Η όπερα παρουσιάζεται έως και τις 31 Ιουλίου, σε μουσική διεύθυνση Φιλίπ Ογκέν.
Η επιλογή του έργου κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, καθώς η δράση της συγκεκριμένης όπερας τοποθετείται στην εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, οι ιδέες της οποίας επηρέασαν καθοριστικά τις εξελίξεις που οδήγησαν στην Επανάσταση του 1821.
Πρόκειται για δράμα που εξελίσσεται σε ιστορικό περιβάλλον και, πράγματι, ο Τζορντάνο μέσα από τη μουσική του αναδεικνύει, πέρα από το ερωτικό στοιχείο και τα πάθη των ηρώων, τη σύγκρουση των αντίπαλων κοινωνικών ομάδων μέσα στο χρονικό πλαίσιο και την ατμόσφαιρα της Γαλλικής Επανάστασης: η γκαβότα -τυπικός χορός της αριστοκρατίας- αντιπαραβάλλεται με το Ça ira, την Καρμανιόλα και τη Μασσαλιώτιδα.
Διαχρονικές αξίες
Οι διαχρονικές αξίες που προβάλλονται στο έργο -το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης για Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη-, συνδυασμένες με το έντονο ερωτικό και δραματικό στοιχείο, και ο τρόπος με τον οποίο αναδεικνύονται μέσα από τη γοητευτική μουσική του Τζορντάνο, είναι ο λόγος για τον οποίο η συγκεκριμένη όπερα έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο ακροατήριο του λυρικού θεάτρου μέχρι σήμερα.
Τον φερώνυμο ήρωα, ο οποίος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από Γάλλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα, αρχικά τον συναντάμε το 1789 στους αριστοκρατικούς κύκλους του Παρισιού να υποστηρίζει την Επανάσταση και να συντάσσεται με τον Ζεράρ.
Ο Ζεράρ (ρόλος βασισμένος εν μέρει στον ήρωα της Γαλλικής Επανάστασης Ζαν-Λαμπέρ Ταλλιάν) από υπηρέτης των αριστοκρατών γίνεται ηγετική φιγούρα των Sans-cullotes (Αβράκωτων), των ανθρώπων των χαμηλών στρωμάτων της αστικής τάξης που συμμετείχαν ενεργά στον πολιτικό στίβο της Επανάστασης. Ωστόσο, ο έρωτας για την ίδια γυναίκα μετατρέπει τη φιλία των δύο ανδρών σε αντιζηλία.
Στην γκιλοτίνα
Τρία χρόνια αργότερα, όταν ο Σενιέ συλλαμβάνεται ως συνωμότης κατά της Επανάστασης επειδή άσκησε κριτική στις ακρότητες της Τρομοκρατίας, ο Ζεράρ θα συντάξει την καταδίκη του. Αν και αργότερα ο Ζεράρ, συνειδητοποιώντας το λάθος του, θα προσπαθήσει να ελευθερώσει τον ποιητή, η προσπάθειά του θα αποβεί μάταιη και ο Σενιέ θα οδηγηθεί στην γκιλοτίνα.
Ο Αντρέ Σενιέ ήταν ένας από τους αντιπροσωπευτικότερους εκπροσώπους της σχολής του βερισμού και ειδικότερα της Giovane Scuola, του Ουμπέρτο Τζορντάνο (σε λιμπρέτο του Λουίτζι Ιλικα).
Η όπερα παρουσιάστηκε πρώτη φορά στη Σκάλα του Μιλάνου στις 28 Μαρτίου 1896, με τεράστια επιτυχία. Από την Εθνική Λυρική Σκηνή, που ξεκίνησε τη λειτουργία της το 1940, ο Αντρέα Σενιέ παραστάθηκε για πρώτη φορά στις 13 Μαρτίου 1965 στο Θέατρο Ολύμπια. Ο Φιλίπ Ογκέν, που υπογράφει τη μουσική διεύθυνση, έχει συνεργαστεί ξανά με την ΕΛΣ στις παραγωγές «Τάνχωυζερ» (2009), «Ναμπούκκο» (2018), «Η υπνοβάτις» (2019) και «Ντον Κάρλο» (2020), ενώ για την καλλιτεχνική περίοδο 2019/20 υπήρξε «Φιλοξενούμενος καλλιτέχνης».
Ο Νίκος Πετρόπουλος
Ο πολυπράγμων Νίκος Πετρόπουλος, που υπογράφει τη σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια, φωτισμοί, έχει σκηνοθετήσει πολυάριθμα έργα με πολύ μεγάλη επιτυχία. Το 2009 τιμήθηκε με το Μέγα Βραβείο της Ενωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών.
Ο Αργεντινός Μαρσέλο Αλβαρες, που ερμηνεύει το ρόλο του Αντρέα Σενιέ, έχει τραγουδήσει στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. Το ευρύτατο ρεπερτόριό του περιλαμβάνει διάσημους ρόλους από μπελκάντο μέχρι γαλλικές όπερες και έργα του βερισμού. Αυτή είναι η πρώτη του εμφάνιση με την ΕΛΣ.
Ο κορυφαίος βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς, στο ρόλο του Κάρλο Ζεράρ, έχει συνεργαστεί με πολυάριθμες ελληνικές και ξένες ορχήστρες.
Στην ΕΛΣ έχει εμφανιστεί με μεγάλη επιτυχία σε πλήθος ρόλων, ενώ έχει επίσης διαπρέψει σε σπουδαία θέατρα παγκοσμίως. Το 2019 ερμήνευσε με τεράστια επιτυχία το ρόλο του Ζεράρ στη Βασιλική Οπερα Λονδίνου.
Η παράσταση βιντεοσκοπήθηκε στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr
Ροή Ειδήσεων 
