Ποια ήταν η αφορμή για να εκδοθεί το βιβλίο σας «Κιβωτός Πατριδογνωσίας»;

Φυσικά, η 200ή επέτειος από την Επανάσταση του 1821. Τον Φεβρουάριο του 2020 πρότεινα στον διευθυντή του «Ε.Τ.», κ. Πάνο Αμυρά, και εκείνος ευχαρίστως δέχθηκε, κάθε Σάββατο να έχουμε μία σελίδα με προσωπικότητες που είχαν ενεργό συμμετοχή στην προετοιμασία και στη διεξαγωγή της Επανάστασης, καθώς και στη διατήρηση της ιδιοπροσωπίας μας. Από τον Μάρτιο του 2020, λοιπόν, έως τον Δεκέμβριο του 2021 έγραψα και ο «Ε.Τ.» δημοσίευσε την ιστορία εβδομήντα προσωπικοτήτων του Ελληνισμού. Στο διάστημα αυτό πολλοί αναγνώστες μού εζήτησαν όλα αυτά τα κείμενα να εκδοθούν σε βιβλίο. Το αίτημά τους, λοιπόν, ικανοποιήθηκε. Το βιβλίο ετέθη στην κυκλοφορία, με τον τίτλο «Κιβωτός Πατριδογνωσίας».

Πώς όμως ξεκίνησε η όλη ιδέα της συγγραφής αυτών των κειμένων;

Για πολλά χρόνια ανέτρεχα στις πηγές που έχουν σχέση με την Επανάσταση του 1821. Στα συγγράμματα ιστορικών συγγραφέων, όπως των Σπ. Τρικούπη και Νικολάου Σπηλιάδη, τα απομνημονεύματα αγωνιστών, όπως των Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Μακρυγιάννη, και φιλελλήνων, όπως των Γόρδωνος και Χάου, κείμενα για το 1821 ιστορικών και άλλων συγγραφέων που έζησαν προ, κατά και λίγο μετά την Επανάσταση, όπως των Ρήγα Φεραίου, Αρχιεπισκόπου Ευγενίου Βουλγάρεως, Νικηφόρου Θεοτόκη, Αδαμαντίου Κοραή, Πατριάρχου Γρηγορίου Ε’, Δημητρίου Καταρτζή, Κων. Παπαρρηγόπουλου, Ιωάννου Ζαμπελίου, Σωτηρίας Αλιμπέρτη. Με ενοχλεί που για λόγους ιδεολογικούς γράφονται ανακρίβειες, αποσιωπώνται πρόσωπα, καταστάσεις, ιδιότητες, διαστρεβλώνονται γεγονότα. Και είναι λυπηρό ότι οι αρνητές της αλήθειας προβάλλονται ως αυθεντίες από το πολιτισμικό κατεστημένο.

Γιατί χωρίσατε το βιβλίο σε τέσσερα μέρη;

Πιστεύω ότι διευκολύνω τον αναγνώστη στην ανάγνωσή του. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει σπορείς της Επανάστασης του 1821, το δεύτερο πρωταγωνιστές της, το τρίτο ευεργέτες της Επανάστασης και του νέου κράτους και το τέταρτο ποιητές και λογίους που έγραψαν γι’ αυτήν.

Από τα πρώτα κείμενα που διαβάζει ο αναγνώστης διακρίνει μια γλώσσα δουλεμένη και μια ξεχωριστή επιμέλεια του κάθε κειμένου, που κάνει το βιβλίο να διαβάζεται ευχάριστα.

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Από την πείρα μου έχω καταλήξει ότι δεν χρειάζεται να γράφεται ένα βιβλίο που δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο στον αναγνώστη του. Ετσι, δεν έγραψα βιογραφίες που τις βρίσκει ο καθένας στη Wikipedia ή σε αυτοτελή βιβλία για την κάθε αναφερόμενη προσωπικότητα. Εχω περιορίσει τα βιογραφικά στοιχεία και, όπως σημείωσα προηγουμένως, γράφω μέσα από αρχεία και άλλες πηγές τι είπαν, τι έγραψαν ή τι έκαναν οι ίδιες οι προσωπικότητες που περιγράφω. Δεν τις εξαγιάζω ούτε όμως και τις «κουτσομπολεύω». Ως προς το ευχάριστο της ανάγνωσης νομίζω ότι με βοήθησε ο συνδυασμός της γνώσης με τη δημοσιογραφική πένα. Είναι μια πολύ παραγωγική πνευματική εργασία να γράφεις κείμενο ορισμένου αριθμού λέξεων, το οποίο να είναι συνοπτικό, περιεκτικό και ευκολοδιάβαστο και από νέους ανθρώπους.

Ενα άλλο στοιχείο είναι ότι τονίζετε τη συνεισφορά της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον Αγώνα. Με ποιους τρόπους βοήθησε η Εκκλησία;

Θλίβομαι για εκείνους που επιδεικνύουν αγνωμοσύνη προς την Ορθοδοξία, για εκείνους που για λόγους ιδεολογικούς και αντιεκκλησιαστικούς αρνούνται την αλήθεια ως προς την προσφορά της Εκκλησίας. Οι χωρίς παρωπίδες ασχοληθέντες με την τουρκοκρατία και την Επανάσταση ιστορικοί την αναγνωρίζουν ανεπιφύλακτα. Αισθάνομαι θλίψη όταν λ.χ. κάποιοι μιλάνε για τους πρωτεργάτες της ελληνικής αναγέννησης των γραμμάτων και των επιστημών και δεν λένε ότι είναι κληρικοί ή λαϊκοί πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί. Νιώθω άσχημα όταν βιβλία που έχουν βάση την άθεη ιδεολογία καθίστανται «ιερά κείμενα» για τους «μυουμένους», που, αντί να αναφέρονται σε πηγές, αναφέρονται σε αυτά… Θλίβομαι για όσους με κοπτορραπτική μέθοδο επιχειρούν να προβάλουν κάποιες ανθρώπινες καταστάσεις στο Πατριαρχείο ως φαινόμενα τύπου Βατικανού ή προεπαναστατικής Γαλλίας. Η Εκκλησία ήταν ο μόνος φορέας που υπήρχε μετά την Αλωση και που από το Φανάρι έως το τελευταίο χωριό βοήθησε να διατηρήσουμε ως Ελληνες την ταυτότητά μας. Ο παπάς που κινδύνευε ανά πάσα στιγμή να κρεμαστεί ήταν ο πρώτος που μάθαινε στα παιδιά τα ελληνικά και το τι σημαίνει να είναι Ελληνες και πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί μέχρι θανάτου.

Πολλοί αναγνώστες του «Ε.Τ.» διάβαζαν ανελλιπώς κάθε εβδομάδα τα κείμενά σας για το 1821. Πώς νιώθετε τώρα που το βιβλίο σας κυκλοφορεί και θα το αγοράσουν για τη βιβλιοθήκη τους;

Περιττό να σας πω ότι νιώθω όμορφα. Πράγματι, πολλοί αναγνώστες μου επικοινωνούσαν μαζί μου και με παρότρυναν να εκδώσω τα κείμενα σε βιβλίο, ώστε να τα έχουν συγκεντρωμένα στη βιβλιοθήκη τους.

Γιατί οι Ελληνες δεν γνωρίζουν αρκετά πράγματα για το 1821;

Γιατί δεν διάβασαν την Ιστορία μας, γιατί δεν έμαθαν οι μεγαλύτεροι στους νεότερους την Ιστορία μας. Φίλος φιλόλογος μου ομολόγησε ότι όσα γράφω στο βιβλίο δεν τα διδάχθηκε στα τέσσερα χρόνια των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο ούτε, φυσικά, στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Ο ομότιμος καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Ευάγγελος Χρυσός, έγραψε πρόσφατα ότι ελπίζει κάποτε και στην Ελλάδα οι συνάδελφοί του καθηγητές και το υπουργείο Παιδείας θα πραγματοποιήσουν αυτό που η δική του γενιά πανεπιστημιακών ιστορικών, όπως βέβαια και οι προηγούμενες, δεν κατόρθωσε να προσφέρει στον τόπο: την Ιστορία ως διδασκόμενη επιστήμη. Πρέπει, πάντως, να προσθέσω ότι λυπούμαι που η διδαχή της Ιστορίας μας από ορισμένους κατέστη εργαλείο νεομαρξιστικών και υλιστικών ιδεών.

Τι σημαίνει για εσάς η 200ή επέτειος του 1821;

Ευθύνη έναντι όλων όσοι αγωνίστηκαν να είμαστε σήμερα ελεύθεροι. Ευθύνη και ευγνωμοσύνη. Και οφείλουμε να δείξουμε ως Ελληνες την ευγνωμοσύνη μας προς αυτούς κρατώντας ζωντανές τις αρχές και τις αξίες τους.

info

«ΚΙΒΩΤΟΣ ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑΣ»

ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΤΗΝΟΣ»

ΣΕΛ.: 514