Παραμονή της τελετής των βραβείων, η γερμανική ταινία “Toni Erdmann”, η αμερικανική “Paterson” και η ρουμανική “Baccalaureat” μοιάζουν σήμερα τα φαβορί ενός Φεστιβάλ των Καννών που ήταν πλούσιο σε πορτρέτα γυναικών και εμπνευσμένο από το μεταφυσικό. Το παιγνίδι παραμένει πάντως σήμερα ανοικτό με την είσοδο στο διαγωνιστικό τμήμα των ταινιών “Elle” (Αυτή) του Πολ Φερχόφεν και “Le Client” (Ο πελάτης) του Ασγκάρ Φαραντί, που είχαν καλή υποδοχή από τον Τύπο.

Φαβορί υπάρχουν, αλλά όχι πολλά

Πρώτη γερμανική ταινία στο διαγωνιστικό μέρος μετά το “Ραντεβού στο Παλέρμο” του Βιμ Βέντερς το 2008, η ταινία “Toni Erdmann” της Γερμανίδας Μάρεν Άντε, 39 ετών, ήταν και η πρώτη καλή έκπληξη του φεστιβάλ, προκαλώντας πολύ γέλιο στο κοινό. Η ταινία, με την οποία επιβεβαιώνεται μια ανανέωση του γερμανικού κινηματογράφου, αφηγείται πώς ένας πατέρας επιχειρεί να βοηθήσει την κόρη του, η οποία έχει εμμονή με τη δουλειά της, να βρει ένα νόημα στη ζωή. Είναι πρώτη στα προγνωστικά για τον Χρυσό Φοίνικα.

Το “Paterson” του Αμερικανού Τζιμ Τζάρμους διεκδικεί επίσης το πρώτο βραβείο. Ωδή στη βραδύτητα και την κοινοτοπία της καθημερινότητας, η ταινία συγκίνησε το κοινό χάρη στην ερμηνεία του Άνταμ Ντράιβερ ως ποιητή οδηγού λεωφορείου. Το όνομα του Αμερικανού αναφέρεται εξάλλου για το βραβείο ανδρικής ερμηνείας.

Ο ρουμανικός κινηματογράφος, ο οποίος εκπροσωπείται φέτος με δύο ταινίες μεγάλου μήκους, θα μπορούσε επίσης να βραβευθεί με το “Baccalaureat”, το οποίο εκτιμήθηκε πολύ και στο οποίο ο Κρίστιαν Μουντζίου, βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα το 2007, προχωρεί σε μια αιχμηρή εξέταση των συμβιβασμών και της διαφθοράς στη χώρα του, ή ακόμη με το “Sieranevada” του Κρίστι Πούιου.

Άλλος σκηνοθέτης υποψήφιος για Φοίνικα, ο Βρετανός Κεν Λόουτς που, με μια οργή που παραμένει ακέραια στα 80 του, καταγέλλει στο “Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ” τα κοινωνικά προβλήματα παρακολουθώντας την κάθοδο στην κόλαση ενός άνεργου ξυλουργού.

Άλλες ταινίες που δεν άφησαν αδιάφορη την κριτική: η “Julieta”, μια συγκλονιστική προσωπογραφία μιας γυναίκας που υποφέρει από τον Ισπανό Πέδρο Αλμοδόβαρ, η “Aquarius” του Βραζιλιάνου Κλεμπέρ Μεντόντσα Φίλιο, , αλλά επίσης η “Loving”, μια ωραία ωδή στην ανεκτικότητα με την υπογραφή του Αμερικανού Τζεφ Νίκολς. Και να μην ξεχάσουμε την ταινία “Ma Loute”, την μπουρλέσκ και… κανιβαλική κωμωδία του Μπρουνό Ντιμόν, με τους Φαμπρίς Λουσινί και Ζιλιέτ Μπινός.