Η «χαρά» των στελεχών του δεν κρύβεται, πιστεύοντας ότι ξεχνιέται η τραγωδία στο Μάτι, αλλά, κυρίως, οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ για την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ αντί πινακίου φακής. Από το 2015 εγκαταλείφθηκαν οι κανόνες λειτουργίες των σιδηροδρόμων που ίσχυαν και απέτρεπαν τα δυστυχήματα όπως αυτό στα Τέμπη!

Γιατί δεν περιμένει ο Ν. Φίλης να αποδώσει η Δικαιοσύνη τις ευθύνες, διαχρονικά, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, και επιτέθηκε κατά τρόπο ανήκουστο στην υπουργό Παιδείας; Χάνοντας για μία ακόμη φορά την ψυχραιμία του. Τι φοβάται και σπεύδει να το προκαταλάβει; Η τραγωδία στα Τέμπη δεν είναι θέμα που μπορεί να χρονίσει, ούτε να μείνει στο συρτάρι κάποιου ανακριτή, επειδή η Δικαιοσύνη πάει με τον αραμπά.

Ωστόσο, είδαμε την «υποδοχή» στον νέο άνδρα που επεφύλαξαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όταν πήγε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Κόρινθο, έχοντας χάσει προσφιλές του πρόσωπο στην τραγωδία στο Μάτι: εκδιώχθηκε βίαια. Κι όταν διαμαρτυρήθηκε λέγοντας ότι είναι εκεί «επειδή έχασε τη γυναίκα του στο Μάτι», ο συριζαίος παράγων τον προπηλάκισε λέγοντας ότι είναι κομματική η εκδήλωση και τον έσπρωχνε να φύγει.

Ομως, να θυμηθούμε ότι για την τραγωδία στο Μάτι που στοίχισε τη ζωή σε 102 συμπολίτες μας δεν βγήκαν οι πολίτες στους δρόμους να καταγγείλουν ούτε τους αρμόδιους υπουργούς ούτε την ηγεσία της Πυροσβεστικής, της Αστυνομίας ή του Λιμενικού Σώματος. Δεν τους φώναξε κανείς «δολοφόνους». Αλλά και για την τραγωδία στο Μάτι η οργή ξεχείλιζε. Τώρα που γίνεται η δίκη, οικογένειες, συγγενείς και φίλοι παρακολουθούν στωικά την ακροαματική διαδικασία περιμένοντας, μετά από πέντε χρόνια, τη δικαίωση με την απόδοση των ευθυνών. Και με την τραγωδία στο Μάτι τα τηλεοπτικά, κυρίως, ΜΜΕ συντήρησαν το θέμα, όσο η τηλεθέαση κρατιόταν ψηλά, φτάνοντας σε σημείο -όπως και σήμερα- να σκέφτεται κανείς μέχρι πού φτάνει η ενημέρωση και πού μπαίνει ο ανταγωνισμός στην προβολή της «κακής είδησης» που σίγουρα «πουλάει».

Η πληροφόρηση και η ενημέρωση για την τραγωδία στα Τέμπη έχει υπερβεί ό,τι θεωρείται πρόσταγμα για τα ΜΜΕ. Εχει περάσει σε τέτοιες λεπτομέρειες και συναισθηματικές εξάρσεις σαν αυτές που προσφέρονται στα ριάλιτι. Δεν ξέρω, το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο εξακολουθεί να «βλέπει» τις εκπομπές και να ελέγχει την υπερβολή; Κάποιος ας πει στους κοιμώμενους -και καλά αμειβόμενους συμβούλους του- ότι ο καθηγητής Ralph Hanson υποστηρίζει πως «η ακραία τηλεοπτική εκμετάλλευση ενός συμβάντος με ανθρώπινα θύματα, εμπλουτισμένη από προσωπικές ιστορίες και ιδιωτικές εξομολογήσεις, μετατρέπει την τραγωδία σε θέαμα». Και εντέλει, «η υπερκατανάλωση μιας τραγωδίας οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα τον τηλεθεατή, αφού απευθύνεται, κυρίως, στο θυμικό του. Η υπερπληροφόρηση είναι η αδελφή της παραπληροφόρησης».