Το κοινό ραντεβού του Στ. Κασσελάκη και του Ν. Ανδρουλάκη με την Ιστορία αναβλήθηκε οριστικά. Το πραγματικά περίεργο είναι πως οι τροφοδότες αυτών των σεναρίων πίστεψαν ότι δύο τόσο αταίριαστοι άνθρωποι θα μπορούσαν να υπηρετήσουν τον ίδιο σκοπό. Τα πολιτικά χαρακτηριστικά τους, όσο και ο τρόπος που πολιτεύονται, είναι τόσο κραυγαλέα αντιδιαμετρικά.

Ο Ν. Ανδρουλάκης μπορεί να μην έχει τα επικοινωνιακά «χαρίσματα» του Στ. Κασσελάκη, αλλά έχει πολύ πιο μεγάλη πολιτική εμπειρία, γνωρίζει παιδιόθεν πώς παίζεται το πολιτικό παίγνιο και διαθέτει πολιτική συγκρότηση, ασχέτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς σε ποια πολιτική οδηγεί η συγκεκριμένη συγκρότηση, που φέρει το στίγμα κυρίως του «βαθέως ΠΑΣΟΚ», παρά του «εκσυγχρονιστή».

Ο Στ. Κασσελάκης δεν είχε την παραμικρή πολιτική συγκρότηση και εμπειρία, αλλά και ένα πολιτικά αφελή ναρκισσισμό, ο οποίος τον οδηγούσε από βράχια σε βράχια. Ασυγκρότητος, άπειρος, με υπερτροφικό εγώ και με σκόρπιες πολιτικές ιδέες παιδικού πολιτικού επιπέδου, κατάφερε μόλις μέσα σε ένα χρόνο από το Ζενίθ να βρεθεί άστεγος στο Ναδίρ.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι και οι δυο τους βρέθηκαν μετά τις ευρωεκλογές μπροστά ακριβώς στο ίδιο δίλημμα: αμφισβητήθηκαν έντονα από τα κόμματά τους και τέθηκε θέμα για το αν μπορούν να συνεχίσουν να ηγούνται των κομμάτων τους. Το αντιμετώπισαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο, που είχε εντελώς διαφορετικό αποτέλεσμα. Ο Ν. Ανδρουλάκης σήκωσε αμέσως το γάντι και ανέλαβε των πρωτοβουλία να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε διαδικασία εκλογής αρχηγού. Ο Στ. Κασσελάκης ταμπουρώθηκε στο γραφείο του, μαζί με μια κλειστή ομάδα συνεργατών του και αρνήθηκε οποιαδήποτε προσφυγή στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ ότι κόμπαζε -και κομπάζει- πως είναι κυρίαρχος μεταξύ των μελών και των φίλων του κόμματος, οι οποίοι τον είχαν εκλέξει, σε εντελώς θολές και διαφορετικές συνθήκες, που είχαν προκαλέσει η συντριβή των εκλογών του 2023 και η άτακτη φυγή του Α. Τσίπρα.

Μπορεί η εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη να ήταν μια άνετη εκλογή, η οποία όπως προκύπτει από τους απόλυτους αριθμούς να μη σηματοδοτεί τη γέννηση ενός νέου «μεγάλου ΠΑΣΟΚ», αλλά ήταν μια πεντακάθαρη νίκη του.

Ο Στ. Κασσελάκης κάνοντας το μοιραίο λάθος να μη σηκώσει το γάντι, που του πέταξαν οι «87» και ο Α. Τσίπρας, βρέθηκε χωρίς να καταλάβει να μην είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, να μην ελέγχει κανένα όργανο και τώρα να επαιτεί να μπορέσει να είναι υποψήφιος σε ένα Συνέδριο, το οποίο κανείς δεν ξέρει πότε και αν θα γίνει, κάτι που δεν εξαρτάται καθόλου από τον ίδιο.

Παράλληλα, όταν εκκίνησαν οι διαδικασίες και στα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ οργάνωσε μια σχεδόν άψογη διαδικασία χωρίς ίχνος τοξικότητας, κακοποιητικού λόγου και εχθροπάθειας. Ο Στ. Κασσελάκης, με την πρόθυμη συμμετοχή των «87», πρωταγωνίστησαν και πρωταγωνιστούν, σε μια άθλια διαδικασία με ύβρεις, δολοφονίες χαρακτήρων και απειλές, που δημιούργησαν μια τραγική παρωδία, η οποία δεν έχει ούτε τέλος ούτε γυρισμό.

Αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν ήταν ποτέ δυνατόν να συνεργαστούν σε μια έστω «έτοιμη» πλατφόρμα, την οποία απλώς θα υπηρετούσαν, έστω και σαν τυφλοσούρτη. Και είναι να απορεί κανείς, πώς τόσο ισχυροί παράγοντες επένδυσαν σε μια καταδικασμένη προσπάθεια, έχοντας σαν εναλλακτική τον Α. Τσίπρα και το νέο κόμμα…

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ;

Ανετη μεν η νίκη του Ν. Ανδρουλάκη, αλλά το βασικό ερώτημα παραμένει: Το ΠΑΣΟΚ Ανδρουλάκη είχε, Ανδρουλάκη έχει, τι άλλαξε; Το ΠΑΣΟΚ πήγε σε εκλογές, γιατί είχε έναν αρχηγό, ο οποίος «δεν τραβούσε» και ψήφισε τον ίδιο. Πολλή φασαρία για το τίποτα, αφού όλα τριγύρω αλλάζουν, αλλά στο ΠΑΣΟΚ μένουν ίδια; Η πρώτη ανάγνωση είναι αυτή. Μπορεί όμως να προκύψει και δεύτερη.

