Ο πρώην ηγέτης των Pink Floyd, αφού γύρισε τον κόσμο με το πραγματικά εντυπωσιακό του σόου πάνω στο «The Wall», το οποίο προσάρμοσε τον τελευταίο χρόνο κατά του προέδρου των ΗΠΑ και της διχαστικής ρητορικής του, υπογράφει το άλμπουμ «Is This The Life We Really Want?».
«Ολο το άλμπουμ βασίζεται σε ένα ποίημα που έγραψα το 2008 και βασικά αποτελεί μια οργισμένη απάντηση στον Τζορτζ Μπους και την παρέα του, τον Ντικ Τσένι, τον Πολ Γούλφοβιτς, τον Ντόναλντ Ράμσφελντ. Ηταν η παρέα των τρελών που είχε καταλάβει τα ανάκτορα», λέει ο Ρότζερ Γουότερς που δηλώνει απογοητευμένος και από τη διακυβέρνηση του δημοφιλούς Μπαράκ Ομπάμα. «Οταν εκλέχθηκε, μας δημιούργησε την ελπίδα ότι θα πάψουν οι ακρότητες. Ομως φαίνεται ότι του άρεσαν τα drones και θεωρούσε ότι σκοτώνοντας συγκεκριμένους ανθρώπους θα έλυνε το πρόβλημα. Βέβαια, όταν βγάζεις έναν από τη μέση φυτρώνουν άλλοι δέκα στη θέση του και η κατάσταση μόνο χειροτερεύει».
Κάπως έτσι φτάσαμε στο προσφυγικό ζήτημα. «Αυτές οι πολιτικές ευθύνονται για την καταστροφή χωρών όπως η Συρία. Οπως όλοι γνωρίζουμε, είναι αδύνατον πλέον να ζεις εκεί ή τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος της. Και όσοι την εγκαταλείπουν δεν είναι νομάδες αλλά μορφωμένοι άνθρωποι. Επιστήμονες, επαγγελματίες. Οταν φτάνουν στους προσφυγικούς καταυλισμούς μοιάζουν σαν να μην έχει καμία σημασία αυτό που έκαναν πριν. Ομως έχει. Είναι άνθρωποι και είμαστε υποχρεωμένοι να τους φροντίζουμε και να τους παρέχουμε καταφύγιο», υπογραμμίζει.
Στο κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο, «Déjà vu», ο Γουότερς μιλά για «τους τραπεζίτες που παχαίνουν» και «τον ναό που έγινε ερείπια». «Είναι πολύ προβληματικό που η εξουσία βρίσκεται στα χέρια λίγων πλούσιων και άπληστων ανθρώπων. Και όσο περισσότερο πλούτο και εξουσία συγκεντρώνουν τόσο περισσότερο σπουδαίοι νιώθουν», υποστηρίζει και προσθέτει: «Δείτε τον Τραμπ. Νομίζει ότι είναι σπουδαίος και μπορεί σε εμάς να μοιάζει με κλόουν, με την επιτομή της ηλιθιότητας και της βαρβαρότητας, αλλά ο ίδιος πιστεύει ότι είναι πραγματικά σπουδαίος. Εχει βάλει το όνομά του σε κτίρια και ιδιωτικά τζετ και καμαρώνει», κατακεραυνώνει ο 74χρονος μουσικός.
17 Νοεμβρίου 1973: Τα τραγούδια που συνδέθηκαν με την Εξέγερση του Πολυτεχνείου [βίντεο]
Προπαγάνδα
Από το ραντάρ του δεν ξεφεύγουν ούτε τα fake news, η παραπληροφόρηση που έχει εξαπλωθεί, ιδιαίτερα στο Ιντερνετ, με αποτέλεσμα να μην μπορείς πλέον να ξεχωρίσεις την αλήθεια από το ψέμα. «Ο κόσμος γελάει αλλά τα fake news είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Ζούμε πλέον σε έναν κόσμο που η προπαγάνδα είναι πρώτη προτεραιότητα και κανείς πλέον δεν προσπαθεί να εξακριβώσει την αλήθεια πίσω από τα ψέματα.
Η πίστη είναι πιο σημαντική από το γεγονός. Πιστεύω ότι κάτι είναι αλήθεια, άρα έτσι είναι και κατά συνέπεια μπορώ να λέω ό,τι θέλω και να περνάει ως γεγονός», λέει ο Γουότερς και συνεχίζει μιλώντας για τους περιβαλλοντολόγους που σπρώχνονται στο παρασκήνιο γιατί αναφέρονται σε γεγονότα άβολα. «Οπως ο πετρελαιαγωγός Keystone που η νέα διοίκηση των ΗΠΑ αποφάσισε να προχωρήσει στην κατασκευή του. Παίζονται τεράστια ποσά πίσω από αυτό αλλά η περιβαλλοντική ζημιά που μπορεί να προκαλέσει δεν τους αφορά. Δεν τους νοιάζει. Και όταν μιλάς για την κοινωνική πολιτική των μεγάλων εταιριών σε σταματάνε αποκαλώντας σε κομμουνιστή ή σοσιαλιστή», διαμαρτύρεται ο Γουότερς.
Δεν δίστασε πρόσφατα να τα βάλει και με τους Radiohead που έπαιξαν ζωντανά στο Τελ Αβίβ στα μέσα του Ιουλίου. «Ο Τομ Γιορκ κάνει λάθος όταν λέει ότι δεν υιοθετούν την πολιτική του Ισραήλ επειδή παίζουν μουσική εκεί. Η κυβέρνηση δηλώνει εκστασιασμένη από τη συναυλία και διατυμπανίζει ότι ήταν ό,τι καλύτερο τους έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια. Οταν σπας το μέτωπο της διαμαρτυρίας και περνάς στην άλλη πλευρά, είναι σαν να κλείνεις το μάτι στην πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση του Ισραήλ», υποστηρίζει ο Γουότερς που μαζί με τον σκηνοθέτη Κεν Λόουτς καλούσαν δημόσια τους Radiohead να ακυρώσουν τη συγκεκριμένη εμφάνιση.
«Δεν υποστηρίζουμε τον Νετανιάχου περισσότερο από τον Τραμπ, όμως παίζουμε στην Αμερική», απαντούσε το συγκρότημα για να επανέλθει ο Γουότερς: «Στην Αμερική δεν υπάρχει καμία οργάνωση πολιτών που να καλεί τους καλλιτέχνες σε μποϊκοτάζ, σε αντίθεση με το Ισραήλ.
Οι Radiohead πήραν τη λάθος απόφαση και για αυτόν τον λόγο δέχονται κριτική από ιδιώτες και οργανώσεις με προοδευτικό προσανατολισμό όσον αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα», επιμένει ο βετεράνος μουσικός.
Κώστας Ζαλίγκας
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου