Το ρολόι του χρόνου μοιάζει να γύρισε δέκα χρόνια πίσω στη χώρα της Βόρειας Αφρικής, όπου τις πέντε τελευταίες μέρες κλιμακώθηκε ένα μίγμα ειρηνικών διαδηλώσεων και βίαιων συγκρούσεων με πέτρες, δακρυγόνα και εκατοντάδες συλλήψεις ανάμεσα στην αστυνομία , στο στρατό και σε χιλιάδες νεαρούς μετεφηβικής ηλικίας, οι οποίοι αρνούνται να υπακούσουν στις απαγορεύσεις κυκλοφορίας των Αρχών με πρόσχημα την πανδημία του κορονοϊού. Ακόμη και σε συνθήκες δημοκρατίας, τα αιτήματα που πυροδότησαν τη λαϊκή εξέγερση του 2011 παραμένουν λίγο-πολύ τα ίδια. Καταπολέμηση της υψηλής ανεργίας και της φτώχειας που πλήττει τη νεολαία και τα λαϊκά στρώματα, πάταξη της διαφθοράς των (δημοκρατικών αυτή τη φορά) πολιτικών ελίτ και βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολλών. Αν κάτι έχει αλλάξει αυτή τη δεκαετία της τυνησιακής Μεταπολίτευσης, είναι η βελτίωση της θέσης της γυναίκας, αλλά και η έξαρση της ισλαμικής τρομοκρατίας, σε συνδυασμό με τη μετανάστευση, που έχει γίνει αγκάθι στις σχέσεις της Τυνησίας με την Ιταλία και τη Γαλλία.

Οι εικόνες αρμάτων μάχης και στρατιωτικών τμημάτων σε δρόμους των τυνησιακών πόλεων σίγουρα δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος για να γιορταστεί η ανατροπή του επί 23 χρόνια δικτάτορα, Ζιναμπεντίν Μπεν Αλι, ο οποίος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα στις 14 Ιανουαρίου 2011 ύστερα από ένα μήνα μαχητικών διαδηλώσεων εναντίον του με 340 νεκρούς και 2.150 τραυματίες, για να διαφύγει στη Σαουδική Αραβία – όπου και πέθανε.

Ο κόσμος εξοργίστηκε με την απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει λοκντάουν ανήμερα της κορυφαίας επετείου της «Αραβικής Ανοιξης» και οι ταραχές σύντομα εξαπλώθηκαν σε όλη τη χώρα. Το υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε ότι 632 άτομα συνελήφθησαν μόνο την Κυριακή, χαρακτηρίζοντάς τους κυρίως «νεαρές ομάδες ατόμων μεταξύ 15 και 20 χρόνων, που έκαιγαν λάστιχα και κάδους σκουπιδιών, φτιάχνοντας οδοφράγματα για να εμποδίσουν τις δυνάμεις της τάξης, ώστε να λεηλατήσουν ανενόχλητοι τράπεζες και καταστήματα». Επίσης, το σαουδαραβικό δίκτυο Arab News έκανε λόγο για τουλάχιστον 1.000 συλλήψεις μέχρι χθες, με το υπουργείο Αμυνας να αναγγέλλει την ανάπτυξη στρατευμάτων σε όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα και τις πυκνοκατοικημένες περιοχές της χώρας πέρα από την πρωτεύουσα Τύνιδα (Μπιζέρτε στα βόρεια , το λιμάνι Σους στα ανατολικά, Κασερίν και Σιλιάνα στην κεντρική Τυνησία).

Η μεγάλη συγκέντρωση της Δευτέρας στο κέντρο της Τύνιδας -και συγκεκριμένα στη λεωφόρο Μπουργκίμπα με τους φοίνικες, τα υπουργεία και τα αποικιακά κτίρια, όπου γίνονταν και οι μεγάλες διαδηλώσεις κατά του Μπεν Αλι το 2011- είχε σύνθημα «Ηρθαμε με το φως της ημέρας» και βασικό αίτημα την απελευθέρωση όσων συνελήφθησαν τα προηγούμενα 24ωρα. Η κυβέρνηση ταυτίζει όλο το κίνημα δυσαρέσκειας με τους εφήβους ταραχοποιούς της νύχτας, αλλά ο κύριος όγκος των διαμαρτυρομένων είναι νέοι με προσόντα, που διαδηλώνουν στο φως της ημέρας με ακάλυπτα πρόσωπα, ζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι συγκεντρώνονται τακτικά στο Σίντι Μπουζίντ, εκεί όπου ο 27χρονος πλανόδιος οπωροπώλης Ταρέκ Μπουαζίζι άναψε τη σπίθα της «Αραβικής Ανοιξης» τον Δεκέμβριο του 2010, με το να αυτοπυρποληθεί επειδή του κατέσχεσαν το καρότσι και τη ζυγαριά.

