Ο δημοσιογράφος και παρουσιαστής της εκπομπής Cercle στο Canal+, Alain Kruger, παρομοίωσε την Εύη Καλογηροπούλου και το έργο της με τη σπουδαία Γαλλίδα σκηνοθέτη Κλερ Ντενί και την ταινία «Beau travail» και παρότρυνε το κοινό να δει οπωσδήποτε την ταινία. Η Εύη Καλογηροπούλου, μεγάλη θαυμάστρια και η ίδια του έργου της Ντενί, παρέλαβε συγκινημένη το βραβείο και ευχαρίστησε θερμά το ίδρυμα Ωνάση για την ανάθεση και την υποστήριξη, και τους συνεργάτες της, την Αφροδίτη Παναγιωτάκου, διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, που είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια της ταινίας, και τον Γιώργο Μαζωνάκη που πρωταγωνιστεί. Η ταινία θα προβληθεί στο σημαντικό γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο Canal+, που αναδεικνύει τη δουλειά σπουδαίων κινηματογραφιστών από όλο τον κόσμο.

Η ταινία, μια αινιγματική δυστοπία όπου το οπτικό υποτάσσει το συγκινησιακό, με φόντο ένα ναυπηγείο στο Πέραμα, παρουσιάστηκε στην πρώτη της εκδοχή (που είχε τον τίτλο «Ανήκω σε μένα») στο Φεστιβάλ «You and AI: Through the Algorithmic Lens» (24.06-25.07.21) που πραγματοποίησε η Στέγη στο Πεδίον του ‘Αρεως, σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Αφροδίτης Παναγιωτάκου. Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στα Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ στο Πέραμα, τον Ιούνιο του 2021.

Η εικαστικός και σκηνοθέτις Εύη Καλογηροπούλου έχει συνδέσει την κινηματογραφική της καριέρα με το φεστιβάλ των Καννών. Συγκεκριμένα, το 2020 η μικρού μήκους ταινίας της «Motorway 65» είχε συμμετάσχει στο επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ διεκδικώντας Χρυσό Φοίνικα. Πέρυσι, το δικό της «Cora», υπό ανάπτυξη μεγάλου μήκους κινηματογραφικό σχέδιο, ενταγμένο σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα του ΕΚΚ, βραβεύτηκε στο L’ Atelier της Cinefondation των Καννών.

Στη χθεσινή προβολή της ταινίας στις Κάννες, ο Γιώργος Μαζωνάκης ευχαρίστησε την Εύη Καλογηροπούλου που του έδωσε την ευκαιρία να μεταμορφωθεί σε κινηματογραφικό πρωταγωνιστή και την Αφροδίτη Παναγιωτάκου, η οποία είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια. Η διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιωτάκου δήλωσε: «Είμαστε πολύ περήφανοι για αυτή την αξιοσήμαντη γυναίκα και ξέρουμε πόση προσπάθεια χρειάζεται για μια κινηματογραφίστρια να δημιουργεί. Xαιρόμαστε πολύ που φέραμε κοντά ανθρώπους από διαφορετικές πλευρές της ζωής, όπως ο Γιώργος Μαζωνάκης, ο οποίος είναι διάσημος τραγουδιστής και υποτίθεται ότι δεν προέρχεται από τις υψηλές διαστρωματώσεις της κουλτούρας αλλά με έναν τρόπο το κάνει, ενώ η Εύη Καλογηροπούλου είναι ο άνθρωπος που ξέρει ότι όταν κάτι είναι καλό, τότε λειτουργεί. Το ότι βρισκόμαστε σήμερα εδώ σημαίνει ότι αυτή η συνάντηση πήγε όπως ελπίζαμε».

Στον «Θρόνο του Ξέρξη» το βλέμμα της Καλογηροπούλου, όπως και στο «Motorway 65», είναι στραμμένο σε άκρες του ευρύτερου αστικού αθηναϊκού τοπίου και συγκεκριμένα στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος -στη θάλασσα όπου ο Ξέρξης έχασε τον στόλο του- που φαντάζει σαν δυστοπικό σκηνικό σημερινών αποξενωμένων ανθρώπων. Το σενάριο υπογράφει ο Γιώργος Τελτζίδης, την μουσική η Kid Moxie, τη διεύθυνση φωτογραφίας ο Έβαν Μαραγκουδάκης, το μοντάζ ο Γιώργος Ζαφείρης και τα σκηνικά οι Εβελίνα Δαρζέντα και ‘Αννα Ζώτου. Στο πλευρό του Γιώργου Μαζωνάκη, βρίσκονται οι ‘Αντζελα Μπρούσκου, Μυρτώ Κοντονή, Ξένια Ντάνια, Λορένζο Σαρζάν, Kevin Zans Ansong, Jordan Genidogan και Βασίλης Κουτσογιάννης. Εκτέλεση Παραγωγής: Neda Film.

