Ο λόγος του ή μάλλον ο «βόμβος» του αποτυπώνει την ανάγκη για φιλία, εμπιστοσύνη και σεβασμό. Διαβάζοντας το βιβλίο « ο Φίλος μου ο Μπάμπουρας» των συγγραφέων και εκπαιδευτικών Δήμητρας Καραπέτσα και Βασίλη Νανούρη των εκδόσεων Key Books ξεπηδά μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ της Χαράς και του μπάμπουρα, η οποία υπενθυμίζει τη σημασία της αποδοχής του εαυτού μας και της ανάπτυξης σχέσεων, βασισμένες στην κατανόηση και την αγάπη.

Η ιστορία τους, γίνεται η αφορμή για να γνωρίσουμε του δύο συγγραφείς που για πρώτη φορά ενώνουν τις δυνάμεις του «σε κάτι λιγότερο “οικογενειακό” και περισσότερο “επαγγελματικό”» – όπως συμφωνούν στο Eleftherostypos.gr  και μας μιλούν για όλα αυτά που οι αναγνώστες συναντούν στις σελίδες της ιστορίας τους, για την συναισθηματική νοημοσύνη, την δύναμη της εξεύρεσης λύσης σε προβλήματα της καθημερινότητας, τον σεβασμό και τις αξίες της ζωής. Ένα βιβλίο που δεν είναι απλώς ένα όμορφο παραμύθι, αλλά ένα πολύτιμο μάθημα ζωής!

Ποια ήταν η κύρια έμπνευση πίσω από τη δημιουργία της ιστορίας της Χαράς με τον μπάμπουρα;

Δήμητρα: Η ιστορία της Χαράς και του Μπάμπουρα επινοήθηκε ένα βράδυ που προσπαθούσαμε να βάλουμε για ύπνο την 4χρονη τότε κόρη μας. Κάθε βράδυ ζήταγε και διαφορετική ιστορία. Έτσι ήταν η ρουτίνα ύπνου της. Τη συγκεκριμένη ιστορία τη ζήταγε ξανά και ξανά. Και δεν την ξέχασε ποτέ καθώς μεγάλωνε. Έτσι καταλάβαμε οτι το παραμύθι αυτο θα είχε ιδιαίτερη αξία για τα παιδιά. Εξάλλου δεν λέγαμε τυχαίες ιστορίες. Ξέραμε οτι μέσα από τις ιστορίες αυτες μαθαίνει και διαμορφώνεται.

Βασίλης: Δεν ξέρω αν θα τη χαρακτήριζα έμπνευση ή ανάγκη. Μάλλον ανάγκη να πούμε αρχικά στην κόρη μας -και μετά σε όλα τα παιδιά- μια ιστορία που να την διασκεδάζει και ταυτόχρονα να της λέει ότι οι άνθρωποι ή τα πλάσματα που επιλέγουμε να είναι δίπλα μας είναι κάτι πολύ βασικό για την ευτυχία μας. Και για να πετύχουμε τις κατάλληλες για μας διαπροσωπικές σχέσεις καλό θα είναι να εξασκούμαστε στην ισορροπία μεταξύ ενσυναίσθησης και ορίων.

Πώς ενσωματώσατε τις έννοιες της συναισθηματικής νοημοσύνης και της αποδοχής της διαφορετικότητας στην πλοκή του βιβλίου;

Δ: Ενσωματώθηκαν αυτόματα. Όλα αυτά είναι στο αξιακό μας σύστημα. Γι αυτό και κατά τη γνώμη μου ο φίλος μου ο Μπάμπουρας είναι μια αυθεντική ιστορία. Και το νιώθει νομίζω ο αναγνώστης με την πρώτη κιόλας ανάγνωση. Φυσικά μετά την αρχική προφορική ιστορία και με τη βοήθεια όλων των ανθρώπων που ασχολήθηκαν με το βιβλίο, επεξεργαστήκαμε πολλά σημεία, προστέθηκαν γεγονότα, εγιναν αλλαγές. Η αποδοχή της διαφορετικότητας όμως, οι έννοιες της ενσυναίσθησης, της επίλυσης προβλημάτων με γνώμονα τον σεβασμό στον εαυτό μου και στους άλλους, η δεξιότητα της ενεργητικής ακρόασης κ.α. είναι όλα κομμάτια του πώς θέλουμε να ζούμε τις στιγμές μας εμείς οι ίδιοι. Ενσωματώθηκαν λοιπόν στο βιβλίο πολύ φυσικά. Έτσι αισθάνομαι.

Β: Θα έλεγα ότι δεν δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα να ενσωματώσουμε αυτές τις δύο κρίσιμες για μας έννοιες, για ένα πολύ απλό λόγο. Γιατί η πρωταγωνίστρια -η Χαρά- κι ο πρωταγωνιστής μας -ο μπάμπουρας- “μας βγήκαν” πολύ κοντά στον αληθινό τους εαυτό. Κι έτσι μετά έγινε εύκολο για μας να “τους κάνουμε” να αποδέχονται τη διαφορετικότητα ή να δείχνουν ενσυναίσθηση. Πολλές φορές σκέφτηκα ότι τους ζηλεύω τόσο κοντά που είναι στο κέντρο τους. Μακάρι να τους μοιάσουν σ’ αυτό τα παιδιά που θα το διαβάσουν.

Ως εκπαιδευτικοί, πώς προτείνετε το βιβλίο σας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο στην τάξη;

Β: Και στην τάξη αλλά και εκτός τάξης, πιστεύω ότι η ιστορία καλό είναι να αξιοποιηθεί όσο πιο ελεύθερα γίνεται. Να παίξει με τη φαντασία του κάθε παιδιού και τον τρόπο που εκείνο τη νοηματοδότησε. Εξάλλου γι’αυτό προσπαθήσαμε να μην είναι διδακτική με την έννοια του “κουνάω το δάχτυλο στο παιδί”. Γιατί τα παιδιά τα βαριούνται κάτι τέτοια. Ωστόσο στο τέλος του βιβλίου έχουμε κάποια πιθανά σενάρια βιωματικών δράσεων αν κάποιος/α εκπαιδευτικός ή γονιός θέλει να πάρει καμιά ιδέα.

Δ: Μου αρέσει αυτή η ερώτηση γιατι είμαι ενθουσιασμένη με το τι μπορεί να κάνει ένας εκπαιδευτικός με το βιβλίο μας.  Μπορεί να δουλέψει διαθεματικά, ομαδοσυνεργατικά και να εστιάσει σε πάρα πολλά διαφορετικά σημεία. Με αφορμή αυτό μπορεί να μελετηθούν οικοσυστήματα. Να καταλάβουν τα παιδιά ότι όλα τα πλάσματα της γης έχουν την αξία και τον ρόλο τους για να υπάρχει ισορροπία. Ειδικά τα έντομα τρομάζουν τα παιδιά. Όταν όμως αρχίσουν να καταλαβαίνουν τη δομή μιας μυρμηγκοφωλιάς ή τη χρησιμότητα ενός αρχικά αηδιαστικού σκουληκιού, τότε μαγεύονται.  Όσο για την ενσυναίσθηση, η ιστορία της Χαράς και του μπάμπουρα κάνει τα παιδιά να τη βιώνουν με πολυ φυσικό τρόπο. Θα μπορούσαν να γίνουν διάφορα οργανωμένα projects για να αναδυθεί από το βιβλίο η έννοια της ενσυναίσθηση. Όμως ακόμα και μία απλή συζήτηση για το  πώς οι δύο ήρωες του βιβλίου βρήκαν  μαζι τη λύση, ώστε να αισθάνονται και οι δύο ήρεμοι και ασφαλείς, νομίζω πως αρκεί για να ανακληθεί στις διαπροσωπικές συγκρούσεις των παιδιών.

Κλείνοντας, ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε κατά τη συγγραφή του βιβλίου;

Δήμητρα: Να μη χάσει η ιστορία την αυθεντικότητά της. Ένιωθα ότι υπήρχε αυτός ο κίνδυνος κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας.

Βασίλης: Νομίζω ότι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις ήταν η συνεργασία μας με τη Δήμητρα για πρώτη φορά σε κάτι λιγότερο “οικογενειακό” και περισσότερο “επαγγελματικό” αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Είχαμε πολλές ωραίες στιγμές σε αυτό, αλλά και πολλές διαφωνίες. Πιστεύω ότι τελικά η δικλείδα ασφαλείας που μας έκανε να φτάσουμε σε ένα πολύ καλό σημείο και ως προς τη συγγραφή του βιβλίου και ως προς τη μεταξύ μας σχέση ήταν οι κοινές μας αξίες.

ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

Η Δήμητρα Καραπέτσα είναι εκπαιδευτικός, κάτοχος Μεταπτυχιακού με τίτλο «Τ.Π.Ε. στην Εκπαίδευση» και εργάζεται αρκετά χρόνια στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, στη γενική και ειδική αγωγή. Έχει καταρτιστεί στη διαπολιτισμική εκπαίδευση για μαθητές με προσφυγικό και μεταναστευτικό υπόβαθρο και έχει εργαστεί σε τμήματα υποδοχής προσφύγων. Μελετά την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης στο σχολικό πλαίσιο και έχει ενεργό δράση σε επίπεδο σχολικής κοινότητας και δήμων, καθώς και εθελοντική εκπαιδευτική προσφορά.

Ο Βασίλης Νανούρης είναι μαθηματικός, κάτοχος του Μεταπτυχιακού «Διδακτική και Μεθοδολογία των Μαθηματικών» του ΕΚΠΑ και εργάζεται αρκετά χρόνια στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει καταρτιστεί στη «Σεξουαλική Αγωγή στην Εκπαίδευση» και στην «Gestalt Καταφατική Λοάτκι Συμβουλευτική για τη Σεξουαλική διαφορετικότητα και τις ταυτότητες φύλου», ενώ συχνά αρθρογραφεί και δημιουργεί ψηφιακό περιεχόμενο για θέματα που αφορούν την εκπαίδευση, την έμφυλη καταπίεση, την αξία της ενσυναίσθησης, αλλά και τη διδακτική των μαθηματικών. Τέλος, έχει ενεργή ακτιβιστική δράση στα social media, τόσο ως διαχειριστής της σελίδας του Facebook «Μη γεννήσεις κοριτσάκι», όσο και μέσα από τους προσωπικούς του λογαριασμούς.

Ο φίλος μου ο μπάμπουρας

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: Δήμητρα Καραπέτσα, Βασίλης Νανούρης

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: Λίλα Καλογερή

Εκδόσεις KEY BOOKS