφεί την Ελλάδα της δεκαετίας του ’60. Παράλληλα ετοιμάζει podcasts για τους Χαρούλα Αλεξίου, Τάνια Τσανακλίδου, Γιάννη Αντετοκούνμπο κ.ά.
ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
- Λέανδρος Πολενάκης (συγγραφέας, ποιητής, κριτικός θεάτρου): «Το έργο της Σεμίνας Διγενή, “Felicità”, είναι ένα κείμενο υβριδικό, που συνδυάζει το καλά χτισμένο θέατρο, το καλά δουλεμένο κινηματογραφικό σενάριο, αλλά και ένα δυναμικό νευρώδες αφήγημα».
- Ελένη Ράντου (ηθοποιός): «Το κείμενο είναι γεμάτο με το πάθος της Σεμίνας, έξω από φόρμες, κανόνες και “πρέπει”. Εμένα με καθήλωσε».
- Ηρακλής Λογοθέτης (συγγραφέας, κριτικός θεάτρου): «Ολα αποκαλύπτονται από την ενεργοποίηση μιας βραδυφλεγούς βόμβας, που δεν θα σκάσει ενώπιον του θεατή, παρά μόνο στο τέλος του έργου».
- Θέμης Καραμουρατίδης (συνθέτης): «Το “Felicità” σε κάνει να νιώθεις πως κρυφοδιαβάζεις το σενάριο μιας συναρπαστικής ταινίας του Αντονιόνι ή του Αλμοδόβαρ».
Ειδήσεις σήμερα
Επίδομα θέρμανσης: Άνοιξε η πλατφόρμα myΘέρμανση – Πώς θα κάνετε την αίτηση σας
Συντάξεις: Σπιράλ μειώσεων λόγω χαμηλών εισφορών!
Ολυμπιακός: Οι εισηγήσεις στον Μαρινάκη για αποχώρηση – Τι προβλέπει ο ΚΑΠ