Ο Στέφανο Πόντα είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους Ιταλούς σκηνοθέτες όπερας της νέας γενιάς, με αναγνωρίσιμο μάλιστα ιδίωμα στις παραστάσεις που βάζει το όνομά του. Αυτή τη φορά, όπως επισημαίνει ο ίδιος, παρουσιάζει τον «Τροβατόρε» ως ένα θέαμα «ούτε σύγχρονο ούτε συμβατικό αλλά “αρχαίο”» και, κάνοντας αναφορά στο χώρο του Ηρωδείου και στο πώς τον αντιμετώπισε σκηνικά, συμπληρώνει: «Δεν είναι το λιμπρέτο ή ο λόγος, αλλά η μουσική και η δραματουργία του συνθέτη, οι οποίες κατορθώνουν να προσδώσουν η μία στην άλλη εκείνη την απόλυτη καθολικότητα, που βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία προς την αιώνια ποιότητα ενός χώρου όπως το Ηρώδειο, ενός περιβάλλοντος εξαγνισμένου και καθαγιασμένου από τους αιώνες….

Μπροστά σε όλο αυτό, πώς να φτιάξει κανείς ένα σκηνικό; Αντίθετα, ο προτεινόμενος σκηνικός χώρος οφείλει να σεβαστεί το μνημείο και να είναι φυσικός, αρχαϊκός και αρχετυπικός, να μη φιλοξενεί την τραγωδία τού χθες ή του σήμερα, μιας γυναίκας ή ενός τροβαδούρου, αλλά την τραγωδία όλης της ανθρωπότητας δίχως πριν ή μετά. Οφείλει να υποβάλει την αίσθηση ότι η δράση εκτυλίσσεται σαν μέσα σε μια λήθη, στην οποία μόνον η μουσική μπορεί να μας μεταφέρει, ή σαν μέσα σε μια κατοικία όπου ξαναβρίσκεται κανείς πολλά χρόνια αφότου είχε φύγει: τα στοιχεία και οι ημερομηνίες επιστρέφουν στη μνήμη όλα μαζί, σε μια ενιαία, συνολική ανάμνηση που τα περιλαμβάνει όλα, χωρίς τον τακτικό κατακερματισμό που είναι απαραίτητος σε μια αφήγηση. Ακόμα και τα κοστούμια δεν αποτελούν διάκοσμο αλλά προέκταση μιας εσωτερικής αισθητικής, μια διασπασμένη έκφραση ωραίων και χαμένων πόθων. Η κίνηση θα είναι μια μη κίνηση, η ανάμνηση μιας κίνησης σε μια σκηνική παρουσία πιο κοντινή στο όνειρο παρά στη ζωή σε εγρήγορση».

Αναφερόμενος στη μουσική μεγαλοφυΐα του Ιταλού συνθέτη, ο Στέφανο Πόντα σημειώνει: «Ο Βέρντι διέθετε την ικανότητα να συνοψίσει τη δαιδαλώδη και αναληθοφανή πλοκή του “Τροβατόρε” και να την εξυψώσει σε κάτι θεϊκό, μέσω μιας μουσικής που ήταν ταυτόχρονα δυνατή και ανεξάρτητη». Ο Ιταλός σκηνοθέτης στέκεται επίσης στα έντονα συναισθήματα που εκφράζονται μέσα από την όπερα του Βέρντι, άλλοτε με μια μουσική μελωδική και άλλοτε ορμητική, με άριες και ντουέτα γεμάτα πάθος, και μέσα από διάσημα χορωδιακά, που δίκαια έχουν χαρίσει στην όπερα αυτή την αθανασία.

Στον «Τροβατόρε», η υπόθεση, γεμάτη απρόσμενες ανατροπές, μιλάει για δύο αδέλφια, τα οποία δεν γνωρίζουν τη συγγένειά τους και εμφανίζονται ερωτευμένα με την ίδια γυναίκα. Πρόσωπο-κλειδί είναι μια Τσιγγάνα, που έριξε στη φωτιά ένα παιδί προκειμένου να εκδικηθεί για τον άδικο θάνατο της μητέρας της: από λάθος ήταν το δικό της.
Ο «Τροβατόρε» πρωτοπαρουσιάστηκε το 1853 στη Ρώμη, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία. Το 1862 o συνθέτης ανέφερε: «Είτε ταξιδέψεις στην Ινδία είτε στην Κεντρική Αφρική, θα ακούσεις τον “Τροβατόρε”».

Ο «Τροβατόρε» είναι μια κατεξοχήν «όπερα τραγουδιστών», καθώς απαιτεί κορυφαίους ερμηνευτές στους βασικούς ρόλους. Στην παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συμμετέχουν μερικοί από τους κορυφαίους ερμηνευτές παγκοσμίως, όπως οι Βάλτερ Φρακάρο, Τσέλια Κοστέα, Γελένα Μανίστινα, Δημήτρης Πλατανιάς, Δημήτρης Τηλιακός, Τάσος Αποστόλου. Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Στην ιταλική γλώσσα, με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.

Info
«ΤΡΟΒΑΤΟΡΕ»
του Τζουζέπε Βέρντι
Ημέρες παραστάσεων: 21, 23, 25 & 27 Ιουλίου
Πού: Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Ωρα έναρξης: 21.00
Τιμές εισιτηρίων: Από 15 έως 100 ευρώ
Προπώληση: Εκδοτήρια του Φεστιβάλ Αθηνών (Πανεπιστημίου 39, τηλ. 2103272000), Θέατρο Ολύμπια (Ακαδημίας 59, τηλ. 2103662100), Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (Συγγρού 364, Καλλιθέα, τηλ. 2130885700) και στα nationalopera.gr & www.greekfestival.gr
Ομαδικά εισιτήρια: 2130885742

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ
 [email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής