Μπάμπης Παπαπαναγιώτου, Συντάκης στο Ελεύθερος Τύπος - Σελίδα 4 από 121

11 Μαΐου 2025

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΚΙΝΗΣΗ

Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΣΑΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ της Ευρώπης

Είναι πολλά τα highlights από την ορκωμοσία του Ντ. Τραμπ, τα οποία βρίθουν συμβολισμών ή κεντρίζουν το ενδιαφέρον, έστω και με «παραπολιτικό» χαρακτήρα. .

ΤΟΥΡΛΟΥΜΠΟΥΚΙ…

«Τουρλουμπούκι» θυμίζει, ολοένα και περισσότερο, η πολιτική ζωή της χώρας, κυρίως στην πλευρά της αντιπολίτευσης. Το ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι ενώ επικρατεί άναρχη ρευστότητα, η χώρα έχει πολιτική σταθερότητα, σχεδόν αξιοζήλευτη μέσα στην αστάθεια και την αβεβαιότητα που επικρατεί στην Ε.Ε. και όχι μόνο..

ΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑ κάνουν δύο

Από τη στιγμή που τα κόμματα της αντιπολίτευσης κατάλαβαν ότι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δεν ήταν «βόμβα στα χέρια» του Κ. Μητσοτάκη, αλλά «όπλο» για ενίσχυση της πολιτικής υπεροχής του, άρχισαν να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο. Και καλά ο ΣΥΡΙΖΑ -που εκτός των άλλων έχει χρησιμοποιήσει την προεδρική εκλογή για να ρίξει την κυβέρνηση του Α. Σαμαρά- είναι απλώς πολιτικά αστείος να μιλάει για «συναίνεση». Ποτέ δεν υπήρξε αξιόπιστος και σοβαρός συνομιλητής, καθώς η σκέψη του εξαντλείται σε μικροκομματικές ίντριγκες..

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ είναι υποκρισία

Ενα πράγματι εντυπωσιακό ποσοστό καταγράφηκε στην πρόσφατη δημοσκόπηση της Opinion Poll: Το 76% θέλει συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Την ίδια στιγμή ένα άλλο (;) ακόμα πιο μεγάλο 80% θέλει πολιτική σταθερότητα. Φαινομενικά δεν υπάρχει καμία αντίφαση. Οι λέξεις «συναίνεση» και «σταθερότητα» είναι δύο καλές λέξεις-έννοιες για τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, σε πείσμα των άκρων, που θέλουν σύγκρουση για τη σύγκρουση..

ΠτΔ: ΝΕΑ ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΤΑΚΤΙΚΙΣΤΩΝ

Oσο πλησιάζει το τέλος της προεδρολογίας τόσο πιο πολύ αποκαλύπτεται πως το «όνομα» για τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν υπήρξε ποτέ προϋπόθεση για αναζήτηση συναίνεσης, αλλά ήταν εξ αρχής το όχημα για παιδαριώδεις τακτικισμούς με στόχο τις κάλπες του 2027..

ΠΕΝΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ

Κλαυθμοί και οιμωγές από το αριστερό-ακροδεξιό συνονθύλευμα, το οποίο όλο και συχνότερα συμπίπτει στις επιμέρους θέσεις του. Οδυρμοί γιατί η κυβέρνηση κήρυξε 4ήμερο πένθος για τον θάνατο του Κ. Σημίτη, ενός από τους μακροβιότερους πρωθυπουργούς της χώρας. Οργή κακοήθειας γιατί η κυβέρνηση έκανε το προφανές, το αυτονόητο και το προβλεπόμενο. Ακριβώς αυτό που -ορθώς- είχε κάνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. το 2017, όταν απεβίωσε ο Κων. Μητσοτάκης..

ΠΗΓΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ

Υπό μία έννοια ο Κ. Σημίτης ήταν ο λιγότερο χαρισματικός πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης. Διαδέχθηκε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έναν σημαντικό ηγέτη, τον Α. Παπανδρέου, ο οποίος ήταν το απαύγασμα του «χαρισματικού», αλλά και συνώνυμο του λαϊκισμού. Μέχρι την έλευση του «μια φορά στα εκατό χρόνια ηγέτη», ο οποίος κόντραρε στα ίσια σε χαρισματικότητα τον Ανδρέα, αλλά ολοκλήρωσε τη σήψη και την παρακμή της χώρας..

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αρκούσε κανείς να παρατηρήσει τις εκφράσεις στα πρόσωπα των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης, την ώρα που μιλούσε ο Κ. Μητσοτάκης, κλείνοντας τη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, να καταλάβει τι ακριβώς έγινε στη Βουλή. Πρόσωπα παγωμένα, σφιγμένα, αιφνιδιασμένα και σε ένταση. Και δεν αναφέρομαι στις εκφράσεις τους την ώρα που ανακοίνωνε τα μέτρα. Τότε υπήρχε το απόλυτο κενό στα βλέμματά τους. Εκτός ίσως του Δ. Κουτσούμπα, ο οποίος είναι ατάραχος, δεδομένου ότι ξέρει πως όσα λέει δεν είναι του κόσμου τούτου, αλλά αφορούν έναν «άλλον» κόσμο, ο οποίος ούτε υπήρξε ούτε πολύ περισσότερο μπορεί να υπάρξει..

ΑΛΛΕΡΓΙΑ στις συναινέσεις

Είναι κάποιες λέξεις οι οποίες και μόνο στο άκουσμά τους προκαλούν αλλεργία σε όσους έχουν μάθει να ζουν από -και με- την τοξικότητα. Σε κάποιους τρέφονται από τον διχασμό και τη «σύγκρουση», ακόμα κι όταν η σύγκρουση είναι μόνο για τη σύγκρουση και όχι για κάποιο επίδικο. Μία τέτοια λέξη είναι η συναίνεση. Κάθε φορά που ακούγεται στον δημόσιο βήμα είναι σαν ηλεκτρικό ρεύμα, που διαπερνά νοσηρούς εγκεφάλους, προκαλώντας ένα είδος ηλεκτροσόκ..

ΥΠΟΥΛΗ ΠΡΟΕΔΡΟΛΟΓΙΑ

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας πολιτικός αχταρμάς προσπαθεί να «ρίξει» έναν πρωθυπουργό με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Το 2015 το «γαλλικό μοντέλο» (συνεργασία Ακρας Αριστεράς, Ακρας Δεξιάς) λειτούργησε μια χαρά: ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή και Π. Καμμένος έριξαν την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Τότε, βεβαίως, ίσχυε η προϋπόθεση των 180 ψήφων για την εκλογή ΠτΔ. Αυτή η ανίερη συμμαχία και οι δραματικές συνέπειες είχαν οδηγήσει το 2019 στην αλλαγή του Συντάγματος, με την οποία αποσυνδέεται πλήρως η εκλογή ΠτΔ από τη συνέχιση της θητείας της κυβέρνησης. Πλέον Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται με απλή πλειοψηφία (151) ή και με σχετική πλειοψηφία (πάνω από 120)..