Πώς βλέπετε τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις για το ζήτημα του χρέους; Εκτιμάτε ότι θα υπάρξουν αποφάσεις για οριστική λύση το προσεχές διάστημα;

Εύχομαι και ελπίζω να ληφθούν άμεσα αυτόματες και αξιόπιστες αποφάσεις για το χρέος, οι οποίες άλλωστε έχουν καταστεί αναγκαίες εξαιτίας της σημαντικής επιβάρυνσης της βιωσιμότητάς του την τελευταία τριετία. Δυστυχώς, όμως, η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει από πέρυσι οι όποιες παρεμβάσεις να υλοποιηθούν μετά το καλοκαίρι, στο βαθμό που αυτό κριθεί τότε αναγκαίο από τους θεσμούς, ενώ πιθανόν θα συνοδεύονται από όρους και προϋποθέσεις.

Συμμερίζεστε την άποψη ότι οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις σε Ιταλία αλλά και Ισπανία συνιστούν πηγή αβεβαιότητας για την ευρωζώνη; Θα μπορούσε, πιστεύετε, αυτό να επηρεάσει και την πορεία εξόδου της χώρας μας στις αγορές;

Πράγματι, οι πηγές αβεβαιότητας και οι εστίες κινδύνου σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για μια σειρά από ενδογενείς και εξωγενείς λόγους, είναι πολλές και σημαντικές. Ενώ και η νομισματική πολιτική δεν αναμένεται επί μακρόν να παραμείνει επεκτατική. Ολα αυτά επηρεάζουν και θα επιδράσουν στο ήδη υψηλό και ιδιαίτερα ευμετάβλητο κόστος δανεισμού της χώρας μας. Εάν υπήρχαν αξιοπιστία, σοβαρότητα και υπευθυνότητα, εάν είχε υλοποιηθεί ένα συνεκτικό πλαίσιο μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων, εάν είχαν αναληφθεί ήδη πρωτοβουλίες για το χρέος και εάν η χώρα είχε ενταχθεί στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης, τότε τα επιτόκια δανεισμού, με δεδομένο το έως πρόσφατα ευνοϊκότερο ευρωπαϊκό περιβάλλον και την υψηλή διαθέσιμη ρευστότητα, θα ήταν χαμηλότερα και λογικά. Αυτό όμως δεν έγινε και την ευθύνη φέρει, αποκλειστικά, η σημερινή κυβέρνηση που δεν δημιούργησε τις προϋποθέσεις.

Γιατί υποστηρίζετε ότι δεν θα υπάρξει «καθαρή έξοδος» από τα Μνημόνια με την ολοκλήρωση του προγράμματος;

Γιατί το μόνο που ολοκληρώνεται είναι η χρηματοδότηση της χώρας μέσω του προγράμματος. Αντιθέτως, οι μνημονιακές πολιτικές, και μάλιστα «φορτωμένες» με πρόσθετες και βαριές δεσμεύσεις, όπως επιβεβαιώνεται στην 4^η αξιολόγηση και στο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο, θα συνεχιστούν για τα  επόμενα χρόνια.

Υπενθυμίζεται ότι σε αντιδιαστολή με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη που βγήκαν «καθαρά» από τα Μνημόνια, η κυβέρνηση έχει ήδη ψηφίσει πρόσθετα μέτρα λιτότητας ύψους 5,1 δισ. ευρώ για μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, έχει δεσμευτεί στην επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων για πολλά χρόνια μετά το 2018, έχει δεσμεύσει τη δημόσια περιουσία της χώρας για έναν αιώνα, έχει συμφωνήσει η υλοποίηση των παρεμβάσεων για το χρέος να γίνει μετά το καλοκαίρι και έχει αποδεχθεί το μηχανισμό ενισχυμένης και όχι μετα-προγραμματικής εποπτείας. Οι πολίτες, όμως, έχουν αντιληφθεί ότι η «αριστερή χρυσόσκονη» έχει ξεπεράσει την ημερομηνία λήξης και έχει πλέον καταστεί δηλητηριώδης.

Μήπως η απομάκρυνση της «καθαρής εξόδου», αλλά και το πλαίσιο αυστηρής εποπτείας για τα επόμενα χρόνια δυσκολεύουν τελικά και την υλοποίηση της δέσμευσης της Ν.Δ. για αλλαγή μίγματος δημοσιονομικής πολιτικής, αλλά και την προσπάθειά της να πείσει τους εταίρους για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων;

Οχι, διότι αυτή η εξέλιξη ήταν προδιαγεγραμμένη εξαιτίας της κυβερνητικής ανικανότητας και αναξιοπιστίας. Αφήστε που εμείς, διαχρονικά, έχουμε μάθει στα δύσκολα. Το σχέδιό μας εδράζεται στην υλοποίηση ενός συνεκτικού μεταρρυθμιστικού προγράμματος, που θα οδηγήσει στην επίτευξη υψηλότερων ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης, η οποία με τη σειρά της θα βελτιώσει τη βιωσιμότητα του χρέους, δίνοντας τη δυνατότητα για σταδιακή αποκλιμάκωση των ήδη υψηλών δημοσιονομικών στόχων, δημιουργώντας «βαθμούς ελευθερίας» για περαιτέρω μειώσεις φορολογικών συντελεστών και ασφαλιστικών εισφορών.

Υπενθυμίζω δε ότι το 2014, χωρίς να προβλέπεται στο Μνημόνιο, μειώθηκαν για πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα φορά φορολογικοί συντελεστές (π.χ. ΦΠΑ στην εστίαση, ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης, έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης, ασφαλιστικές εισφορές).

Η κυβέρνηση κακώς χτίζει ταμειακό απόθεμα; Η Ν.Δ. τι θα έκανε;

Η Ν.Δ. επιθυμεί την «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια και τη χρηματοδότηση της χώρας με χαμηλό κόστος δανεισμού. Οπως όμως ήδη σας ανέφερα, η έξοδος με τους ίδιους όρους των άλλων ευρωπαϊκών χωρών δεν είναι εφικτή και το χαμηλό κόστος δανεισμού δεν είναι εξασφαλισμένο.

Με αυτά τα δεδομένα, είναι αναγκαία η δημιουργία ενός «διχτυού ασφαλείας». Η επιλογή της κυβέρνησης είναι το «χτίσιμο» ταμειακού αποθέματος, «στραγγαλίζοντας» την πραγματική οικονομία.

Η δική μας πρόταση είναι η αξιοποίηση των αδιάθετων πόρων του δανείου, που εκτιμώνται στα 27 δισ. ευρώ μετά τη λήξη του προγράμματος, με δεδομένο μάλιστα ότι η κυβέρνηση έχει πάρει δημοσιονομικά μέτρα που εκτείνονται και για μετά τη λήξη αυτού.

Ανάπτυξη 2,3% έδειξαν τα στοιχεία για το 1^ο τρίμηνο του 2018. Παραμένει «αναιμική», όπως έχετε πει για το 2017;

Θα δούμε την πορεία της οικονομίας τα επόμενα τρίμηνα και θα κάνουμε τις σχετικές αξιολογήσεις. Εύχομαι να υπάρξει δυναμική στην οικονομία.

Πάντως, η μείωση του ρυθμού ανάπτυξης στο 1,3% το 2017 και η αναθεώρηση προς τα κάτω των προβλέψεων για το 2018 επιβεβαιώνουν τους μέχρι σήμερα ισχυρισμούς μας.

Ενώ η συρρίκνωση της ιδιωτικής κατανάλωσης και των επενδύσεων το 1^ο τρίμηνο του 2018 αποτελεί εστία προβληματισμού, ειδικά αν συνδυαστεί με το υψηλό και διαρκώς αυξανόμενο επίπεδο του ιδιωτικού χρέους.

Εκτός από τη μείωση της φορολογίας για τις επιχειρήσεις, τι άλλο πρέπει να γίνει για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για αύξηση των επενδύσεων στο βαθμό που έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία;

Αυτό που απαιτείται είναι η υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου, όπως αυτό ξεδιπλώνεται από τη Νέα Δημοκρατία, που θα ενισχύει την ποσότητα και θα βελτιώνει τη σύνθεση του πλούτου της χώρας, χωρίς πρόσθετη εσωτερική υποτίμηση, με ενίσχυση των εξαγωγών και των εταιρικών επενδύσεων, το οποίο θα οδηγεί σε αύξηση της παραγωγικότητας όλων των συντελεστών παραγωγής, νέων και παραδοσιακών.

Σχέδιο με στόχο τη μέγιστη οικονομική αποτελεσματικότητα και την κοινωνικά δικαιότερη κατανομή των εισοδημάτων και του παραγόμενου πλούτου, με βασικούς άξονες, εκτός της σταδιακής μείωσης των φορολογικών συντελεστών, την απλοποίηση και τη σταθεροποίηση της φορολογικής νομοθεσίας, την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων (π.χ. απλοποίηση του αδειοδοτικού περιβάλλοντος, βελτίωση του χωροταξικού πλαισίου, υλοποίηση αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, δημιουργία ενός αποτελεσματικού, ευέλικτου, σύγχρονου και παραγωγικού κράτους κ.λπ.) και την ενίσχυση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, με την ουσιαστική αξιοποίηση των διαθέσιμων ευρωπαϊκών κονδυλίων, την πλήρη εκτέλεση του Προγράμματος Δημόσιων Επενδύσεων, την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου και τη σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.

Απόστολος Χονδρόπουλος

achondropoulos@e–typos.com

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]