Ο αγαπημένος Λάμπρος Κωνσταντάρας, ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, έπαιξε στο ελληνικό θέατρο για 40 χρόνια, μετέχοντας σε 191 καταγεγραμμένες παραστάσεις.

Η Φίνος Φιλμ μέσα από ένα διαφορετικό βίντεο – αφιέρωμα τον τιμά γράφοντας:
«Στις 13 Μαρτίου 1913 γεννιέται στην Αθήνα ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Οι πρώτες δύο εμφανίσεις του στον κινηματογράφο, θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν ιστορικές, αφού η μεν πρώτη «Το Τραγούδι του Χωρισμού» (1940) είναι η πρώτη ομιλούσα ταινία ελληνικής παραγωγής και μάλιστα στη μοναδική σκηνοθετική δουλειά του Φιλοποίμενα Φίνου, ενώ η δεύτερη «Η Φωνή της Καρδιάς» (1943) σηματοδοτεί την αρχή της θρυλικής ιστορίας της Φίνος Φιλμ.

Σήμερα θυμόμαστε αυτόν τον μεγάλο ηθοποιό μέσα από ένα διαφορετικό αφιέρωμα, που τιμά την αρχή της καριέρας του και αναδεικνύει τη φινέτσα ενός καλλιτέχνη που θα μπορούσε να μαγέψει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και τον κόσμο όλο».

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας από το 1970 αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Υπέφερε από διαβήτη, αλλά ποτέ δεν πρόσεχε τη διατροφή του. Το 1978 αρρώστησε με διαβητική κρίση, που λίγο αργότερα τον οδήγησε σε ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο.

Τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, ενώ ετοιμαζόταν να πάει στην παράσταση, παρέλυσε η δεξιά του πλευρά, επηρεάζοντας κυρίως το χέρι και πόδι. Μεταφέρθηκε γρήγορα στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Η υγεία του σταδιακά βελτιώθηκε, όχι όμως τελείως, παρά την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε για να επανέλθει.

Χωρίς να έχει αποθεραπευτεί πλήρως, γύρισε την τελευταία του ταινία το 1981 (Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ), σε σενάριο του γιού του Δημήτρη. Το εγκεφαλικό όμως του είχε αφήσει προβλήματα και στην ομιλία (κολλούσε σε κάποια σύμφωνα, όπως στο κ και το π). Ωστόσο στα γυρίσματα της ταινίας ήταν, όπως πάντα, άψογος και οι υπόλοιποι ηθοποιοί έμεναν άφωνοι (Μάρω Κοντού, Νέλλη Γκίνη, Τώνης Γιακωβάκης κλπ). Μετά από αυτή την ταινία ανανεώθηκε, ηχογράφησε μάλιστα και ένα δίσκο με 12 τραγούδια του γιου του, δεδομένου ότι είχε καταπληκτική φωνή.

Δυστυχώς όμως το καλοκαίρι του 1983 υπέστη δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο, πολύ πιο βαρύ από το πρώτο που τού άφησε έντονα τα σημάδια του, με σοβαρά προβλήματα στην ομιλία και στην κινητικότητα του δεξιού του χεριού. Έκτοτε κλείστηκε στον εαυτό του καθηλωμένος πλέον, ενώ δεν ήθελε να δει κανέναν και κανείς να μην τον δει, εκτός από τον γιο του. Έτσι πλέον απομονώθηκε στο σπίτι του στη Βάρκιζα. Δυστυχώς η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε σταδιακά, ώστε χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα στο Ασκληπιείο της Βούλας. Επέστρεψε στο σπίτι του, όπου πέρασε τις τελευταίες του μέρες άφωνος και καταβεβλημένος όπως αναφέρει η wikipedia.

Στις 28 Ιουνίου 1985 ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών.