Ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να κάνει μια αναδρομή στο colpo grosso της kolotoumbas, που πρόσθεσε νέο όρο στο διεθνές πολιτικό λεξιλόγιο, συνώνυμο της πολιτικής απάτης. Ηταν, εντέλει, εκείνες οι 356 λέξεις ως ανακοινωθέν, μετά το συμβούλιο των αρχηγών των κομμάτων -ο Τσίπρας τα είχε εντελώς χαμένα- που γλίτωσαν τη χώρα από την απόλυτη καταστροφή. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ο Τσίπρας προκήρυξε εθνικές εκλογές, τον Σεπτέμβρη 2015, αφού ο Μεϊμαράκης, αρχηγός της Ν.Δ., ο Βενιζέλος, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, και ο Θεοδωράκης, ως «Ποτάμι» στήριξαν το Μνημόνιό του στη Βουλή; Το είπε ο Παππάς: το εκλογικό αποτέλεσμα απέδειξε ότι ο ελληνικός λαός ενέκρινε το Μνημόνιό του! Ολκής σαλτιμπάγκος. Τι πίστευε ο Τσίπρας; Οτι του δόθηκε το εθνικό σφουγγάρι να σβήσει από το μαυροπίνακα τα ολέθρια λάθη του στο τραγικό επτάμηνο 2015, που έφτασε την Ελλάδα στο χαλάκι της εξόδου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν η έγκριση της επτάμηνης -ντεμέκ- διαπραγμάτευσής του, καταδικάζοντας την Ελλάδα να ενεχυριάσει για 99 χρόνια την περιουσία της στους δανειστές και τους Ελληνες σε πενία, ανασφάλεια, μιζέρια και εθνική μελαγχολία.
Η μαγιά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην ανασυγκρότηση της Νέας Δημοκρατίας ήταν οι «Μενουμευρωπαίοι», «το κίνημα της γραβάτας» κι όσοι παραμέρισαν την ταξική διάβρωση της μεσαίας τάξης από την αυτάρεσκα αυτοπροσδιοριζόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς.
Αντιπολίτευση… υπονομευτική…
Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι καθόλου βέβαιη πως ο Τσίπρας δεν θα μας απασχολήσει στο μέλλον, επειδή στο μαξιλάρι του αποφάσισε να «παραμερίσει για να περάσει το νέο κύμα». Η λέξη «παραίτηση» δεν βγήκε από το στόμα του. Να το κρατήσουμε. Είναι χαρακτηριστικό του χειρότερου πρωθυπουργού της Ελλάδας, από Μεταπολιτεύσεως, που έχασε το δρόμο του κατεβαίνοντας ζωσμένος τα άρματα από το Βίτσι κι άραξε στο κότερο της Παναγοπούλου, απολαμβάνοντας το πούρο Montecristo των 12 εκατοστών.
Η «αυλή» Τσίπρα και οι επαγγελματίες «Τσίπρες» της Κουμουνδούρου δύσκολα θα περάσουν στη σκιά. Θα καιροφυλακτούν, μετρώντας αστοχίες και παραπατήματα της όποιας νέας ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Εύχομαι η όποια εκλεγεί να μην υποκύψει σε ιδεολογικές αγκυλώσεις, ώστε να υποσκάπτεται σταθερά εκ των ενόντων.
Θα μου πείτε «από πίτα που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καεί»; Ομως, σκεφθήκατε τι χάνουν γελοιογράφοι, παραπολιτικά και πολιτικοί συντάκτες με την απόσυρση Τσίπρα;