«Χαρακτηρίζουν κλέφτη και κακοποιό οποιονδήποτε διαμαρτύρεται ενάντια στο σύστημα. Εμείς διαδηλώνουμε καθημερινά χωρίς βία, ζητώντας δουλειές και αξιοπρέπεια», δήλωσε στο Arab News η Σόνια, μια άνεργη πτυχιούχος. Η υγειονομική κρίση και η οικονομική μιζέρια έχει κάνει πολλούς νέους Τυνήσιους να θέλουν να εγκαταλείψουν τη χώρα. «Δεν βλέπω κανένα μέλλον εδώ», είπε ο Αμπντελμονεΐμ, που εργάζεται ως σερβιτόρος στην Τύνιδα. «Για την κατάντια μας φταίνε οι αποτυχημένοι πολιτικοί, που σπρώχνουν τους απογοητευμένους εφήβους στη βία», συμπλήρωσε καταλήγοντας: «Μόλις μπορέσω θα μπω σε μια βάρκα για την Ευρώπη και θα ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου».

Ολο και περισσότεροι Τυνήσιοι δηλώνουν αγανακτισμένοι από το χαμηλό επίπεδο δημοσίων υπηρεσιών και την αδυναμία της πολιτικής τάξης να κυβερνήσει σωστά τη χώρα μετά την επανάσταση του 2011. Πέρυσι το ΑΕΠ συρρικνώθηκε 9% λόγω της πανδημίας, ο δείκτης τιμών καταναλωτή εκτοξεύθηκε και 1 στους 3 νέους είναι άνεργος. Ο στρατηγικός κλάδος του τουρισμού είχε ήδη γονατίσει μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις σε μουσεία το 2015 και τώρα με την πανδημία δέχθηκε τη χαριστική βολή.

Ετσι το Τυνησιακό Φόρουμ Κοινωνικών και Οικονομικών Δικαιωμάτων μέτρησε περίπου 1.000 διαδηλώσεις μόνο μέσα στον Νοέμβριο, οι οποίες σε συνδυασμό με τις καθιστικές διαμαρτυρίες στα εργοστάσια παραγωγής πετρελαίου και λιπασμάτων διεύρυναν την τρύπα στην οικονομία.

Το μόνο θετικό είναι ότι παρά την πολιτική αστάθεια και την εναλλαγή εννέα κυβερνήσεων μέσα σε δέκα χρόνια (ενίοτε με τη συμμετοχή μετριοπαθών ισλαμιστών του κόμματος «Ενχάντα»), οι Τυνήσιοι δεν έχουν χάσει την πίστη τους στη Δημοκρατία. Παραμένουν δημοκρατική όαση ανάμεσα στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στην Αλγερία και το Μαρόκο, όπου είχαμε εμφυλίους , παλινορθώσεις ή αναπαλαιώσεις αυταρχικών καθεστώτων. Ωστόσο, μετά τις εκλογές του 2019, η πολιτική τάξη εμφανίζεται πιο κατακερματισμένη και αυτοαναφορική από ποτέ, ξοδεύοντας δυνάμεις σε ενδοσπαραγμούς που οξύνουν την οικονομική κρίση και την κοινωνική δυσαρέσκεια. Εύλογα, λοιπόν, η πλειονότητα του κόσμου προσπέρασε μάλλον αδιάφορα τον πρόσφατο ανασχηματισμό «αξιοκρατίας και ηθικής» του πρωθυπουργού Ισέμ Μεσίσι.

Ειδήσεις 

Ιταλία: Η Γερουσία έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε

Γερμανία: Παράταση του lockdown μέχρι τις 14 Φεβρουαρίου και νέα μέτρα

Απίστευτες εικόνες στην Ιαπωνία: Καραμπόλα 130 αυτοκινήτων λόγω του χιονιά

Σκληροτράχηλος ο Πούτιν: Έκανε τον σταυρό του και βούτηξε σε παγωμένα νερά για τα Θεοφάνεια