Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Η στήριξη που του παρείχε ήταν αμέριστη και πλήρης. Ισως γι’ αυτό και ο τέως πρωθυπουργός δεν μπόρεσε να κρύψει ότι αισθάνεται ήδη ελεγχόμενος. Το έδειξε με τον εκνευρισμό του. Το έδειξε με την ευθεία στήριξή του στον Ρασπούτιν. Το έδειξε με την -εκ του ασφαλούς ακόμα- «πρόκληση» να συμπεριληφθεί στην προανακριτική, την οποία ωστόσο δεν ψήφισε. Το έδειξε με τον τρόπο, που δεν απάντησε στα όσα καταμαρτυρούνται στον στενότατο συνεργάτη του. Και το έδειξε, τέλος, με τους αμήχανους χαρακτηρισμούς που εκτόξευσε με ευκολία, όταν την ίδια στιγμή ήταν προφανής η μεγάλη δυσκολία του, να αντιληφθεί τον θεσμικό τρόπο λειτουργίας μιας κυβέρνησης.

ΚΥΡΙΩΣ όμως το δείχνει διαρκώς μετά τις εκλογές, με τις συνεχείς εναλλαγές γραμμής στις οποίες επιδίδεται, προκειμένου να βρει κάτι που να στέκει στοιχειωδώς σοβαρά. Αρχισε με την «ηρωική» πρόκληση, «κάντε εξεταστική, κάντε προανακριτική, κάντε Ειδικό Δικαστήριο και βάλτε κι εμένα μέσα». Οταν κατάλαβε ότι η προανακριτική θα είναι κανονική προανακριτική κι όχι μια fast track διαδικασία επιστροφής της δικογραφίας στη Δικαιοσύνη, το γύρισε. Επιμένοντας όμως στις αστήρικτες «πολιτικές διώξεις» και τον ανύπαρκτο «ρεβανσισμό». Χαρακτήρισε «σκευωρία» τη διερεύνηση αν υπήρξε σκευωρία και «συγκάλυψη του σκανδάλου» Novartis. «Εκοψε» δηλαδή τη Novartis στα δύο, αποσιώπησε πλήρως την πολιτική σκευωρία με την οποία ασχολήθηκε επί διετία και… ανέδειξε το υπαρκτό σκάνδαλο Novartis με το κύκλωμα των γιατρών κ.λπ., το οποίο, όμως, ως πρωθυπουργός, δεν άγγιξε καν!

ΚΙ ΟΤΑΝ ήρθε στην επιφάνεια η πολιτική φαιδρότητα κι αυτής της γραμμής -στην ανάδειξη της οποίας συνέβαλε τα μέγιστα ο Δ. Παπαγγελόπουλος με τη μνημειώδη απολογία του- το ξαναγύρισε: Ο Σαμαράς με την εκδικητικότητά του έχει συμπαρασύρει τον Μητσοτάκη στον ρεβανσισμό. Λες κι ο Κ. Μητσοτάκης είναι αυτό που είχε στο μυαλό του -κάποιος «Κούλης» που «τον έχω»- και ο Α. Σαμαράς έχει κάτι από τη νοοτροπία του «τρίτου γύρου» που υποσχέθηκε ο υπαρχηγός του Π. Πολάκης. Προφανώς όλα αυτά δεν είναι γραμμή. Ούτε καν τεθλασμένη. Είναι… κανονική στροφή… 360 μοιρών. Και πολιτική ζάλη.

Η ΟΠΟΙΑ ενισχύεται -όπως φαίνεται- από την ανασφάλεια που υπάρχει για την έκβαση την οποία μπορεί να πάρει η έρευνα, που ακολουθεί. Το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι κωμικοτραγικό. Καθώς, ο Α. Τσίπρας από τη μια αδυνατεί να καταλάβει ότι υπάρχει θεσμική λειτουργία του κράτους και της κυβέρνησης. Οτι υπάρχει διάκριση εξουσιών. Και ότι είναι άλλο πράγμα η κυβέρνηση κι άλλο η Βουλή. Οπως και ότι η Βουλή δεν είναι ένα ευκαιριακό δικαστήριο, όπου δικάζουν υπουργοί και πρωθυπουργοί. Είναι σαν κάποιον, ο οποίος π.χ. τρώει με τα χέρια και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί το μαχαίρι μπαίνει στα δεξιά του σερβίτσιου και το πιρούνι στα αριστερά του…

ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη, δεν μπορεί να κρύψει τη δυσαρέσκειά του, γιατί ο Κ. Μητσοτάκης, με την ακραία θεσμική συμπεριφορά του, του στερεί τη δυνατότητα να κάνει τον «Αντρέα του 1989». Γιατί δεν τον έχρισε κατηγορούμενο, πριν προκύψουν στοιχεία, όπως ζήτησε ο έτερος «δικαστής» της Βουλής Κ. Βελόπουλος. Κι εδώ η εικόνα δεν είναι πολύ τιμητική. Θυμίζει το μικρό παιδί που του πήραν το παιχνίδι του.

