Πρόκειται για έναν συνταρακτικό μονόλογο που ερμηνεύει καταλυτικά η ηθοποιός Κατερίνα Γκατζόγια, η οποία ταυτίζεται απόλυτα με τον χαρακτήρα, σωματοποιεί τον λόγο, γίνεται αληθινή ιέρεια του κειμένου του Σολωμού και των πολυσήμαντων νοημάτων του, που τα κοινωνεί στο κοινό.

Το έργο γράφτηκε με αφορμή το συναίσθημα φόβου και δειλίας που κυρίεψε τον Σολωμό, όταν είδε μια δύσμορφη, εμπαθή Γυναίκα του νησιού, να εξυβρίζει με μανία τις γυναίκες που έχουν έρθει από το πολιορκημένο Μεσολόγγι, ζητώντας βοήθεια για τους έγκλειστους.

Το ότι δεν μπόρεσε να υπερασπισθεί επί τόπου αυτές τις Μεσολογγίτισσες, προκάλεσε στον Ποιητή ενοχή και έγινε η αιτία να θέλει να κατανοήσει τη δύναμη αυτής της Γυναίκας, θεωρώντας την ενσάρκωση του «Κακού».

Ποιητική Αδεία «δανείζεται» το προσωπείο του Αγίου Διονυσίου του ιερομόναχου – ιστορικό πρόσωπο που έζησε 172 χρόνια – για να κοιτάξει άφοβα το «Κακό».

Κοιτάζοντας ο Σολωμός με τα μάτια ενός Αγίου απελευθερώνει το πνεύμα του, και παρακολουθώντας τις τελευταίες δραματικές στιγμές της Γυναίκας, προσεύχεται ταπεινά για κείνη.

Κατανοεί πως η Γυναίκα, που φοβόταν σαν υπόσταση του «Κακού», δεν είχε καμιά δύναμη, αλλά ζούσε μέσα στην αγωνία και τη σύγχυση.

Συνειδητοποιεί πως έγινε ο ίδιος φορέας του Κακού, επειδή ο νους του καταλήφθηκε από τις τρομακτικές φωνές της δυστυχούς Γυναίκας, και έχασε την ελευθερία της βούλησής του.

Δεν πρέπει να αφήνουμε το Πνεύμα μας να υποδουλώνεται στα φοβικά και ασταθή συναισθήματά μας , φαίνεται να δηλώνει έμμεσα ο Σολωμός, αλλά να εμπιστευόμαστε την σταθερή αλήθεια που κατοικεί στη συνείδησή μας, για να μπορούμε να αντιπαρερχόμαστε οποιονδήποτε φόβο, ως αντίθετον της ελευθερίας.

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Ο Δ. Αβδελιώδης συμπύκνωσε όλα τα πρόσωπα σε ένα μόνο, δαιμονικό και αγγελικό, χαρίζοντάς του τρομερή ένταση, δύναμη και ορμή. Σε μια μετωπική διδασκαλία, πρόσωπο με πρόσωπο, σαν σπουδή σε κόκκινο, σπουδαίου μεταβυζαντινού τεχνίτη. Με ένσαρκο λόγο σωματοποιημένο, αποκαλυπτικό, με κυρίαρχη την εκλεκτή και γεμάτη νόημα ερμηνεία της Κατερίνας Γκατζόγια.»

Λέανδρος Πολενάκης, Κριτικός θεάτρου Διδάκτωρ Παντείου Παν/στημίου

«Η προσφορά του Δήμου Αβδελιώδη στο θέατρο είναι τεράστια. Με το έργο του αυτό γίνεται και εξαιρετικά επίκαιρος. Η ηθοποιός Κατερίνα Γκατζόγια είναι συγκλονιστική. Αν «ηθοποιός σημαίνει φώς», όπως μας βεβαίωνε ο Χατζιδάκις ο ηθοποιός σημαίνει φως, κι αν ακόμα ηθοποιός σημαίνει φωνή, η Γκατζόγια τα έχει και τα δύο” με διδασκαλία Αβδελιώδη.»

Νικήτας Χιωτίνης, Καθηγητής Παν/στημίου Αρχιτεκτονικής – Φιλοσοφίας

«Το βαθύ θεολογικό, μεταφυσικό πλέγμα εξυφαίνεται μυσταγωγικά από τον σκηνοθέτη, Δήμο Αβδελιώδη, ο οποίος με τα λιτά, μα επιβλητικά του στοιχεία, μας μεταφέρει στο επίκεντρο της ιστορίας. Η Κατερίνα Γκατζόγια καταφέρνει, ως ιέρεια επί σκηνής, να μεταφέρει το πνεύμα της Γυναίκας της Ζάκυθος και να εξαγνίσει το νου από την άβυσσο της ψυχικής οδύνης. Γιατί μόνο το Φως καθαίρει την ψυχή.»

Χρύσα Νικολάκη, Κριτικός θεάτρου – Λογοτεχνίας

Η Δημιουργία της ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΔΗΜΟΥ ΑΒΔΕΛΙΩΔΗ

Ο κινηματογράφος Studio ιδρύθηκε το 1967 από τον πολυσχιδή στοχαστή, Σωκράτη Καψάσκη, με σκοπό τη διάδοση επίλεκτων κινηματογραφικών έργων τέχνης γαλουχώντας για χρόνια το κοινό με πρωτοπόρες δημιουργίες. Η νέα διεύθυνση του STUDIO new star art cinema, από τον Βελισσάριο Κοσσυβάκη, έχοντας διασώσει και επανιδρύσει τον ιστορικό αυτό χώρο, προσκάλεσε και πρότεινε στον Δήμο Αβδελιώδη την ίδρυση της «ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΔΗΜΟΥ ΑΒΔΕΛΙΩΔΗ», με σκοπό να δοθεί η ευκαιρία στο κοινό, στους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους νέους, να γνωρίσουν τις πρωτότυπες και κυριολεκτικά ψυχαγωγικές θεατρικές δημιουργίες του Δήμου Αβδελιώδη, που καθηλώνουν απολαυστικά και απελευθερωτικά  τους θεατές με τη μαγεία και τη δύναμη του Λόγου.

Δραματουργία / Διδασκαλία Ερμηνείας /Σκηνική Όψη / Σκηνοθεσία, Δήμος Αβδελιώδης

Ερμηνεύει η Κατερίνα Γκατζόγια

Φωνή Σολωμού: Δήμος Αβδελιώδης

Μουσική: Βαγγέλης Γιαννάκης

Κοστούμι, Φτερά Αγγέλου: Αριστείδης Πατσόγλου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Στεφανία Βλάχου

Graphic Design: Tasos Grønn

Διάρκεια παράστασης: 70′

Εισιτήρια: tictetservices.gr