Η επιστροφή ξεχασμένων ασθενειών στην Ευρώπη, όπως η ιλαρά, η μηνιγγίτιδα και ο κοκκύτης, δείχνει τον εφησυχασμό των σύγχρονων κοινωνιών, που θεωρούσαν ότι είχαν ξεμπερδέψει με λοιμώδεις νόσους που είχαν ταλαιπωρήσει παλαιότερα την ανθρωπότητα.

Η πανδημία covid 19 υπενθύμισε, με τον πιο δραματικό τρόπο, πως οι κίνδυνοι δεν έχουν εκλείψει. Ταυτόχρονα, βέβαια, οδήγησε και στο φαινόμενο της «εμβολιαστικής κόπωσης», η οποία δυνητικά μπορεί να αποβεί επιζήμια. Για αυτό και πρέπει να αναπτυχθεί εκ νέου ένα κλίμα εμπιστοσύνης και ασφάλειας.

Η ανάπτυξη μιας εμβολιαστικής κουλτούρας στον ενήλικο πληθυσμό, αντίστοιχη με την εμπεδωμένη κουλτούρα πρόληψης που έχουμε στους ανηλίκους, είναι επιτακτική. Σε αυτή την κατεύθυνση βοηθά η κάλυψη της αποζημίωσης από το κράτος για εμβόλια που είναι εξαιρετικά κρίσιμα για τη δημόσια υγεία και ειδικά για ευάλωτες ομάδες, όπως είναι οι ηλικιωμένοι και οι έγκυοι. Πρόκειται για μία απόφαση που καθιστά πιο εύκολη την πρόσβαση των πολιτών στον εμβολιασμό και άρα τη διατήρηση υψηλού τοίχους ανοσίας στην κοινότητα.

Ενισχυτικό ρόλο στην καλύτερη εμβολιαστική κάλυψη θα μπορούσε να έχει η αναβάθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και η επέκταση του θεσμού του οικογενειακού γιατρού. Ζούμε σε μία εποχή που η κλιματική κρίση και η αύξηση της θερμοκρασίας συμβάλλουν στην αύξηση των περιστατικών όπου εμπλέκονται ορισμένοι ιοί και μικρόβια. Ωστόσο, σε αντίθεση με παλαιότερα χρόνια, η επιστήμη έχει τη γνώση και τη δύναμη να αναπτύσσει άμεσα θεραπείες και εμβόλια.