Ομως, μεθαύριο καλούνται με εξώδικο του Δήμου να παραδώσουν τα κλειδιά του διαμερίσματος που τους παραχωρήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Κοινωνική Κατοικία», καθώς έχει λήξει η σύμβαση μεταξύ του Δήμου Αθηναίων και του ιδιοκτήτη του κτιρίου, που είναι το Ιδρυμα Χατζηκώνστα.

Και δεν είναι μονάχα η οικογένεια της 36χρονης που καλείται να εγκαταλείψει την «Κοινωνική Πολυκατοικία», η οποία εγκαινιάστηκε τον Απρίλιο του 2014, προκειμένου να φιλοξενήσει προσωρινά μοναχικά άτομα και οικογένειες (κυρίως μονογονεϊκές) που κινδύνευαν να μείνουν στο δρόμο. Είναι και άλλες έξι άστεγες οικογένειες με εννέα παιδιά.

Οπως λένε στον Ελεύθερο Τύπο, «δεν έχουμε κανένα απολύτως εισόδημα για να νοικιάζουμε σπίτι. Μας ενημέρωσαν από το Δήμο ότι μπορούμε να φιλοξενηθούμε σε άλλα ιδρύματα και ξενώνες. Και εκεί, όμως, τα πράγματα δεν είναι καλά. Τα δωμάτια είναι πολύ μικρά, σαν κλουβιά. Εχουμε παιδιά τα οποία πηγαίνουν σε κοντινά σχολεία, τι θα γίνει με αυτά;».

Σε απόγνωση μοναχικά άτομα και οικογένειες (κυρίως μονογονεϊκές) που κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο λίγο πριν από τις γιορτές

Οι ένοικοι θα πρέπει μέσα σε λίγες ώρες να μαζέψουν τα υπάρχοντά τους και να αποχωρήσουν από τα σπίτια. Μάλιστα, ο Δήμος Αθηναίων, όπως έχει ήδη εξαγγείλει, στις 4 Δεκεμβρίου θα προχωρήσει σε διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού.

«Μου είπαν ότι μπορώ να φιλοξενηθώ σε ξενώνα για τις κακοποιημένες γυναίκες. Για πόσο καιρό; Δυστυχώς, εάν φύγω από εδώ θα αναγκαστώ να κοιμηθώ στα παγκάκια. Ομως, δεν είμαι μόνη μου. Εχω δύο μικρά κοριτσάκια…», λέει μια άλλη γυναίκα, η οποία δεν επιθυμεί να δημοσιευτεί το όνομά της. Η ίδια προσθέτει ότι εδώ και αρκετό καιρό προσπαθεί να βρει δουλειά για να μεγαλώσει τα παιδιά της, παρ’ όλα αυτά δεν βρίσκει. «Είμαι εκπαιδευτικός -έχω τελειώσει Καλών Τεχνών. Εχω χτυπήσει δεκάδες πόρτες, τίποτα. Κάνω τα πάντα για να ορθοποδήσω. Σκέφτομαι συνέχεια ότι η διορία λήγει και πως θα πρέπει να φύγουμε από εδώ. Να πάω πού με τα μικρά; Σε ξενώνα;».

Τις προάλλες, λέει, «η κόρη μου με ρώτησε, ‘‘μαμά, μας διώχνουν; Θα μείνουμε στο δρόμο;’’. Τι να της πω; Την καθησύχασα, λέγοντάς της πως όλα θα πάνε καλά…».

Πάντως, η φιλοσοφία του προγράμματος δεν ήταν μόνο η προσωρινή φιλοξενία των αστέγων. Ηταν να τους δοθεί η δυνατότητα να βρουν μια δουλειά ώστε σιγά σιγά να επανενταχθούν στην κοινωνία.

Στο κομμάτι αυτό, υποστηρίζει η ένοικος, «ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου δεν έχουν κάνει τίποτα το ουσιαστικό. Προσωπικά, εκτός από τις δεκάδες αιτήσεις και τα βιογραφικά που έχω στείλει, απευθύνθηκα και στον Δήμο, χωρίς κανένα αποτέλεσμα».

Χθες, στην κοινωνική πολυκατοικία («ήμασταν περισσότεροι, όμως κάποιοι έφυγαν») όλοι συζητούσαν για το «λουκέτο» και δεν έκρυβαν την αγωνία τους. «Μα να μας διώχνουν χριστουγεννιάτικα; Αυτό ήταν ένα κεραμίδι ελπίδας για εμάς. Για ποια κοινωνική πολιτική μιλάνε;», λέει μια νεαρή, μητέρα ενός ανήλικου αγοριού. «Ο άντρας μου είναι άνεργος, το ίδιο και εγώ. Πού και πού κάνω κάποια μεροκάματα, καθαρίζω σπίτια, όμως, δεν αρκεί».
Την ανάγκη να βρεθεί λύση τονίζει ο Πέτρος Κωνσταντίνου, δημοτικός σύμβουλος. «Οι άστεγοι δεν είναι ‘‘ανακυκλώσιμοι. Φύγε εσύ, έλα εσύ”. Η ανάγκη για σπίτια δεν είναι προσωρινή αλλά μόνιμη. Είναι κοινωνικό δικαίωμα», σχολιάζει.

Ο Δήμος

Ερωτηθείσα σχετικά η αντιδήμαρχος Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Μαρία Στρατηγάκη, εξήγησε ότι το πρόγραμμα δεν εξασφάλιζε μόνιμη στέγη, εξαρχής είχε προσωρινή διάρκεια από έξι έως εννέα μήνες, με δυνατότητα παράτασης πέντε μηνών.

«Τα διαμερίσματα δεν δόθηκαν για πάντα. Η προγραμματική σύμβαση με το Ιδρυμα Χατζηκώνστα έχει λήξει από τον περασμένο Απρίλιο και το κτίριο θα πρέπει να παραδοθεί».

Η κ. Στρατηγάκη επισημαίνει ότι οι ένοικοι έχουν ενημερωθεί για τη δυνατότητα να φιλοξενηθούν σε ιδρύματα και ξενώνες Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, όμως, «οι ίδιοι αρνούνται» τονίζοντας: «Κάναμε πολλές προσπάθειες, δώσαμε πολλές παρατάσεις. Οι άνθρωποι αυτοί μπήκαν στα διαμερίσματα, γνωρίζοντας ότι θα είναι μόνο για εννέα μήνες, και τελικά έμειναν πολύ παραπάνω».

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «το Κέντρο Εργασίας που λειτουργεί στο Δήμο Αθηναίων έδωσε προτεραιότητα σε αυτές τις οικογένειες», όμως, «σε ορισμένες περιπτώσεις κάποιοι δεν αξιοποίησαν την υποστήριξη αυτή».

ΒΑΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου