Εν μέσω παραλογισμών, ανιστόρητων ισχυρισμών και ανεπανάληπτης προκλητικότητας, ο Τ. Ερντογάν και το «πολιτικό χαρέμι» του δεν θα μπορούσαν να είναι πιο αποκαλυπτικοί. Ο μεν Μ. Τσαβούσογλου έδειξε ένα χάρτη με «γκριζαρισμένα» (προς… αποστρατιωτικοποίηση δηλαδή) τα νησιά Λέσβος, Σαμοθράκη, Λήμνος, Ψαρά, Σάμος, Πάτμος, Ικαρία, Λέρος, Κως, Ρόδος, Τήλος, Καστελλόριζο και Σύμη! Ο δε εκπρόσωπος του κόμματος του Τ. Ερντογάν, Ο. Τσελίκ, έκλεισε μια εμπρηστική δήλωσή του διερωτώμενος -ενόσω διαρκεί ο πόλεμος στην Ουκρανία- «μήπως είναι της μόδας η επίλυση των προβλημάτων με όπλα;». Τέλος, την ίδια στιγμή που η Τουρκία κηρύσσει το τέλος του διαλόγου Ελλάδας-Τουρκίας, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών κάνει λόγο για κάποιου είδους «διάλογο» που θα ξεκινήσει, άγνωστο με ποιον, πού και πώς, για την αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών. Αναθεωρητισμός…

Η Τουρκία μάλλον έχει λίγα ακόμα να πει. Τα έχει πει σχεδόν όλα. Μένει να δούμε τι αισθάνεται, πώς μπορεί να το κάνει. Ακριβώς σε αυτήν τη ρωγμή της Ιστορίας που προκάλεσε ο ρωσικός αναθεωρητισμός και βγάζει κεφάλι ο τουρκικός, παραμένει ακατανόητη η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιων μικρότερων κομμάτων της Αριστεράς. Το ότι το ταξίδι του Κ. Μητσοτάκη στις ΗΠΑ πήγε πέραν του αναμενομένου καλά -πλανάται στην κοινωνική ατμόσφαιρα- φαίνεται από την έξαλλη συμπεριφορά του Τ. Ερντογάν και καταγράφεται πλέον με σαφήνεια σε όλες τις δημοσκοπήσεις που έγιναν και γίνονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την άστοχη… προκαταβολική και αυτοκαταστροφική «κριτική» περί «αποτυχημένης επίσκεψης» και «διασκεδαστικού Μητσοτάκη» που προκάλεσε τα όρθια χειροκροτήματα στο Κογκρέσο, δεν δέχεται μόνο ένα ακόμα πλήγμα στην υπευθυνότητα και την εθνική σοβαρότητά του. Κινδυνεύει πλέον να εμφανιστεί σαν αβανταδόρος της Τουρκίας. Δεν χάνει ευκαιρία να εξυμνεί πόσο θαυμάζει την «ισχυροποίηση» της Τουρκίας, η οποία προέκυψε με τη στάση του «ευμενούς συμμάχου» του Πούτιν. Ο Χρ. Βερναρδάκης μπορεί να μην κατάφερε να εκλεγεί στη νέα Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει όμως βουλευτής του κόμματος. Και υπήρξε στενότατος συνεργάτης του Α. Τσίπρα, μέχρι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί πόση παπάτζα του είχε πουλήσει το 2019 με τη Vox Pop, την Bridge Europe και διάφορα ομιχλώδη sites και να τον απομακρύνει από το περιβάλλον του. Χθες, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια ανάρτηση η οποία δεν επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Εγραψε στο twitter: «Μια ενισχυμένη πλέον περιφερειακή δύναμη, η Τουρκία, με ισχυρές συμμαχίες, θέτει ευθέως θέμα κυριαρχίας των νησιών του Αιγαίου. Μια αποδυναμωμένη σε συμμαχίες και κύρος χώρα, η Ελλάδα, “δεδομένη” για τους ισχυρούς και μόνον, αναζητά στο παρά πέντε νέα “εθνική στρατηγική”»…

ΤΙ να πρωτοθαυμάσει κανείς; Δεδομένου ότι αυτός ο μαζοχιστικός ύμνος στον τουρκικό αναθεωρητισμό δεν είναι η «λογική Βερναρδάκη». Είναι η ίδια λογική την οποία περιφέρουν στα τηλεοπτικά πάνελ, λίγο πιο συγκαλυμμένα, σχεδόν όλα τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και όλοι τυπικά «καλυμμένοι» από τις κάπως πιο συγκρατημένες επίσημες ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά όταν «αναλύουν» τη «γραμμή», προσχωρούν στην προωθημένη «λογική Βερναρδάκη». Η Τουρκία είναι πιο ισχυρή με πιο ισχυρές συμμαχίες, άρα μπορεί να κερδίζει έδαφος στο Αιγαίο, σαν ισχυρή «περιφερειακή δύναμη» που είναι. Και για όλα αυτά φταίει ότι η Ελλάδα -λόγω Μητσοτάκη- είναι «δεδομένη» και «προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ»…

ΚΑΠΟΙΟΙ φτάνουν στο σημείο να αναγνωρίζουν μέχρι και ικανοποίηση για κάποιες ισαποστάκικες δηλώσεις είτε της Γερμανίας είτε του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Δηλώσεις του τύπου «βρείτε τα». Αφού υποδηλώνουν κατά την τυφλή λόγω φανατισμού κρίση τους ότι οι συμμαχίες της χώρας είναι ανίσχυρες. Αν όντως επιχαίρουν, επιχαίρουν γιατί; Για κάποιο επερχόμενο κακό; Ή μήπως το προσδοκώμενο ίδιον «όφελος», μετά από ένα κακό, είναι πιο σημαντικό απ’ αυτό καθαυτό το κακό; «Μπάζει» από παντού αυτή η υφέρπουσα ικανοποίηση. Ιδιαίτερα όταν ο λόγος αφορά εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

ΠΟΣΩ μάλλον που όλα αυτά τα έχει ξανακάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα έκανε στον Εβρο, τα έκανε στη διάρκεια της κρίσης του 2020 στην Αν. Μεσόγειο, όταν υιοθετούσε με ευκολία την τουρκική προπαγάνδα, τα έκανε καταψηφίζοντας τις συμφωνίες με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, τα έκανε καταψηφίζοντας τα Rafale και τις Belharra, το έκανε γκρινιάζοντας για τα F-35.

