Φίλαθλοι της Μάντσεστερ Σίτι και της Σεβίλλης κάθονταν στις ίδιες θύρες, πανηγύριζαν ή γκρίνιαζαν χωρίς να δημιουργηθεί το παραμικρό επεισόδιο και μετά τη λήξη της αναμέτρησης αποχώρησαν σαν να είχαν παρακολουθήσει μια θεατρική παράσταση.
Το ποδόσφαιρο δημιουργεί συγκινήσεις και θρέφεται από συλλογικές αντιπαλότητες, όμως στον αθλητισμό δεν έχουν θέση οι μαχαιροβγάλτες, οι «ποινικοί» που παριστάνουν τους οπαδούς, οι διακινητές ναρκωτικών και τα μέλη των συμμοριών που δρουν στις θύρες των «οργανωμένων».
Ο ευρωπαϊκός τελικός έδειξε ότι και στην Ελλάδα μπορεί να γίνει αγώνας παρουσία φιλάθλων, και όχι χούλιγκαν, των δύο αντίπαλων ομάδων, όπως επίσης ότι μπορεί να τηρηθεί η τάξη όταν όλοι γνωρίζουν πως δεν υπάρχει ατιμωρησία και όποιος επιχειρήσει να βιαιοπραγήσει θα συλληφθεί και θα παραπεμφθεί στη Δικαιοσύνη.
Στοχοπροσήλωση στα πραγματικά προβλήματα
Το πρόβλημα του χουλιγκανισμού υπάρχει στα περισσότερα σωματεία, οι αγέλες χούλιγκαν αναζητούν θύματα όχι μόνο στα γήπεδα αλλά και στους δρόμους με ραντεβού για συμπλοκές ή με εφόδους σε όποιον περαστικό φοράει κασκόλ αντίπαλης ομάδας.
Η σύνδεση κακοποιών στοιχείων με τις «θύρες» των γηπέδων και η απροκάλυπτη διακίνηση ναρκωτικών ακόμη και στα «πέταλα» αποτυπώνουν τις διαστάσεις που έχει πάρει η εγκληματικότητα στο ποδόσφαιρο.
Οσο βρίσκονται στα γήπεδα χούλιγκαν που αναζητούν θύματα δεν πρόκειται να υπάρξει ανάκαμψη στο ποδόσφαιρο και πολύ περισσότερο να επιστρέψουν οι φίλαθλοι χωρίς να φοβούνται ότι θα βρεθούν ανάμεσα σε συμπλοκές ή χωρίς να είναι αναγκασμένοι να υφίστανται ένα απίστευτο υβρεολόγιο από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό του αγώνα.
Οι ευθύνες ανήκουν σε όλους, όμως οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ, που πολλές φορές με τη στάση τους ενθαρρύνουν χουλιγκανικές συμπεριφορές, πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο για την απομόνωση όσων μετατρέπουν τα γήπεδα σε εμπόλεμες ζώνες.