Τρεις καταξιωμένοι εικαστικοί καλλιτέχνες παρουσιάζουν διαφορετικές απόψεις του ανθρώπου, καταθέτοντας ο καθένας τη δική του ενδιαφέρουσα οπτική. Πρόκειται για τους Πέτρο Καραβέβα, Αδριανό Σωτήρη και Μαριάννα Κατσουλίδη, τρεις αναδυόμενοι καλλιτέχνες στην εγχώρια εικαστική σκηνή, οι οποίοι καλλιεργούν ένα ιδιότυπο ρεαλιστικό ύφος, διαθλασμένο μέσα από την προσωπικότητα και τις αισθητικές προτιμήσεις του καθενός τους.

Ο Πέτρος Καραβέβας καταφέρνει στα έργα του να διατυπώνει με διαύγεια την πλαστικότητα στη φόρμα και τη λεπτότητα στην απόδοση του αληθινού. Το σχέδιο, οι χρωματικοί χειρισμοί και το παιχνίδι φωτός και σκιάς παράγουν υποβλητικά πορτρέτα, που συνομιλούν με τον θεατή.

Η ματιέρα του είναι χειρονομιακή, έντονη, πλούσια σε εντάσεις και χρωματική ύλη, ενώ οι ασυνήθιστες πόζες και στάσεις των σωμάτων, τους δίνουν μια μανιερίστικη απόχρωση. Πέρα από την καταλυτική παρουσία της κεντρικής φιγούρας, τα έργα είναι σχετικά άδεια, μέσα σε ένα λιτό, ίσως εγκαταλειμμένο δωμάτιο ή σε έναν ρευστό και ακαθόριστο χώρο.

Στα έργα του Αδριανού Σωτήρη είναι έκδηλος ο προβληματισμός πάνω σε ζητήματα του σύγχρονου οικουμενικού ουμανισμού και της υπαρξιακής αγωνίας. Μέσα από τους μεταφυσικούς του πίνακες, κινούμενους στο κλίμα του παραμορφωτικού σουρεαλισμού, μετεωρίζει τον θεατή μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, συνείδησης και υποσυνείδητου, εννοιολογικών συλλήψεων και υπαρξιακών βιωμάτων, μυθοπλασίας και καθημερινότητας. Εμμένοντας, όσον αφορά τη θεματική του, στον ερωτισμό, τη φθορά και τον θάνατο, ο Αδριανός έχει το φυσικό ταλέντο να τοποθετεί το καθημερινό και συνηθισμένο πλάι στο παράξενο και αντιρρεαλιστικό.

Η Μαριάννα Κατσουλίδη χρησιμοποιεί σχεδόν πάντα τους ανθρώπινους χαρακτήρες πλαισιωμένους από παιχνίδια-συμβολισμούς, για να εκφραστεί, να «παίξει» μαζί τους, να δώσει τις δικές της ερμηνείες μέσα από τον προσωπικό της τρόπο έκφρασης συνδυάζοντας χιούμορ και νοσταλγία. Οι φιγούρες και τα παιχνίδια-σύμβολα αποδίδονται με απλοποιημένα, γεωμετρικά σχέδια, αρκετά από αυτά σε υπερμεγέθη διάσταση, με λίγο χρώμα ή σε αποχρώσεις του γκρι, σε τονισμένες, γεωμετρικού τύπου σχηματοποιήσεις, αποκτώντας έτσι εκφραστικότητα, πλαστικότητα και κινητικότητα.

«Κοινό γνώρισμα και των τριών νέων ζωγράφων που συνεκθέτουν στη Σύρο είναι η αγάπη στη γλώσσα της κλασικής ζωγραφικής, κάτι που επ’ ουδενί μπορεί να θεωρηθεί ακαδημαϊκό ή τυποποιημένα προβλέψιμο. Είναι κλασική αλλά δεν είναι ξεπερασμένη», σημειώνει ο ιστορικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης, αναφορικά με την έκθεση. «Επειδή είναι άλλο πράγμα να τιμάς και να σέβεσαι την παράδοση και άλλο να αρνείσαι τη συμπόρευση με την εποχή σου. Οι τρεις ζωγράφοι έχουν εμπιστοσύνη στο μέλλον επειδή δεν έχουν διαρρήξει τη σχέση τους με το παρελθόν. Και όταν λέω παρελθόν εννοώ την ιστορία στη γενικότερή της έννοια αλλά και τη μικρή, τη σύντομη ιστορία της νεοελληνικής τέχνης μας.

Πιο συγκεκριμένα ο Πέτρος Καραβέβας ζωγραφίζει πρόσωπα σαν να είναι τοπία έμψυχα που ισορροπούν ανάμεσα στη νεότητα και τη φθορά επαιτώντας από τον Χρόνο λίγο χρόνο ακόμη. Η έρευνά του αξιοποιεί τη μεγάλη παράδοση του πορτρέτου στη δυτική τέχνη ενώ καθίσταται πιο προσωπική όταν ολοκληρώνει τα θέματά του με παράπλευρες, κομψές αφηγήσεις. Η Μαριάννα Κατσουλίδη έχει επιτύχει με τα έργα και την προβληματική της μια δυναμική φόρμα με φιγούρες σχηματοποιημένες, ογκηρές σαν γλυπτική, με θεατρικούς, υπόλευκους χώρους στους οποίους πρωταγωνιστούν οι ήρωες των παραμυθιών, ρομαντικοί και όσο πρέπει απελπισμένοι, πάντα όμως έτοιμοι να νικήσουν τον δράκο. Το ασπρόμαυρο κοντράστο των συνθέσεων λειτουργεί αποστασιοποιητικά δημιουργώντας χαριτωμένες ισορροπίες ανάμεσα στο παιχνίδι και την υποβολή.

Ο Αδριανός Σωτήρης, ο πιο χαοτικός εκ των τριών, ψάχνει τα θέματά του τόσο στη γύρω πραγματικότητα όσο και στο πιο βαθύ του υποσυνείδητο έτσι ώστε κάθε νέα ζωγραφική του απόπειρα να αποτελεί σταθερή έκπληξη. Οι εφιάλτες του ωριμάζοντας άλλοτε κρύβονται σε ηδυπαθή γυμνά σώματα κι άλλοτε στη λατρεία του αφύσικου ή του εξωπραγματικού. Κοινό στοιχείο και των τριών η μαστοριά και η τιμιότητα ως προς την έκφραση που έχουν επιλέξει, πράγμα που δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητο, ιδιαίτερα σε μιαν εποχή που ο εξυπνακισμός και το δήθεν έχουν καταστεί ο κανόνας», καταλήγει ο Μάνος Στεφανίδης.

Διάρκεια έκθεσης ως τις 3 Σεπτεμβρίου. Αίθουσα Τέχνης Ι. & Ε. Βάτη, Ερμούπολη – Σύρος Επιμέλεια Εκθεσης: Γιώργος Αλτουβάς

Δέσποινα Σαββοπούλου

[email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου