Πρόκειται για ένα προϊόν περιορισμένης παραγωγής, που προκύπτει από τον ιδιαίτερο συνδυασμό της σκληρής δουλειάς και της υπομονής και επιμονής των μοναχών με το μοναδικό κλίμα της περιοχής. Από ελιές, τις οποίες οι μοναχοί μαζεύουν με τα χέρια και κουβαλάνε μέσα σε τσουβάλια, που φορτώνουν στην πλάτη τους και οι οποίες ποτίζονται μόνο όταν βρέχει, αφού όλες οι ανάγκες των μοναχών για νερό καλύπτονται από μία πηγή του Άθωνα! Οι μοναχοί καλλιεργούν τις συγκεκριμένες αιωνόβιες ελιές καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες. Παράλληλα έχουν φυτέψει και αρκετά νέα δέντρα, προσπαθώντας με τη βοήθεια της Παναγίας να δαμάσουν το άνυδρο τοπίο.

Το πολύτιμο ελαιόλαδο που βγαίνει από τη συγκεκριμένη περιοχή τοποθετείται σε σκουρόχρωμα μπουκάλια και τα έσοδα από τις πωλήσεις του διατίθενται για την αναστήλωση της Ιεράς Καλύβης Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η οποία χτίστηκε πριν από 400 χρόνια. Όπως εξηγούν οι δύο μοναχοί που ζούνε σήμερα στη συγκεκριμένη περιοχή ο μικρός ελαιώνας, που παρέλαβαν εκτιμάται ότι φυτεύτηκε το 1.600, ενώ περίπου τότε χρονολογείται και η Ιερά Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Όταν οι συγκεκριμένοι μοναχοί έφτασαν εκεί, πριν από περίπου δέκα χρόνια, βρήκαν συνολικά 80 αιωνόβιες ελιές, ενώ στη συνέχεια φύτεψαν και οι ίδιοι αρκετά δέντρα. Όπως εξηγούν, το λάδι είναι από τα πολυτιμότερα αγαθά στο Άγιο Όρος γιατί είναι απαραίτητο για να ανάβουν τα καντήλια. Και για τους μοναχούς πρώτο μέλημα είναι να υπάρχει λάδι για το καντήλι ακόμη και εάν οι ίδιοι χρειαστεί να φάνε αλάδωτο φαγητό.

«Τα πρώτα δέντρα φυτεύτηκαν πριν από αιώνες από ασκητές, που ζούσαν εδώ σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Όταν φτάσαμε εμείς, πριν περίπου δέκα χρόνια, η περιοχή ήταν σαν ζούγκλα. Το μέρος είναι ιδιαίτερα δύσβατο και κυρίως άνυδρο, για αυτό άλλωστε έχει και την ονομασία έρημος», εξηγεί ένας από τους μοναχούς, που προτιμά να μην δημοσιευτεί το όνομα του και προσθέτει: «Σκεφτείτε πως μέχρι το 1970 όσοι ζούσαν εδώ έπιναν μόνο βρόχινο νερό. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Τώρα φέρνουμε νερό από μία πηγή, η οποία είναι βέβαια αρκετά μακριά. Από αυτό το νερό πίνουμε και ποτίζουμε και τα καινούρια δεντράκια, που φυτέψαμε και κάποια λαχανικά που έχουμε». Ωστόσο, οι αιωνόβιες ελιές ποτίζονται μόνο όταν βρέχει. Μάλιστα, το νερό της συγκεκριμένης πηγής καλύπτει τις ανάγκες των μοναχών σε συνολικά πέντε Καλύβες, που βρίσκονται διάσπαρτες στην ευρύτερη περιοχή. Να σημειωθεί ότι η «έρημος» του Αγίου Όρους περιλαμβάνει τη Μικρά Αγία Άννα, τα Κατουνάκια, τα Καρούλια και τον Άγιο Βασίλειο.

Μηχανήματα και τρακτέρ είναι αδύνατο να φτάσουν στο συγκεκριμένο σημείο, οπότε οι ελιές σκαλίζονται και μαζεύονται μόνο με το χέρι, ενώ οι μοναχοί μεταφέρουν τα τσουβάλια με τον καρπό στην πλάτη τους μέχρι το σημείο που θα τα φορτώσουν στα μουλάρια. Από εκεί μέσω ενός μικρού μονοπατιού τα μουλάρια με το πολύτιμο φορτίο τους κατευθύνονται είτε στο ελαιοτριβείο της Σκήτης της Αγίας Άννης, που είναι το πιο κοντινό είτε στην παραλία για να σταλούν σε εξωτερικό ελαιοτριβείο.

«Από τη στιγμή που θα μαζευτεί η ελιά πρέπει να φτάσει αμέσως στο ελαιοτριβείο, ώστε το βράδυ της ίδιας μέρας να έχει βγει το λάδι», επισημαίνουν οι μοναχοί τονίζοντας πως η παραγωγή του λαδιού γίνεται με τη μέθοδο της ψυχρής εκθλίψεως. Οι ελιές είναι λίγες και η διαδικασία μαζέματος και μεταφοράς εξαιρετικά δύσκολη, για αυτό και πρόκειται για λάδι περιορισμένης παραγωγής.