H Μελόνι, στο παρελθόν, είχε δηλώσει θαυμάστρια του Μπενίτο Μουσολίνι. Είχε πάρει ακραίες θέσεις σε πολλά ζητήματα, τις οποίες όσο πλησίαζαν οι κάλπες επιχείρησε να τις λιάνει. Κάτι που δεν έκανε ο σύμμαχός της, ο γνωστός ακροδεξιός Ματέο Σαλβίνι.

     ΔΕΝ είναι η πρώτη φορά που οι Ιταλοί ψηφίζουν αλλόκοτα. Εδώ και χρόνια το πολιτικό τοπίο είναι κατακερματισμένο. Οι παραδοσιακές δυνάμεις έχουν βυθιστεί με εξαίρεση το κεντροαριστερό PD. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι τα προηγούμενα χρόνια εκτινάχθηκε το μόρφωμα των «5 αστεριών» του Γκρίλο, το οποίο αντέχει ακόμα υπό την αρχηγία του Κόντε, ενώ και ο Σαλβίνι είχε πιάσει υψηλά ποσοστά.

ΤΩΡΑ, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ξεκινάει ένα νέο ιταλικό «πείραμα». Ενα «πείραμα» που μπορεί να οδηγήσει σε ένα «ιταλικό… 2015», εκτός κι αν η Μελόνι αρχίσει τις κωλοτούμπες αλά Τσίπρα.

ΤΑ κρίσιμα ερωτήματα είναι τρία. Θα αλλάξει η θέση της Ιταλίας απέναντι στον Πούτιν και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία; Θα εφαρμόσει πιο σκληρή πολιτική στο μεταναστευτικό; Θα επαναδιαπραγματευτεί το πακέτο των 190 δισεκατομμυρίων του Ταμείου Ανάκαμψης, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για δημιουργία συνθηκών αβεβαιότητας σε μια οικονομία που έχει το δεύτερο υψηλότερο χρέος ως ΑΕΠ στην Ευρώπη;

ΟΛΑ αυτά θα απαντηθούν αρκετά σύντομα. Θα δούμε αν η Μελόνι θα στρίψει το ιταλικό καράβι και αν η Ευρώπη θα μπει σε νέες φουρτούνες. Θα φανεί αν είναι, τελικά, «βαρύ πεπόνι».

ΓΙΑ την ώρα είναι ανησυχητικό ότι οι πρώτοι που έσπευσαν να πανηγυρίσουν για τη νίκη της Μελόνι ήταν ο Ορμπαν, η Λεπέν, το γερμανικό AFD, το ισπανικό Vox και αρκετά άλλα κόμματα της Ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη.

ΑΣ είμαστε, όμως, ειλικρινείς. Δεν πρόκειται ούτε για σοκ ούτε για κάτι αναπάντεχο. Οι νίκες της Μελόνι, του Ορμπαν, των ακροδεξιών κομμάτων στην Κεντρική και τη Βόρεια Ευρώπη, αλλά και η άνοδος του Τσίπρα στην εξουσία το 2015 έχουν την ίδια γενεσιουργό αιτία.

ΤΟ πρόβλημα είναι το πώς λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ενωση. Επί δεκαετίες η Ευρώπη παρείχε οικονομική ευημερία και ασφάλεια στους πολίτες της. Χρόνο με τον χρόνο γκρεμίζονται «σταθερές». Το βιοτικό επίπεδο φθίνει. Οι αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις πιέζουν τα ευάλωτα νοικοκυριά και τη μεσαία τάξη. Δεν υπάρχει κάποιο όραμα, κάποια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Η γερμανική «διακυβέρνηση» της Ε.Ε. έχει αποτύχει πλήρως.

ΜΕΤΑ τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία η Ευρώπη αντιμετωπίζει ένα πρωτοφανές κύμα ενεργειακής ακρίβειας και πληθωρισμού. Και ποια είναι η απάντηση έως τώρα; Κάθε χώρα να «κόψει το λαιμό της» και να στηρίξει τους πολίτες από τον εθνικό προϋπολογισμό. Συγχρόνως, να ζήσουμε έναν χειμώνα με λιγότερη ή καθόλου θέρμανση, χωρίς ζεστό νερό και, ίσως, με διακοπές στο ρεύμα.

ΜΕΣΑ σε αυτό το σκηνικό, μάλλον, πάλι καλά που η Μελόνι πήρε μόνο 26%. Είτε θα αλλάξει η Ευρώπη είτε θα σκάνε παντού «πεπόνια» ακραίου λαϊκισμού!