«Σκευωρός», «βλαξ» ή και τα δύο;

Είναι αμέτρητα τα «αποδεικτικά» στοιχεία που κατέθεσε, με τη μάλλον θλιβερή απολογία του ο Δ. Παπαγγελόπουλος στη Βουλή. Νομικές ακροβασίες με σταχυολόγηση σκόρπιων στοιχείων από τη δικογραφία και εν συνεχεία «λιμανιώτικη» ερμηνευτική χρήση τους. Αβάσιμες υποθέσεις που οδηγούσαν σε «εάν» και «εφόσον». Κανονικό κουτσομπολιό για τέως συναδέλφους του. Ημιτελή υπονοούμενα διόλου τιμητικά για άνθρωπο που όπως λέει «φοράει παντελόνια». Και ακατάσχετη σεναριολογία και «δαίμονες». Πολλοί «δαίμονες». Αλλοτε σε «σκοτεινά κέντρα», άλλοτε με τη μορφή του Σαμαρά, άλλοτε με της Ράικου (πρώην κολλητής του αλλά νυν εχθρού του), άλλοτε με του πρώην «αδάμαστου» αλλά νυν περίπου διαταραγμένου Αγγελή κι άλλοτε κάποιου σύγχρονου Μέτερνιχ απροσδιόριστης προέλευσης.

Και κυρίως μια ακατάσχετη προαναγγελία «αποκαλύψεων», οι οποίες όμως δεν ήρθαν ποτέ. Κι όλα αυτά με ύφος που δεν αρμόζει ούτε σε πρώην δικαστικό λειτουργό, ούτε βεβαίως σε πρώην υπουργό. Μπορεί να είναι κοντά στο ύφος που απαιτείται(;) σε υπηρεσίες όπως η ΕΥΠ, αλλά δεν συνάδει με τον δημόσιο βίο και διάλογο. «Κερασάκι στην τούρτα» της «αποδεικτικής επέλασης» του Δ. Παπαγγελόπουλου ήταν η περίφημη αναφορά στα πραγματικά -κατά τον ίδιο- προσόντα του Ρασπούτιν. Φυσικά προσόντα και όχι μηχανορραφικά, τα οποία μέσω του «αχαλίνωτου σεξ» οδηγούν στην «απόλυτη εξάντληση» και «μετά στη θέωση». (Σ.Σ. πραγματικά εντυπωσιακό ποιοι/ποιες χειροκρότησαν θερμά τον κ. Παπαγγελόπουλο…). Για να καταλήξει στο… αποστομωτικό «επιχείρημα», να μια ακόμα απόδειξη γιατί δεν είμαι σκευωρός…

Ομως η ουσία ίσως βρίσκεται στην άλλη ατάκα που είπε παρασυρμένος από τον διαφαινόμενο θρίαμβό του. Αφού είχε αναλύσει επαρκώς το αμάχητο επιχείρημα ότι αν ήταν σκευωρός θα είχε φροντίσει να προφυλαχθεί (διά της ασυλίας), είπε: Αν είναι έτσι, «δεν είμαι σκευωρός, βλάκας είμαι». Εντέλει κάπου εκεί πρέπει ίσως να αναζητηθεί η εξήγηση των όσων έγιναν. Ή έστω στον συνδυασμό τους. Γιατί, ακούγοντας χθες τον Δ. Παπαγγελόπουλο, δεν ήταν δύσκολο για κάποιον να καταλάβει πώς προέκυψαν οι ευφάνταστες μαρτυρίες των κουκουλοφόρων μαρτύρων, με τα «πολύχρωμα χαρτονομίσματα», με τα «πάκα 50ευρων» που κρέμονταν από εσωτερικές τσέπες σακακιών και βέβαια με τις «τροχήλατες βαλίτσες»…

Ο Γιώργος Καμίνης ή μια «διαρροή»;

Μεταξύ Ν.Δ. και ΚΙΝΑΛ αναζητούνται οι 6 «διαρροές» στην ψηφοφορία για τη συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής για τον Δ. Παπαγγελόπουλο. Η Ν.Δ. διαβεβαιώνει ότι η Κ.Ο. της «ήταν μπετόν» και το ΚΙΝΑΛ «έδειξε» την «καραμανλική πτέρυγα της Ν.Δ.».

Ο γρίφος παραμένει ακόμα άλυτος. Το μόνο γεγονός που υπάρχει κι έχει καταγραφεί από την κάμερα είναι ο Γ. Καμίνης να χειροκροτεί κρυφά, αλλά θερμά τον Δ. Παπαγγελόπουλο κατά την ομιλία του. Γεγονός επίσης είναι η δήλωση-διάψευση του Γ. Καμίνη. Είναι αυτό που λέει το τραγούδι «άλλα μου λεν τα μάτια σου και άλλα η καρδιά σου»;

Απορίες

1. Δηλαδή, όταν έλεγε το 2015 «θα μας παρακαλάνε να μας δανείσουν» ήξερε ότι το 2019 θα μας «πλήρωναν για να μας δανείσουν»; Πόσο μπροστά;

2. Αραγε ο κ. Πολάκης τρώει «πρωινό» και χωρίς ασυλία ή μόνο με ασυλία;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου