Το γεγονός μάλιστα ότι οι υποψήφιοι θα εισάγονται στα ξένα παρατήματα μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων, ενώ για να εγγραφούν σε αυτά θα πρέπει επιπλέον να πληρούν και όλα τα επιπλέον κριτήρια που το μητρικό ξένο πανεπιστήμιο θα έχει θέσει, δημιουργεί ένα καθεστώς ισονομίας ανάμεσα σε δημόσια και μη κρατικά πανεπιστήμια όσον αφορά στην εισαγωγή των Ελλήνων φοιτητών.

Κατά συνέπεια, καταρρίπτονται οι ισχυρισμοί που διατύπωναν ορισμένοι ότι θα μπορεί ο μαθητής του 3 να εισάγεται σε κάποια σχολή ενός μη κρατικού ΑΕΙ, ασχέτως βεβαίως ότι επί ΣΥΡΙΖΑ με τέτοιες βαθμολογίες, δηλαδή πολύ κάτω από τη βάση, έμπαιναν σε δημόσια πανεπιστήμια.

Ταυτόχρονα, η ίδρυση ξένων παραρτημάτων στην Ελλάδα διασφαλίζεται ότι θα γίνει με αυστηρές προδιαγραφές. Πράγμα που σημαίνει πως τα νέα Ιδρύματα θα είναι πολύ υψηλού επιπέδου, την ίδια στιγμή που το δημόσιο πανεπιστήμιο εξασφαλίζει με τον νέο νόμο τη δική του αυτόνομη και μάλιστα ακόμα πιο ενισχυμένη πορεία.

Από την άλλη, γίνεται αντιληπτό ότι οι καταλήψεις σχολών δημόσιων πανεπιστημίων, που αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο, όταν σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο λειτουργούν μη κρατικά ΑΕΙ, δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα, παρά μόνο την εξυπηρέτηση στόχων μπαχαλοποίησης των Ιδρυμάτων από μικρές μειοψηφίες φοιτητών και εξωπανεπιστημιακά στοιχεία.

Είναι προφανές ότι το επιχείρημα πως όσοι δεν μπορούν να εισαχθούν στο δημόσιο πανεπιστήμιο θα μπαίνουν ελεύθερα σε ιδιωτικά δεν ευσταθεί, αφού και για αυτά θα πρέπει να πληρούνται συγκεκριμένα κριτήρια, όπως η ελάχιστη βάση εισαγωγής που θα πρέπει να συγκεντρώνει ο υποψήφιος.