ΤΩΡΑ όλα δείχνουν να είναι αλλιώς. Οπότε έχει τεράστια σημασία να αποσαφηνιστεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ γοητεύεται από την «τουρκική ισχύ», επειδή επενδύει σε οποιαδήποτε καταστροφή μπας και σηκώσει κεφάλι (κάτι που δεν έγινε ούτε με την πανδημία ούτε με τις ελληνοτουρκικές κρίσεις ούτε τώρα με την κρίση ακρίβειας) ή επειδή έχει κάτι άλλο στο μυαλό του. Αν πρόκειται για το δεύτερο, οφείλει να το πει επισήμως και δημόσια.

ΑΙΧΜΗ

ΠΡΩΤΑ Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΧΟΥΙ…

Η αλήθεια είναι ότι ο Α. Τσίπρας έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια να δημιουργήσει την αίσθηση πως ο «νέος» ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως νέος. Εφτασε στο σημείο να προτείνει για γραμματέα του κόμματος τη Ρ. Σβίγκου, η οποία προέρχεται από τις γραμμές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης των «53». Δυσαρέστησε τους «προεδρικούς» και τους «πασοκογενείς», οι οποίοι είναι το σημαντικότερο στήριγμά του. Και προσπάθησε. Προσπάθησε να γίνει «κάτι άλλο». Τι άλλο μπορεί να γίνει όμως, όταν στη βιτρίνα του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν ουσιαστικά τα ίδια πρόσωπα, με απειροελάχιστες προσθήκες; Το «νέο» είναι ο Πολάκης, ο Φλαμπουράρης, ο Παππάς και η Δούρου; Ή μήπως ακόμα και η νεαρή σε ηλικία Ρ. Σβίγκου δεν παραπέμπει ευθέως στον «παλιό» και «βαθύ» ΣΥΡΙΖΑ του 3%; Το «νέο» είναι οι δύο παλιοί γραμματείς του ΠΑΣΟΚ, Μ. Ξενογιαννακοπούλου και Γ. Ραγκούσης, ή ο πολιτικά ολόφρεσκος Χρ. Σπίρτζης; Για τον αποτυχόντα να εκλεγεί Στ. Τζουμάκα ούτε λόγος. Ο Α. Τσίπρας πέτυχε το στόχο, να ελέγξει απολύτως το κόμμα του. Αλλά απέτυχε παταγωδώς να πείσει ότι μπορεί να αλλάξει. Να γίνει κάτι άλλο, πιο σύγχρονο, λιγότερο λαϊκίστικο και περισσότερο υπεύθυνο και σοβαρό. Δεν μπορεί να αλλάξει το πολιτικό DNA του, τον τρόπο σκέψης του, τη συμπεριφορά του και την ηθική του. Γιατί, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, «πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι».

Ενας Ελληνας στο ρετιρέ του ΕΛΚ

Ο Μ. Βέμπερ θα διαδεχθεί κατά πάσα βεβαιότητα τον Ντ. Τουσκ στην ηγεσία του ΕΛΚ στο Συνέδριό του που γίνεται στο Ρότερνταμ και ολοκληρώνεται σήμερα. Η εκλογή του στενού φίλου του Κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία του ΕΛΚ έχει και αμιγώς «ελληνικό ενδιαφέρον», καθώς νο2 του ΕΛΚ αναμένεται να γίνει ο έως τώρα στενός συνεργάτης και σύμβουλος του Ελληνα πρωθυπουργού, Θαν. Μπακόλας. Ο οποίος αναμένεται να αναλάβει καθήκοντα γενικού γραμματέα του ΕΛΚ. Ο Μ. Βέμπερ γνωρίζει καλά τον Θαν. Μπακόλα, καθώς έχουν συνεργαστεί σε καμπάνιες πριν από τις τελευταίες ευρωεκλογές. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ίδιος ο Μ. Βέμπερ τηλεφώνησε στον Κ. Μητσοτάκη και του ζήτησε να κάνει «μεταγραφή» τον Θ. Μπακόλα. Η θέση του γ.γ. του ΕΛΚ είναι πολύ πιο νευραλγική, λειτουργική και σημαντική από τη θέση του αντιπροέδρου του ΕΛΚ, που υπήρχε μέχρι τότε ως «προσφορά» για τη Ν.Δ. Με επικρατέστερο να την καταλάβει τον Μ. Βαρβιτσιώτη. Το Μ. Μαξίμου επέλεξε την κρίσιμη θέση του γ.γ., η οποία είναι κομβική στην καθημερινή δραστηριότητα του ΕΛΚ και βρίσκεται μέσα σε όλες τις διεργασίες για τη λήψη των κρίσιμων αποφάσεων. Ετσι, επιλέχθηκε η Ν.Δ. να έχει στη θέση του γ.γ. του ΕΛΚ έναν έμπιστο συνεργάτη του Κ. Μητσοτάκη, αντί να αρκεστεί στη λίγο-πολύ «διακοσμητική» θέση ενός αντιπροέδρου.