Για πολλούς οι οικογένειες αυτές διαμορφώνουν την παγκόσμια πολιτική. Ο Ν.Ροκφέλερ και ο βαρώνος Τζέικομπ Ρόθτσιλντ ήταν οι άτυποι «αρχηγοί» των οικογενειών αυτών.

Διαπρεπής τραπεζίτης ο μεγάλος συνεχιστής της ελίτ των αμερικανών πετρελαιάδων μεταμόρφωσε τις οικονομικές δραστηριότητες των Ροκφέλερ, προσανατολίζοντάς τους στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα.

Εγγονός του Τζον Ντ. Ροκφέλερ, του πατριάρχη της φαμίλιας που ίδρυσε την πετρελαϊκή-κολοσσό Standard Oil, ο Ντέιβιντ προσχώρησε στην Chase National Bank το 1946, μεγαλομέτοχος της οποίας ήταν ο πατέρας του, ανεβαίνοντας γοργά στην ιεραρχία και γινόμενος αντιπρόεδρος το 1952.

Στον ίδιο πιστώνεται η εκτόξευση της τράπεζας σε τραπεζικό όμιλο-«μαμούθ», καθώς ήταν το κλειδί πίσω από τη συγχώνευση της Chase National και της Bank of the Manhattan Company, που κατέληξε στη γέννηση της Chase Manhattan Bank, της μεγαλύτερης τότε τράπεζας των ΗΠΑ και του κόσμου.

Όταν είσαι ο ισχυρότερος τραπεζίτης του κόσμου και ασχολείσαι με το international banking όμως, τότε όλες οι κυβερνήσεις έρχονται σε σένα για να ζητήσουν χρήματα και τότε γίνεσαι ο απόλυτος καθοδηγητής των διεθνών εξελίξεων.

Κι αν σήμερα είναι τρεις οι κορυφαίες λέσχες στις οποίες συναντώνται οι μεγάλοι της πολιτικής και της οικονομίας, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή, την τρίτη την έχει ιδρύσει ο ίδιος ο Ροκφέλερ.

Ήταν το 1973 όταν ο τραπεζίτης ζήτησε από τον καθηγητή Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι να διοργανώσει ένα κλαμπ κορυφαίων πολιτικών και επιχειρηματιών από τη Βόρεια Αμερική (ΗΠΑ και Καναδά), την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ιαπωνία, με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των τριών αυτών πόλων.

Τα 350 περίπου μέλη της Trilateral Commission συναντώνται κάθε φθινόπωρο και στα τραπέζια της τίθενται όλα τα ζητήματα που απασχολούν την παγκόσμια οικονομία και την πολιτική, με τις αποφάσεις που παίρνονται να καθορίζουν τις κατευθύνσεις της διεθνούς πολιτικοοικονομικής σκηνής.

Όσοι βρίσκονται βέβαια έξω το κλαμπ των λίγων και ισχυρών θεωρούν ότι οι λέσχες αυτές αποτελούν ευκαιρία για να συγκεντρωθούν οι ισχυροί και να αποφασίσουν τις τύχες του κόσμου: η Τριμερής Επιτροπή κατηγορήθηκε εξάλλου ότι ανέβαζε κυβερνήσεις, όπως τον Τζίμι Κάρτερ στον Λευκό Οίκο το 1976, αν και σήμερα η συγκεκριμένη επιτροπή θεωρείται ότι βρίσκεται σε σχετική παρακμή, συγκριτικά με τις άλλες δύο οικουμενικές οργανώσεις…

Ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ γεννιέται στις 12 Ιουνίου 1915 στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης ως το νεότερο από τα έξι παιδιά του Τζον Ντ. Ροκφέλερ Τζούνιορ, γιου του περιβόητου πατριάρχη Τζον Ντ. Ροκφέλερ, ιδρυτή της Standard Oil.

Ο Ντέιβιντ μεγαλώνει στα μεγάλα σαλόνια της Αμερικής και παίρνει πτυχίο από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1936. Κατόπιν συνεχίζει τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο τόσο στο Χάρβαρντ όσο και σε άλλα φημισμένα πανεπιστήμια, όπως το London School of Economics και το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, στο οποίο ολοκληρώνει το διδακτορικό του στα οικονομικά το 1940.

