Πρώτη, ο υποβιβασμός του ΣΥΡΙΖΑ από τη… Σούπερ Λίγκα των κομμάτων εξουσίας. Η ανάληψη της προεδρίας από τον Στέφανο Κασσελάκη ήταν η χαριστική βολή. Για ένα κόμμα που ξεκίνησε σαν αριστερή αντισυστημική συμμαχία για να τελειώσει σαν θίασος ποικιλιών που όλο και λιγότεροι ενδιαφέρονται για τις παραστάσεις του.

Δεύτερη, η έλευση του «νέου ΠΑΣΟΚ». Αν το 70% δεν θέλει τον ίδιο διεκδικητή της προεδρίας (σύμφωνα με τον Χάρη Δούκα, αναφερόμενος στον Νίκο Ανδρουλάκη) τότε το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να παραμείνει το ίδιο. Η Αννα Διαμαντοπούλου πιθανόν θα συνεργαστεί με τον Ανδρουλάκη, αλλά ο Παύλος Γερουλάνος θα συνεχίσει να διεκδικεί την προεδρία. Με την υποστήριξη του κομματιού των ακροκεντρώων που ψάχνουν για πολιτική στέγη αλλά δυσκολεύονται να έρθουν σε επαφή με τους κυρ Παντελήδες, την πλέμπα. Ο ίδιος ο Γερουλάνος, παρουσιάζοντας τις θέσεις του για το νέο ΠΑΣΟΚ, αναφέρθηκε στον ρόλο που πρέπει να παίξουν οι οργανωμένοι οπαδοί. Οι προθέσεις, όμως, δεν είναι παρά ένα μπιζέλι, ενώ η πραγματικότητά του… πιρούνι. Στη Βρετανία ο τζέντλεμαν κρινόταν από το κατά πόσον μπορούσε να ισορροπήσει το μπιζέλι στην κυρτή πλευρά του πιρουνιού. Ο Γερουλάνος θα πρέπει να ισορροπήσει τους παραδοσιακούς οπαδούς του ΠΑΣΟΚ με την ελίτ που τον στήριξε. Απομένει να φανεί αν το πιρούνι θα ισιώσει ή αν τα μπιζέλια θα πέσουν στο πιάτο.

Οπως με τους Αθηναίους και τον βωμό στον Αγνωστο Θεό, στην πολιτική υπάρχει ο Αγνωστος Πολιτικός. Αυτός που θα ξεπηδήσει από το πουθενά για να φτιάξει κόμμα ή καλύτερα να διεκδικήσει κόμμα εξουσίας. Αυτή τη στιγμή ο Αγνωστος Πολιτικός είναι και ο μόνος που μπορεί να διεκδικήσει την πρωθυπουργία από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ο οποίος εξ ορισμού δεν μπορεί να είναι γνωστός, αλλά ένα στοιχείο στην πολιτική ζωή είναι σαφές. Η εποχή της μεταπολίτευσης, που κάθε συντηρητικός πολιτικός αυτόματα γινόταν «φασίστας», έφτασε στο τέλος της. Με την απενοχοποίηση του συντηρητισμού. Μια θυσία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου είναι μια εύκολη κίνηση. Δυσκολότερη ο επαναπρογραμματισμός του Μαξίμου σε συντηρητική φάση που ακόμα και ο Ντέμης Χασάμπης (που βραβεύθηκε με το Νόμπελ Χημείας) θα δυσκολευτεί να βρει πώς γίνεται.

Βαθιά υπόκλιση στον Ντέμη Χασάμπη

Κάθε εκτίμηση στον Ντέμη Χασάμπη που κέρδισε το Νόμπελ για την εργασία του στην πρόβλεψη των δομών πρωτεϊνών μέσω του μοντέλου AlphaFold2. Μια εργασία που μπορεί να εκτιμηθεί μόνο από ελάχιστους ειδικούς σε έναν επιστήμονα που ο Ελον Μασκ χαρακτηρίζει υπερήρωα της τεχνητής νοημοσύνης. Υπάρχει όμως μία ένσταση. Να λέμε κάθε φορά που ένας ξένος που διαπρέπει στην Ελλάδα ότι Ελληνας είναι όποιος μετέχει της ελληνικής παιδείας, αλλά όταν κάποιος ελληνικής καταγωγής έχει πάρει τη μόρφωσή του στο εξωτερικό, να πηγαίνουμε στα ελληνικά γονίδια, το δαιμόνιο της φυλής και δεν ξέρω τι άλλο. Τα οποία γονίδια του μπαμπά υποθέτω ότι είναι σημαντικότερα από της μαμάς που είναι σιγκαπουριανή κινεζικής καταγωγής.

Τέλος πάντων, ο Χασάμπης είναι προϊόν της βρετανικής παιδείας. Στα καλύτερά της. Αφού ξεκίνησε από το Φίντσλεϊ, παραδοσιακή κυπριακή περιοχή του Βόρειου Λονδίνου, για να συνεχίσει στο Κουίνς Κόλετζ του Κέμπριτζ και να πάρει πτυχίο με βαθμό double first από το CST που είναι το πρώτο κολέγιο που δίδαξε την επιστήμη των ηλεκτρονικών υπολογιστών το 1953.

Εδώ να υπογραμμίσω ότι σε υψηλό επίπεδο δεν μετράει το τι έχεις σπουδάσει, αλλά πού το έχεις σπουδάσει. Στο Δημόσιο τα πτυχία είναι όλα ίδια. Στον διεθνή ιδιωτικό τομέα το όνομα είναι που μετράει.

Τα εκατομμύρια των ινφλουένσερς

Την εποχή του Μπόκολα και του Βυζάντιου στο Κολωνάκι, όταν υπήρχαν οι διάφοροι «χαρακτήρες» της πλατείας, υπήρχε και ένας που γύριζε στα τραπέζια και όταν έβλεπε κάποιον γνωστό, του έλεγε: «Εχω να κλείσω μια δουλειά των πέντε εκατομμυρίων με έναν επιχειρηματία από την Αργεντινή. Δώσε μου ένα τάλιρο να πάω στο περίπτερο και να τον πάρω τηλέφωνο». Την ιστορία αυτή θυμάμαι κάθε φορά που διαβάζω για τους ινφλουένσερς που δηλώνουν ότι βγάζουν εκατομμύρια. Αλλά πετάνε με αερογραμμές budget και έτσι και χάσουν το αεροπλάνο βάζουν τα κλάματα επειδή σκέφτονται τα λεφτά για το νέο εισιτήριο.

Γιατί λοιπόν οι Ελληνες ινφλουένσερς, δηλαδή αυτοί που έχουν ακολούθους στο Τικ Τοκ, δηλώνουν τα εκατομμύρια; Επειδή ισχύει η αρχή του τάλιρου. Αν κάποιος λέει ότι χρεώνει χιλιάρικα για μια αναφορά στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης σε ένα προϊόν και κάποιος τσιμπήσει και τον ρωτήσει «Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;», θα απαντήσει «Με ένα χιλιάρικο τον μήνα μπορώ να σε διαφημίσω».

Χωρίς να κινδυνεύει από την εφορία. Αν κάποιος την έχει ψωνίσει και λέει «εγώ βγάζω εκατομμύρια “μαύρα”», δεν έχει διαπράξει αδίκημα. Περισσότερο κινδυνεύει η Εφορία να κάνει έλεγχο και να γίνει ρεζίλι επειδή τον βρήκε καθαρό.