Τα καλά νέα είναι ότι το Κόμμα Ελευθερίας του Γκέερτ Βίλντερς χάνει έδαφος όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης και οι πολιτικοί αναλυτές ευελπιστούν ότι το 40% (!) των ακόμη αναποφάσιστων ψηφοφόρων δύσκολα θα το προτιμήσουν. Δεν είναι μόνο τα ακραία κεντρικά συνθήματα του ανθρώπου που ζητά απαγόρευση του Κορανίου, κλείσιμο των τζαμιών, έξοδο από την Ε.Ε.  και απαγόρευση εισόδου μουσουλμάνων στην Ολλανδία.

Σε μια έξαρση λαϊκιστικού μεγαλείου ο Βίλντερς απείλησε πρόσφατα πως οι οπαδοί του «θα εξεγερθούν» αν το κόμμα του έλθει πρώτο αλλά αποκλειστεί από την κυβέρνηση. Η συγκαλυμμένη απειλή για… ταραχές στάθηκε αιτία να τον εγκαταλείψουν κάποιοι μετριοπαθείς ψηφοφόροι, με αποτέλεσμα να χάσει τη δημοσκοπική πρωτιά από τους Φιλελεύθερους του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε και τα ποσοστά του να υποχωρήσουν στο 15%-16% (έναντι 10% το 2012). Οταν ο Βίλντερς κατάλαβε την γκάφα του, ήταν αργά. Γι’ αυτό επανήλθε με τη νέα απειλή ότι «θα αποτελέσει τη σκληρότερη αντιπολίτευση που γνώρισε ποτέ η Ολλανδία».

Η τραγωδία του ακροδεξιού πολιτικού είναι ότι χάνει ποσοστά την ώρα που τα υπόλοιπα κόμματα… ενστερνίζονται την ατζέντα του! Ο φιλελεύθερος πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε τόνισε στο ξεκίνημα της εκστρατείας ότι «σε όποιον δεν αρέσουν οι αξίες μας μπορεί να φύγει από τη χώρα», ενώ ο άνεμος ρατσισμού και ξενοφοβίας απομάκρυνε κάποιους Μαροκινούς υποψηφίους ακόμη και από τις λίστες των Εργατικών! Μολονότι δεν ξεπερνούν το 2% του πληθυσμού σε μια χώρα 17 εκατομμυρίων, οι Μαροκινοί της Ολλανδίας έχουν γίνει αποδιοπομπαίοι τράγοι της κρίσης ταυτότητας και της εισαγόμενης από το εξωτερικό ξενοφοβίας που διαπερνά μεγάλο κομμάτι της ολλανδικής κοινωνίας. Και να φανταστεί κανείς ότι η είσοδος προσφύγων στη χώρα μειώθηκε σημαντικά μετά το κλείσιμο του Βαλκανικού Διαδρόμου!

«Ακούς όλο και περισσότερους πολιτικούς να λένε ότι το Ισλάμ δεν είναι νορμάλ, δεν ανήκει στην ολλανδική κοινωνία και ότι εγώ που φοράω χιτζάμπ είμαι καταπιεσμένη γυναίκα», δήλωσε με απογοήτευση στο BBC η Χαφσά Μασράουι, που κατά τα άλλα θεωρεί τον εαυτό της «γνήσιο κορίτσι του Αμστερνταμ». «Είναι κουραστικό να υπερασπίζεσαι συνεχώς τον εαυτό σου. Στο Αμστερνταμ ζουν 180 εθνότητες. Ολοι μιλάνε για την ολλανδική κουλτούρα, αλλά εγώ δεν τη βλέπω πουθενά στην πόλη!», συνεχίζει.

Εξοργισμένος με το μίσος του Κόμματος Ελευθερίας και το φόβο των υπολοίπων δηλώνει και ο ράπερ Ρασίντ Ελ Γκαζάουι, που ζει στο Βόρειο Αμστερνταμ. Από αντίδραση για την κοινωνική πίεση άφησε, λέει, κάποια γενειάδα κι έγινε οπαδός του φανατικού Ισλάμ! Τώρα προσπαθεί να εκτονώσει την οργή του στη μουσική, προτρέποντας τους ομόθρησκούς του να κάνουν το ίδιο.

Ο παράγων λιτότητα

Η εμπρηστική φυσιογνωμία του Βίλντερς στρέφει τα φώτα των ΜΜΕ στα θέματα του αντιευρωπαϊσμού και της ισλαμοφοβίας, ενώ σε μεγάλο βαθμό η κατάρρευση των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της Ολλανδίας (Φιλελεύθεροι/VVD και Εργατικοί/PvdA) οφείλεται στο κύμα λιτότητας και στις τραπεζικές διασώσεις μετά το 2012.

