Ο τίτλος της «wanderlust (φιλαποδημία)/all passports», σε επιμέλεια Κώστα Πράπογλου, μεταφέρει κατά πολύ και το κλίμα της έκθεσης σ’ αυτό το ιστορικό στέκι της Αθήνας.

Σαράντα τρεις καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες σύγχρονης τέχνης στο κτίριο που έχτισε ο Ερνέστος Τσίλλερ το 1890 καταθέτουν μια νέα ανάγνωση στην έννοια του ομηρικού ταξιδιού και τι μπορεί αυτό να σημαίνει για τον καθένα μας. Πολλά και εντελώς ανόμοια μεταξύ τους έργα, εγκαταστάσεις φτιαγμένες από διαφορετικά και μη αναμενόμενα υλικά έχουν καταλάβει τις μεγάλες ή τις μικρές αίθουσες, τους διαδρόμους, τα περάσματα του χώρου και επικοινωνούν μεταξύ τους και με τον θεατή. Περιδιαβαίνοντας τους χώρους του κτιρίου, ο επισκέπτης καλείται να αναρωτηθεί τις πιθανές απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Τι μας επιτρέπει να ταξιδεύουμε πέρα από́ την ανάγκη να βιώσουμε νέες κουλτούρες; Είναι η γοητεία του αγνώστου; Και ειδικά́ σήμερα, είναι η αίσθηση ασφάλειας και ευκολίας επικοινωνίας μεταξύ́ απομακρυσμένων τόπων; Μπορεί́ να είναι η τεχνολογία που μας συνοδεύει σε κάθε βήμα; Ή μπορεί́ να είναι οι σχέσεις μεταξύ́ χωρών σε πολιτικό́, διπλωματικό́ και πολιτισμικό́ επίπεδο; Τι κοινό́ έχει ο σύγχρονος ταξιδιώτης με έναν κατακτητή́ της αρχαιότητας ή έναν εξερευνητή́ του 19ου αιώνα; Και πώς ερμηνεύουμε σήμερα το πάθος για τις αρχαιότητες, τα έργα αρχαίας τέχνης και την ανάγκη για αναγνώριση;

Οπως λέει ο επιμελητής της έκθεσης Κώστας Πράπογλου: «Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες συνομιλούν με έννοιες του χωροχρόνου και πραγματεύονται νοήματα που σχετίζονται με το μέλλον μέσα από́ το πρίσμα του παρελθόντος και του παρόντος…

Αυτή́ η έκθεση φιλοδοξεί́ να προσφέρει μια εμπειρία πλήρους εμβύθισης, ενθαρρύνοντας κάθε επισκέπτη να μπει σε διαδικασία ενδοσκόπησης και να συνδεθεί́ με την καθολική́ αναζήτηση νεών νοημάτων, ταυτότητας και αλληλεσυνδεσιμότητας. Ενώνοντας το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, καλούμαστε να αναλογιστούμε την ουσία των ταξιδιών μας -όπως κι αν τα βιώνουμε- σε έναν διαρκώς εξελισσόμενο κόσμο.

Η ενεργοποίηση αυτού́ του χώρου αντιπροσωπεύει συμβολικά́ μια πνοή́ ζωής, δημιουργικότητας και έμπνευσης. Σηματοδοτεί́ μια ζωτική́ δύναμη και μια επιθυμία για αναγέννηση και εξέλιξη. Είναι σαν ενα νέο διαβατήριο για αναρίθμητους προορισμούς».

Στάσεις στις εγκαταστάσεις

Ανάμεσα στα έργα της έκθεσης, η εγκατάσταση «A Journey to Presence» (2024), της Susan Daboll, είναι ειδικά σχεδιασμένη για τον συγκεκριμένο χώρο. Πρόκειται για μια εμπειρία που μας μεταφέρει σε πέντε οικείους χώρους: την κουζίνα, το θέατρο, το γραφείο, το δωμάτιο του παρόντος εαυτού της και το δωμάτιο-έξοδο.

Η Νεφέλη Μασία με την εγκατάστασή της «Κοσμικές Πτήσεις και Αυτοαναφλέξεις» (2024) αναδημιουργεί τον μύθο του Δαίδαλου και του Ικάρου, φέρνοντας στο προσκήνιο τον παράτολμο ζήλο και την υπερβολική φιλοδοξία που διακατέχουν τον άνθρωπο.

Στην εγκατάσταση «Χειμερία Νάρκη» (2024), του Νίκου Τρανού, ο εγκλωβισμός μιας μικρής καφέ αρκούδας -ενός προστατευόμενου είδους- στην Εγνατία Οδό, στη Βόρεια Ελλάδα, γίνεται μια συγκινητική μεταφορά για την επώδυνη υποβάθμιση που υφίσταται το φυσικό περιβάλλον.

Στην εγκατάσταση της Κλαίρης Τσαλουχίδη-Χατζημηνά «Check-in» (2024), ο θεατής δεν αντικρίζει απλώς έναν σωρό από βαλίτσες, αλλά έρχεται αντιμέτωπος με μια υλική εκδήλωση της ψυχικής διαδρομής του ανθρώπου.

Στο ανατρεπτικό μονoκάναλο βίντεο «Open my Glade» (Flatten) (2000-2017), η Pipilotti Rist πιέζει το πρόσωπό της με δύναμη πάνω στο γυαλί, ενώ το έντονο μακιγιάζ της απλώνεται, μεταμορφώνοντας τον δεδομένο αρχιτεκτονικό χώρο σε έναν σωματικά βιωματικό καμβά απόδρασης και αναγέννησης.

Με την εγκατάσταση «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο» (2024), η Αντα Πετρανάκη μάς μεταφέρει σε μια παιδική χαρά και ανατρέπει την έννοια της ευτυχίας που συχνά στηρίζεται στις ζωηρές αναμνήσεις της νεότητάς μας.

Η εγκατάσταση «Κάνναβος – Matrix» (2024), της Λίνας Πηγαδιώτη, εξερευνά την έννοια της δομής ως βασικού στοιχείου μιας αρχιτεκτονικής ή γλυπτικής σύλληψης.

O Μανώλης Μπαμπούσης, με την εγκατάστασή του «Mon Repos – H ξεκούρασή μου» (2024), εμβαθύνει υποδόρια στα περίπλοκα θέματα του ταξιδιού, της φύσης, των υπηρεσιών φιλοξενίας και της ανάπαυσης.

Η εγκατάσταση της Αννας Αμπαριώτου, «…the cosmos exists… at last we are free to travel… they told us…» (2024), πλέκει περίτεχνα τη βιβλική αφήγηση της Κιβωτού του Νώε με σύγχρονες ανησυχίες που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή.

INFO: «wanderlust/all passports».

Επιμελητής: Κώστας Πράπογλου.

Διοργάνωση: artefact athens. Μέγαρο Σλήμαν-Μελά, Πανεπιστημίου 46, Αθήνα.

Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Πέμπτη – Παρασκευή -Σάββατο – Κυριακή: 15.30 – 20.30.

Διάρκεια Εκθεσης: Εως 17 Νοεμβρίου,

Η είσοδος είναι δωρεάν.

Με την οικονομική υποστήριξη και  αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού.

Παρακαλούνται οι επισκέπτες να εισέρχονται στον χώρο της έκθεσης με πεζά κλειστά υποδήματα.