Oμως υπάρχει μια λεπτή διαφορά, μια λεπτή κόκκινη γραμμή που αν δεν προσέξεις, για την ακρίβεια αν φοράς αρβύλα, την ποδοπατάς μέχρι που την εξαφανίζεις: Είναι η γραμμή που χωρίζει την κριτική από τη στοχοποίηση και την οργή από το λαϊκισμό.

Η ισοπεδωτική προσέγγιση του δημοσιογραφικού έργου από τους παρουσιαστές της εκπομπής «Ράδιο Αρβύλα», αυτή η διάχυτη καταγγελία «όλοι ίδιοι είναι», είναι τόσο επικίνδυνη όσο ακριβώς ακούγεται. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην τυφλή αγανάκτηση, στο μηδενισμό, στο τίποτα. Τι είπαν λοιπόν στην περίφημη εκπομπή; Οτι γενικά το σύστημα είναι πουλημένο και μερικοί ακόμα πιο πουλημένοι. Το «μερικοί» μάλιστα το έκαναν λιανά: Ο κύριος Τάδε στον τάδε σταθμό είπε αυτό, η κυρία Δείνα στον άλλο σταθμό είπε εκείνο. Επαιζαν μάλιστα και τα σχετικά αποσπάσματα για να μην κάνουμε λάθος σε ποιους κουνούν το δάχτυλο και στη συνέχεια τα σχολίαζαν ένα προς ένα. Εδιναν και οδηγίες: «Ετσι είναι, Μαρία μου, όπως τα λέει ο άνθρωπος. Υπάρχει και αυτό που λέγεται ερευνητική δημοσιογραφία και όταν λέω Μαρία εννοώ όλο τον δημοσιογραφικό κόσμο».

Φυσικά ο δημοσιογραφικός κόσμος αντέδρασε. Γιατί ο δημοσιογραφικός κόσμος που αγνοεί επιδεικτικά ο παρουσιαστής είναι αυτός που φωτίζει τα αίτια της τραγωδίας. Από τις δεκάδες σελίδες των εφημερίδων, από τους πολύωρους ενημερωτικούς τηλεμαραθωνίους, από τις ατελείωτες ραδιοφωνικές συνδέσεις, δηλαδή από το ρεπορτάζ και την έρευνα μαθαίνει η κοινωνία τι ακριβώς έγινε τη μοιραία νύχτα αλλά και τι είχε προηγηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια ώστε να μην αποφευχθεί το ανθρώπινο λάθος. Οι δημοσιογράφοι έγραψαν για τις ευθύνες της κυβέρνησης, οι δημοσιογράφοι αποκάλυψαν τις παραλείψεις και αμέλειες των εταιρειών, οι δημοσιογράφοι φώτισαν την παρανοϊκή αδιαφορία απέναντι στις καταγγελίες των εργαζομένων. Αν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στοιχεία στα οποία πατάνε οι εκπομπές της «χαζοκανονικότητας» -σύμφωνα με την ορολογία Κανάκη- για να ασκούν κριτική, είναι επειδή τα βρήκαν και τα αποκάλυψαν οι δημοσιογράφοι.

Ομως η «τηλεδίκη της ελληνικής δημοσιογραφίας» ήταν κάτι παραπάνω. Ηταν και στοχοποίηση προσώπων. Και ας απάντησαν οψίμως στην ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ πως λυπούνται που «συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι γίνονται η αιτία για να πάρει η μπάλα πολλούς δημοσιογράφους -κυρίως στα έντυπα και στα διαδικτυακά μέσα- που κάνουν πολύ σοβαρά και πολύ καλά τη δουλειά τους». Μα η αιτία που η «μπάλα τούς πήρε όλους» είναι ακριβώς τέτοιες εκπομπές. Που λειτουργούν επιλεκτικά, με αποσπάσματα και στοχευμένα. Και αναρωτιέμαι: Πόση διαφορά είχε αυτή η ονομαστική και ταυτόχρονα ισοπεδωτική στοχοποίηση από την «περίφημη» αφίσα που ανήρτησε ο Παύλος Πολάκης; Καμία.