Η 44χρονη κινηματογραφίστρια διαδέχεται την Τζέιν Κάμπιον («Μαθήματα Πιάνου», 1993) και την Ζουλιά Ντουκουρνό («Τιτάν», 2021), επιβεβαιώνοντας το βραδύ βήμα προς την ισότητα σε μια βιομηχανία του κινηματογράφου στην οποία ιστορικά κυριαρχούν οι άνδρες.
Παραλαμβάνοντας το βραβείο της στο φεστιβάλ των Καννών, η σκηνοθέτρια κατήγγειλε έντονα τον τρόπο με τον οποίο η γαλλική κυβέρνηση «απέρριψε με τρόπο σοκαριστικό» το κίνημα κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος.
«Αυτό το σχήμα αυταρχικής εξουσίας, ολοένα και περισσότερο χωρίς αναστολές, ξεσπά σε αρκετούς τομείς», πρόσθεσε, εκτιμώντας ότι η εξουσία επιδίωκε επίσης να «σπάσει την πολιτιστική εξαίρεση χωρίς την οποία [η Τριέ] δεν θα ήταν στις Κάννες σήμερα».
Η Ζυστίν Τριέ κατακτά την κορυφή της ‘Εβδομης Τέχνης έπειτα από τέσσερις ταινίες, μεταξύ των οποίων η «Sibyl», που είχε ήδη επιλεγεί στις Κάννες και άλλα τόσα πορτρέτα γυναικών.
Στη δισκογραφία, με τον Στέλιο
Ο Ιάπωνας Κότζι Γιακούσο, ένας από τους διασημότερους ηθοποιούς στη χώρα του, που απέσπασε το βραβείο α΄ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Perfect days» του Βιμ Βέντερς.
Στην ταινία αυτή του σκηνοθέτη του φιλμ «Παρίσι, Τέξας» (Χρυσός Φοίνικας, 1984), ο Κότζι Γιακούσο υποδύεται τον Χιραγιάμα, έναν υπάλληλο στις δημόσιες τουαλέτες του Τόκιο, έναν σιωπηλό και μοναχικό άνθρωπο, ο οποίος σιγά σιγά ανοίγεται στους άλλους.
Η Τουρκάλα Μερβέ Ντιζντάρ στο φεστιβάλ των Καννών απέσπασε το βραβείο α΄γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Ξερά Χόρτα» του Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν.
«Θα ήθελα να αφιερώσω αυτό το βραβείο σε όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται για να ξεπερνούν τις δυσκολίες της ύπαρξης σε αυτόν τον κόσμο και να κρατούν την ελπίδα» μέσα τους, δήλωσε η ηθοποιός, η οποία υποδύεται μια γυναίκα που ερωτεύεται έναν δάσκαλο σε μια απομακρυσμένη επαρχία της Τουρκίας.
Ο Βρετανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τζόναθαν Γκλέιζερ κέρδισε το Μέγα Βραβείο για την ταινία του «The Zone of Interest». Το Grand Prix (Μέγα Βραβείο) απονέμεται στη δεύτερη καλύτερη ταινία του φεστιβάλ.
Η ταινία παρουσιάζει την οικογενειακή ζωή του διοικητή του ναζιστικού στρατοπέδου εξόντωσης του Άουσβιτς για να θυμίσει «την κοινοτοπία του κακού». Η ταινία καταγγέλλει την ικανότητα των ανθρώπων να συνεχίζουν να ζουν αδιάφορα ενώ βιώνουν τη φρίκη.