Ας ξεκινήσουμε με κάτι που αρμόζει στην πολιτική ορθότητα της εποχής: Το καλάθι της νοικοκυράς πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει να αποκαλείται έτσι και να ονομάζεται το καλάθι του νοικοκυριού, διότι δεν ψωνίζουν μόνο οι γυναίκες, αλλά και οι άντρες. Πάμε τώρα στην ουσία: Το πακέτο των δράσεων του υπουργείου Ανάπτυξης για τη συγκράτηση των τιμών στα βασικά είδη διατροφής που χρειάζεται ένα σπίτι είναι στη σωστή κατεύθυνση. Πρόκειται για απαραίτητα προϊόντα, μεταξύ των οποίων, ρύζι, ψωμί, ζυμαρικά, κρέατα, αλλαντικά, θαλασσινά κατεψυγμένα, γαλακτοκομικά, έλαια, οπωροκηπευτικά, ζάχαρη, παιδικές τροφές κ.ά. Στο καλάθι αυτό δεν θα βρούμε βέβαια σνακ ή προϊόντα ντελίβερι, και πολύ σωστά. Αυτά φροντίζουν οι καταναλωτές να τα περιορίζουν μόνοι τους, ενώ αυτονόητο είναι ότι κυνηγούν προσφορές και κάνουν σύγκριση τιμών.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα (ΙΕΛΚΑ), 6 στους 10 καταναλωτές έχουν ως βασικό κριτήριο για την αγορά τροφίμων την τιμή τους, ενώ περισσότεροι από 8 στους 10 αναζητούν προσφορές. Αυτή βεβαίως είναι η λογική συνήθης αντίδραση των καταναλωτών σε περιόδους κρίσεων. Ομως αυτό που έχει αλλάξει αυτή τη φορά είναι ότι πλέον οι καταναλωτές-γονείς βάζουν φρένο σε έξοδα που αφορούν στα παιδιά. Ξεκινώντας βέβαια από τα δευτερεύοντα και αφήνοντας εκτός τις δαπάνες για εκπαίδευση, κυρίως φροντιστήρια ξένων γλωσσών, φροντιστήρια ενισχυτικής διδασκαλίας και αθλητικές δραστηριότητες. Πανελλαδική έρευνα (Ierax Analytix) σε οικογένειες με παιδιά κάτω των 17 ετών έδειξε πως σχεδόν 2 στους 3 θα κόψουν από ρούχα/παπούτσια, σνακ/φαγητά από έξω και παιχνίδια/χόμπι.
Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του οικογενειακού προϋπολογισμού, αν αναλογιστεί κάποιος ότι σχεδόν οι μισές οικογένειες (46%) δίνουν από 11 έως 25% των ετήσιων εσόδων του νοικοκυριού τους για τις ανάγκες ενός παιδιού, ενώ σχεδόν 4 στις 10 οικογένειες δίνουν από 26% έως 50% για ένα μόνο παιδί. Αν σκεφτούμε πως το κυριότερο μέρος των εξόδων αυτών που παραμένει ανελαστικό είναι για την εκπαίδευση των παιδιών, τότε ίσως το επόμενο πεδίο στο οποίο πρέπει να στραφεί η κυβέρνηση είναι το καλάθι της μάθησης, αφού η Παιδεία είναι δωρεάν, οι σπουδές όμως όχι.