Μπορεί οι Ολλανδοί να μην κατέρρευσαν όπως οι Ελληνες και οι λοιποί Νοτιοευρωπαίοι. Ωστόσο, είδαν να αυξάνεται η συμμετοχή τους στις υγειονομικές δαπάνες (τα πρώτα 385 ευρώ τα πληρώνουν πια από την τσέπη τους), με αποτέλεσμα το 7%-10% των πολιτών να μην αγοράζει πια συνταγογραφημένα φάρμακα και περίπου 300.000 να αδυνατούν να καλύψουν μια μέση ετήσια υποχρεωτική ασφάλιση 1.000 ευρώ. Παράλληλα πολλοί ηλικιωμένοι έμειναν αβοήθητοι λόγω των γερών περικοπών στο πρόγραμμα φροντίδας στο σπίτι. Υποχωρήσεις όμως σημειώθηκαν και στα εργασιακά, στο όνομα της οικονομικής κρίσης και του δημοσιονομικού νοικοκυρέματος. Υπολογίζεται ότι περίπου το 1/3 των εργαζομένων υπάγεται σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης, χωρίς να υπολογίζονται τα «μπλοκάκια», οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, οι απασχολούμενοι «μηδενικού χρόνου» (zero hour contracts) όπως στη Βρετανία κ.λπ.

Δεν είναι τυχαίο ότι στο τηλεοπτικό ντιμπέιτ της προηγούμενης Κυριακής με τη συμμετοχή 8 πολιτικών αρχηγών κυριάρχησε το θέμα των περικοπών στο κοινωνικός κράτος. Σημειωτέον ότι εδώ ο Βίλντερς… ψαρεύει σε θολά νερά, τάζοντας πλήρη κατάργηση της συμμετοχής για περίθαλψη (μέτρο που κοστολογεί 3,7 δισ. ευρώ στο… μονοσέλιδο πρόγραμμά του), χαμηλά ενοίκια, ανώτατο όριο συνταξιοδότησης στα 65, δαπάνες 2 δισ. ευρώ για τη φροντίδα στο σπίτι, μείωση τελών κυκλοφορίας στο… μισό και μείωση του φόρου εισοδήματος κατά 3 δισ. ευρώ. Τα χρήματα που θα λείψουν από τα δημόσια ταμεία θα τα εξοικονομήσει από την «αποϊσλαμοποίηση της Ολλανδίας (!)» και τη διακοπή κάθε χρηματοδότησης στις Τέχνες και τα ΜΜΕ. Την ώρα, εξάλλου, που Γάλλοι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι το Frexit που ευαγγελίζεται η Λεπέν θα επιβαρύνει το γαλλικό χρέος κατά 20 δισ. ευρώ, ο Βίλντερς ισχυρίζεται πως η έξοδος της Ολλανδίας από την Ε.Ε. (Nexit) δεν θα στοιχίσει ούτε ένα ευρώ! Υπάρχουν και κάποιοι που δεν γελάνε με όλα αυτά, αλλά τον πιστεύουν.
Ντάισελμπλουμ: «Μπορούμε και υπηρεσιακή κυβέρνηση… 4ετίας»

Μεταξύ σοβαρού και αστείου, ο Γερούν Ντάισελμπλουμ (αφού τον συμφέρει κιόλας για να παραμείνει υπουργός Οικονομικών και επικεφαλής του Eurogroup) είπε ότι, εφόσον το Βέλγιο έμεινε με υπηρεσιακή κυβέρνηση 1,5 χρόνο το 2011-12, η Ολλανδία θα μπορούσε να βγάλει με υπηρεσιακή κυβέρνηση… ολόκληρη την τετραετία, αν η 150μελής Βουλή δεν βγάλει λευκό καπνό…

Κανείς δεν θέλει να συνεργαστεί με τον Βίλντερς, ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν θα βγάλει πάνω από 27-28 βουλευτές, ενώ οι συζητήσεις των φιλελεύθερων και των σοσιαλ-αριστερών κομμάτων θα μπορούσαν να σκαλώσουν στο θέμα της λιτότητας. Υποψήφια για συμμετοχή στην κυβέρνηση είναι τουλάχιστον 8 κόμματα: Φιλελεύθεροι, Χριστιανοδημοκράτες, Πρασινοαριστερά, Εργατικοί, D66 (κεντροαριστεροί φιλελεύθεροι), Σοσιαλιστές (ριζοσπάστες αριστεροί), το Κόμμα των Συνταξιούχων (50 Plus), ακόμη και το Κόμμα των Ζώων, που τελευταία ασκεί κριτική στις νεοφιλελεύθερες θέσεις της Ε.Ε. Είσοδο στη Βουλή διεκδικούν ακόμη οι Πειρατές, με έμφαση στην προστασία των ατομικών ελευθεριών και το «Αρθρο 1», που προτάσσει τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών. Ενδεικτικό του κατακερματισμού είναι το ότι τουλάχιστον πέντε κόμματα διεκδικούν διψήφιο ποσοστό (Φιλελεύθεροι, Κόμμα Ελευθερίας, Χριστιανοδημοκράτες, Πρασινοαριστερά και Σοσιαλιστές), με κανένα τους όμως να μην ξεπερνά το 17% στις δημοσκοπήσεις.

Στις τελευταίες «εκλογές σταθερότητας» το 2012, οι Φιλελεύθεροι συγκέντρωσαν 26,6% και 41 έδρες και οι Εργατικοί 24,8% και 38 έδρες, σχηματίζοντας στην πορεία κυβέρνηση Μεγάλου Συνασπισμού (που για ένα διάστημα είχε τη στήριξη και του… Βίλντερς). Τώρα ούτε στον ύπνο τους…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ

[email protected]