Ταυτόχρονα με τις σπουδές του, υπηρετεί ως γραμματέας του δημάρχου της Νέας Υόρκης Fiorello LaGuardia, ενώ λίγο αργότερα θα βρεθεί να εργάζεται ως βοηθός του περιφερειακού διευθυντή του υπουργείου Άμυνας.

Επόμενος σταθμός ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: 5 μήνες μετά τον βομβαρδισμό του Περλ Χάρμπορ, ο γόνος της δυναστείας των Ροκφέλερ κατατάσσεται εθελοντικά στον αμερικανό στρατό και υπηρετεί στις βάσεις της Βόρειας Αμερικής και κατόπιν της Γαλλίας, σε θέση βοηθού στρατιωτικού ακόλουθου.

Ο Ροκφέλερ θα απολυθεί από τον στρατό με το τέλος του φονικού πολέμου το 1945, έχοντας ανέλθει στο αξίωμα του λοχαγού. Για τις υπηρεσίες του στο στράτευμα, τιμήθηκε με μια σειρά μεταλλίων και παρασήμων…

Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ, ήταν πια ώρα για τον νεαρό Ντέιβιντ να κυνηγήσει την καριέρα στα τραπεζικά, για την οποία εξάλλου εκπαιδευόταν σε όλη του τη ζωή. Το 1946 θα τον βρει λοιπόν σε σχετικά ανώτερη θέση της Chase National Bank, με τις ικανότητές του να τον κάνουν να ανέλθει γρήγορα τα σκαλιά της τραπεζικής ιεραρχίας.

Με τις παραινέσεις του ίδιου θα επεκτείνει η τράπεζα τις δραστηριότητές της στη Λατινική Αμερική και η κερδοφορία της κίνησης θα τον εκτοξεύσει στη θέση του αντιπροέδρου το 1952. Το 1955 θα επιβλέψει τη συγχώνευση της Chase National και της Bank of Manhattan, σε μια κίνηση που θα γεννήσει τον τραπεζικό όμιλο που είναι σήμερα γνωστός ως JPMorgan Chase Bank.

Μέχρι το 1969, ο Ροκφέλερ θα έχει ήδη γίνει διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας, αλλά και πρόεδρος του διοικητικού της συμβουλίου. Και όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1981, ήταν πια παγκοσμίως γνωστός ως ηγέτης του τραπεζικού συστήματος αλλά και εξπέρ στους τομείς της οικονομίας και των διεθνών σχέσεων…

Η συνεισφορά του εξάλλου σε οριακές καταστάσεις της διεθνούς γεωπολιτικής σκακιέρας είναι γνωστή, καθώς ο ίδιος λειτούργησε ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης (Χρουστσόφ και Γκορμπατσόφ), ενώ κατ’ ιδίαν συναντήσεις είχε και με τον κουβανό ηγέτη Φιντέλ Κάστρο, αν και η διεθνής του παρουσία λογίζεται αμφιλεγόμενη, καθώς ο σκληροπυρηνικός Ρεπουμπλικανός προώθησε πρωτίστως τα συμφέροντα της χώρας του και του ιδίου φυσικά (όπως στο άνοιγμα της κινεζικής αγοράς το 1991, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Chase Bank δηλαδή)…

Συνεχίζοντας τη βαριά κληρονομιά του παππού του στον τομέα της αγαθοεργίας, ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ ασχολήθηκε με τη φιλανθρωπία από νωρίς στη ζωή του, περνώντας τις επόμενες δεκαετίες δαπανώντας τεράστια ποσά για καλό σκοπό. Οι τομείς της φιλανθρωπικής του δράσης περιλαμβάνουν την ιατρική έρευνα, την επιστήμη και την εκπαίδευση.

Ήδη από τη δεκαετία του ’40 ήταν μέλος στο διοικητικό συμβούλιο του Rockefeller Institute for Medical Research, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του ’60 μεταμόρφωσε το ίδρυμα στο πρώτο αμερικανικό πανεπιστήμιο αφιερωμένο αποκλειστικά στη βιοϊατρική έρευνα (Rockefeller University).

Διαβάστε την συνέχεια στο pronews.gr