Σύμφωνα με όσα γράφει το BBC το συγκεκριμένο μήνυμα είναι γραμμένο στα λατινικά με περγαμηνή και θάφτηκε μαζί με χρυσά νομίσματα στη βάση του Οβελίσκου Μουσολίνι στο Foro Italico στη Ρώμη. Αποτελεί μία (επιδοκιμαστική, προφανώς) εξιστόρηση της ανόδου του φασισμού και των επιτευγμάτων του Μουσολίνι.

Η Μπετίνα Ράιτς Τζόοσε και ο Χαν Λάμερς το ανακάλυψαν και ήταν οι πρώτοι οι οποίοι μετέφρασαν και μελέτησαν λεπτομερώς το Codex Fori Mussolini, που, παρά το ότι είχε θαφτεί στη βάση του 300 τόνων μνημείου στη δύναμη του φασισμού όταν χτίστηκε το 1932, ξεχάστηκε μέσα στις επόμενες δεκαετίες.

Οι δύο ακαδημαϊκοί κατάφεραν να συνθέσουν μία (θεωρούμενη) ακριβή έκδοση του κειμένου, το πρωτότυπο του οποίου παραμένει θαμμένο στη βάση του οβελίσκου, χρησιμοποιώντας τρεις πηγές που εντοπίστηκαν σε βιβλιοθήκες και αρχεία στη Ρώμη.

Η Ράιτς Τζόοσε είπε στο BBC: «Το κείμενο δεν προοριζόταν για τους συγχρόνους του. Προοριζόταν για ένα κοινό στο μακρινό μέλλον», συμπληρώνοντας πως την περίοδο του φασιστικού καθεστώτος είχαν γίνει πολλές αρχαιολογικές ανακαλύψεις που είχαν να κάνουν με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα το κείμενο είναι 1.200 λέξεων, γράφτηκε από τον Αουρέλιο Τζουζέπε Αματούτσι, και χωρίζεται σε τρία τμήματα: Το πρώτο είναι μια γενική εξιστόρηση των επιτευγμάτων του φασισμού και της ανόδου του Μουσολίνι. Παρουσιάζει μια Ιταλία στο χείλος της καταστροφής μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, που σώθηκε από τον Μουσολίνι, που «αναζωογόνησε τη χώρα μέσω της υπεράνθρωπης διορατικότητας και της αποφασιστικότητάς του» λέει ο Λάμερς. «Το κείμενο παρουσιάζει τον Μουσολίνι ως ένα είδος νέου Ρωμαίου αυτοκράτορα, αλλά επίσης, χρησιμοποιώντας βιβλική γλώσσα, ως τον σωτήρα του ιταλικού λαού».

Το δεύτερο μέρος έχει να κάνει με τη φασιστική νεολαία (ο οβελίσκος κατασκευάστηκε στα αρχηγεία της) και τα προγράμματα που είχαν να κάνουν με τη νεολαία.

Το τρίτο μέρος αφορά στην ανέγερση του Foro Italico (τότε γνωστού ως Foro Mussolini) και το στήσιμο του οβελίσκου. Το κείμενο συνοδεύεται από ένα μετάλλιο στο οποίο απεικονίζεται με λεοντή.

Η ακαδημαϊκός Ράιτς Τζόοσε θεωρεί πως ο συγγραφέας επέλεξε να χρησιμοποιήσει γλώσσα του παρελθόντος για να παρουσιάσει σύνδεση μεταξύ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της ανόδου του φασισμού. Ακόμα, αναφέρει ότι οι φασίστες προσπαθούσαν να καθιερώσουν τα λατινικά ως τη διεθνή γλώσσα του φασισμού, επιδιώκονται τη δημιουργία μιας Φασιστικής Διεθνούς στο πρότυπο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ωστόσο, η Ράιτς Τζόοσε δεν παραλείπει να επισημάνει το ειρωνικό της όλης υπόθεσης- ότι η ανακάλυψη του κειμένου προϋπέθετε εκ των πραγμάτων την πτώση του οβελίσκου, και ως εκ τούτου την πτώση του φασισμού.