Ο Ν. Ανδρουλάκης με τη σαφή υπεροχή στον κομματικό μηχανισμό, η οποία έγινε ακατανίκητη με την αυξημένη αποχή στο β’ γύρο, έκανε τον μεγάλο περίπατο ακόμα και στην Αθήνα, του προσφάτως εκλεγέντος Χ. Δούκα. Για τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, ασφαλώς έχει μεγάλη σημασία, έστω κι αν οι 300.000 του α’ γύρου και οι 213.000, δεν συνιστούν κάποια σημαντική ποσοτική διαφορά, η οποία να γίνει και ποιοτική. Ουσιαστικά ο Ν. Ανδρουλάκης εξελέγη στον β’ γύρο, σχεδόν από τον ίδιο αριθμό ψηφοφόρων που είχε εκλεγεί και το 2021. Αρα ουσιαστική «ποσοτική διαφορά» δεν υπάρχει. Η εκλογή δεν δημιουργεί από μόνη της πολιτικό γεγονός, που αλλάζει το τοπίο.

Τι μπορεί να αλλάξει όμως; Μπορεί να αλλάξει ο Ν. Ανδρουλάκης; Οχι να γίνει πιο χαμογελαστός και λαμπερός. Μπορεί να λειτουργήσει, χωρίς μια κλειστή ομάδα συνεργατών του; Μπορεί να απαλλαγεί από τη στείρα αντιδεξιά ρητορική και να δημιουργήσει ένα σοβαρό και ρεαλιστικό πρόγραμμα; Μπορεί να μην αναιρεί τον προοδευτικό χαρακτήρα του κόμματός του, καταψηφίζοντας π.χ. την επιστολική ψήφο και την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, ενώ παραμένει υπέρ της αλλαγής του άρθρου 16 του Συντάγματος; Μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στην αναθεώρηση του Συντάγματος με εποικοδομητικές προτάσεις ή στήριξη προτάσεων που πάνε τη χώρα μπροστά; Μπορεί εντέλει, να είναι σταθεροποιητικός παράγων και αν δεν κερδίσει τις εκλογές -όπως είναι θεμιτό να επιδιώξει- να εγγυηθεί ότι η χώρα δεν μείνει ακυβέρνητο καράβι μέσα στην παγκόσμια τρικυμία;

Οι έμπρακτες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα απαντήσουν και στο αρχικό ερώτημα, αν μπορεί να αλλάξει ο Ν. Ανδρουλάκης. Κι αυτό είναι το κρίσιμο. Καθώς η κοινωνία που θέλει μια αντιπολίτευση, δεν μπορεί να περιμένει το ΠΑΣΟΚ κάθε 4 χρόνια να ανεβαίνει 2%-3%.

Νέες λύσεις κάθε μέρα -1

Ηδη μετά το ηχηρό μήνυμα των ευρωεκλογών, σχεδόν δεν έχει περάσει μέρα, που η κυβέρνηση να μη φέρνει μια άμεσης αξίας πρόταση-λύση για τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών ή ευπαθών ομάδων. Η χθεσινή ανακοίνωση του Κ. Χατζηδάκη για την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για τους εργαζομένους με «μπλοκάκι» ευνοεί πολλές χιλιάδες εργαζομένους. Οπως και οι άμεσες προσλήψεις προσωπικού στο ΕΣΥ που ανακοίνωσε ο Α. Γεωργιάδης ή η παράδοση 35 νέων λεωφορείων, που ανακοίνωσε ο Χρ. Σταϊκούρας και μπαίνουν σε 11 γραμμές της Αττικής ή πιο ενεργή συμμετοχή του Συνηγόρου του Καταναλωτή στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των καταναλωτών, με την τοποθέτηση της δοκιμασμένης Α. Στρατινάκη στη ηγεσία της Ανεξάρτητης Αρχής, όπως ανακοίνωσε ο Τ. Θεοδωρικάκος… «Μικρές» ή μεγαλύτερες αλλαγές, οι οποίες συνεχιζόμενες και αθροιζόμενες, μπορούν να αφήσουν το πρώτο αποτύπωμα στη μάχη της κυβέρνησης για την καθημερινότητα των πολιτών…

Νέες λύσεις κάθε μέρα -2

…Εξίσου σημαντική είναι και η έναρξης των συζητήσεων της Ν. Κεραμέως με εθνικούς κοινωνικούς εταίρους για τον καθορισμό του νέου κατώτατου μισθού. Μαζί με τις αναληφθείσες πρωτοβουλίες για την ασφάλεια, τον νέο δικαστικό χάρτη, το Μεταναστευτικό, την ανακαίνιση σχολείων και το στεγαστικό πρόβλημα, δημιουργείται μέσα σε μόλις 4 μήνες μια πρώτη σημαντική δέσμη μέτρων για τη βελτίωση της καθημερινότητας.

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Τελικά οι μεγάλοι χαμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ είναι ο Α. Τσίπρας και ο Γ. Παπανδρέου, οι οποίοι «συνταξιοδοτούνται»;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Η μετωπική επίθεση του Π. Μαρινάκη στην Α. Λατινοπούλου είναι το εναρκτήριο λάκτισμα, για τη συστηματική αποδόμηση των fake news των ακραίων κομμάτων που βρίσκονται στα δεξιά της Ν.Δ.;