«Είμαι πολύ συγκινημένος, η ταινία μας πήρε το βραβείο», έγραψε στη δημοσίευσή του ο Γιώργος Μαζωνάκης, ο οποίος ανάρτησε σε Instagram stories, τη στιγμή της απονομής.

https://www.youtube.com/watch?v=39iXgZ94GE0

Λίγα λόγια την ταινία

Στην εργασιακή δυστοπία των ναυπηγείων του Περάματος, η χρόνια απαγόρευση της σωματικής επαφής έχει μετατρέψει τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις σε απόκοσμες προσομοιώσεις ενός καταπνιγμένου αισθησιασμού που υπερβαίνει τα ετεροκανονικά στερεότυπα της επιθυμίας. Κάτω από την υπόνοια της ύπαρξης ενός πανταχού παρόντος, αλλά αόρατου ελεγκτικού μηχανισμού, ακολουθείται η αφήγηση του Γιώργου, του παλαιότερου εργάτη και υπεύθυνου στο ναυπηγείο, σκιαγραφώντας τις ανθρώπινες σχέσεις όπως αυτές διαμορφώνονται σε μία οργουελιανή καθημερινότητα όπου το οπτικό υποτάσσει το συγκινησιακό.

Ο Γιώργος, μία φορά το μήνα, κάνει τη διαδρομή από το Πέραμα, απέναντι στη Σαλαμίνα. Ο ίδιος, όπως και οι νέοι εργάτες, κοιτάζουν μία στο βουνό του Περάματος, μία απέναντι, χωρίς να ξέρουν τι να περιμένουν ή τι θα πρέπει να κάνουν.

Σε μία από τις κορυφές του όρους Αιγάλεω που εντάσσονται στον Δήμο Περάματος, ο οποίος στην αρχαιότητα ονομαζόταν Αμφιάλη, θεωρείται πως βρισκόταν η θέση από την οποία ο Ξέρξης παρακολούθησε τη συντριβή του στόλου των Περσών στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, το 480 π.Χ. Η κορυφή αυτή αποκαλείται από τους κατοίκους της περιοχής «Θρόνος του Ξέρξη». Σαν να βρίσκεται στην ίδια θέση, η Καλογηροπούλου παρακολουθεί από απόσταση τους ήρωές της.Tους τοποθετεί «στον θρόνο» που ορίζει ο μικρόκοσμος του καθενός -είτε αυτός είναι μια βαριά αυτοματοποιημένη μηχανή ή μια μεταλική σκαλωσιά- όλοι τους έγκλειστοι και παρατηρητές ενός δυστοπικού σύμπαντος και μιας ζοφερής τελετουργίας που καταστέλλει την ανθρώπινη επιθυμία.

Στην ταινία της, η Καλογηροπούλου επιλέγει να μιλήσει για το ανθρώπινο σώμα, την ομορφιά, το μάταιο της εργασίας, τις συνθήκες μιας παρανοϊκής παρακολούθησης, αλλά και ταυτόχρονα για το αίμα και τον αποχωρισμό, το φύλο, τη σεξουαλική επιθυμία και τα όριά της.

Ο ρόλος του Γιώργου Mαζωνάκη εμφανίζεται αντίστοιχα αινιγματικός και αυτοβιογραφικός. Αινιγματικός, ως προς το αν είναι άνθρωπος ή μηχανή; Από πού προέρχεται και γιατί μπορεί τελικά να σπάσει έναν τόσο βαθιά ριζωμένο κανόνα καταστολής; Τι είδους είναι ο ερωτισμός που αποπνέει; Αυτοβιογραφικός, καθώς ο Έλληνας ερμηνευτής επιστρέφει στο Πέραμα και στον τόπο εργασίας του πατέρα του.

Ειδήσεις σήμερα

Πάτρα: «Εγκληματική ενέργεια ο θάνατος της Μαλένας» [βίντεο]

Μακελειό στο Τέξας: Ποια ήταν τα πρώτα θύματα της τραγωδίας