ΑΠΟ τότε έχουν περάσει δυόμισι χρόνια. Κάποια στιγμή πέρσι τον Απρίλιο ανακοινώθηκε πως άνοιξε η ψηφιακή πλατφόρμα στην οποία μπορούν να υποβάλουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, ώστε να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους εξωτερικού. Πέρσι τον Νοέμβριο ανέβηκε στο Διαδίκτυο και ένα σποτάκι, που καλούσε τους Ελληνες του εξωτερικού να συμμετάσχουν στη διαδικασία.

ΓΙΑ να υπάρξουν εκπρόσωποι των ομογενών στο Κοινοβούλιο, αυξήθηκαν οι έδρες επικρατείας από 12 σε 15. Τα κόμματα πρέπει να τοποθετήσουν σε μία από τις τρεις πρώτες θέσεις έναν Ελληνα που διαμένει μόνιμα στο εξωτερικό.

ΣΤΟ εξωτερικό διαμένουν αρκετά εκατομμύρια ομογενείς. Οταν ψηφίστηκε ο νόμος, υπήρχαν εκτιμήσεις ότι πληρούν τις προϋποθέσεις που τέθηκαν τουλάχιστον 300.000 με 400.000. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα έως τώρα στοιχεία είναι απογοητευτικά. Περίπου 15.000 Ελληνες του εξωτερικού έχουν μπει στην ψηφιακή πλατφόρμα.

ΟΙ εκλογές πλησιάζουν. Απέχουν μόλις τρεις ή το πολύ δέκα μήνες. Και όλη αυτή η υπόθεση μοιάζει να καταλήγει σε φιάσκο. Θα είναι κρίμα. Θα είναι μια μεγάλη απογοήτευση να μην ψηφίσουν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες του εξωτερικού.

ΣΕ όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου οι ομογενείς τους ψηφίζουν εδώ και πολλές δεκαετίες. Η συμμετοχή είναι μεγάλη και γίνεται είτε σε ειδικά εκλογικά κέντρα είτε μέσω επιστολής.

ΤΙ φταίει για την έως τώρα μικρή συμμετοχή των Ελλήνων ομογενών; Εχουν τρέξει οι καμπάνιες που έπρεπε να έχουν γίνει από το υπουργείο Εσωτερικών; Εχουν ενεργοποιηθεί οι ομοσπονδίες και οι σύλλογοι ομογενών σε Ευρώπη, ΗΠΑ, Αυστραλία, όπου βρίσκεται και η συντριπτική πλειονότητα; Τι έχει γίνει λάθος;

Η κυβέρνηση οφείλει να κοιτάξει με μεγαλύτερη προσοχή το ζήτημα. Δεν αφορά στο αν κάποιο κόμμα θα κερδίσει κάποιες ψήφους παραπάνω. Αφορά στους δεσμούς των Ελλήνων που διαμένουν στο εξωτερικό με την πατρίδα. Και αφορά και στους τουλάχιστον 400.000 νέους που έφυγαν στα χρόνια των Μνημονίων αναζητώντας μια καλύτερη τύχη σε κάποια άλλη χώρα. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε για μία ακόμα φορά τους ομογενείς…