Αντιλαμβάνεστε ότι αναφέρομαι στον Μπάιντεν, διότι αν και ο εκλογικός χρόνος -Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2024- είναι πέντε μήνες αργότερα και πιθανόν να αποδεικνύει πρόωρη την ενασχόλησή μου, το μείζον είναι ότι αν χάσει την επανεκλογή του από τον Τραμπ -έχοντας δείγμα την «τρελή και αλλοπαρμένη προηγούμενη θητεία του-, ποιος στον πλανήτη Γη μπορεί να νιώθει ασφαλής; Ο Τραμπ -που προηγείται με βραχεία κεφαλή- δεν είναι μόνον απρόβλεπτος, κυκλοθυμικός και «θαυμαστής» του Πούτιν, της Λεπέν και των λοιπών μη «δημοκρατικών δυνάμεων», αλλά έχει και συγκεκριμένες θέσεις όσον αφορά στα ευρωπαϊκά θέματα.

Η κοινή τηλεοπτική συνέντευξη ανάμεσα στους προβεβλημένους υποψηφίους της κεντρικής αμερικανικής πολιτικής σκηνής – όπως είθισται στις ΗΠΑ- αποτέλεσε μια άνευ προηγουμένου ήττα και ταυτόχρονα απογοήτευσε τους οπαδούς του Δημοκρατικού Κόμματος. Για να λέμε τα πράγματα, όπως πάντα, με το όνομά τους, η ήττα δεν προήλθε από τη σύγκριση του περιεχομένου των απαντήσεων των δύο ανδρών, ούτε καν από την εκφορά του λόγου τους και από το πόσο κατανοητός ήταν ο καθένας τους. Αυτά είναι «ψιλά γράμματα» σε τέτοιες αναμετρήσεις. Το ζήτημα είναι ότι ο Μπάιντεν ήταν «αλλού γι’ αλλού», κάνοντας τον Τραμπ να δηλώνει πως δεν κατάλαβε τι ακριβώς ήθελε να πει ο αντίπαλός του. Μήπως καταλάβαμε εμείς, που είδαμε την τηλεοπτική αναμέτρηση σε αναμετάδοση;

Ωστόσο, ποιοι δήλωσαν ενθουσιασμένοι από την παρουσία του Μπάιντεν στην τηλεοπτική συνέντευξη; Αφενός, η σύζυγος Μπάιντεν και, αφετέρου, τα παιδιά του. Κι εγώ αν ήμουν Τζιλ ή Ναόμι θα διατράνωνα την πεποίθησή μου ότι θα κερδίσει τις εκλογές ο άνθρωπός μας. Και θα του έλεγα για το κύμα των αντιδράσεων που ξεσηκώθηκε από Δημοκρατικούς βουλευτές και στελέχη του κόμματος: «Μη στενοχωριέσαι, χρυσέ μου, τα πήγες θαυμάσια, αν και λίγο συναχωμένος, αλλά την άλλη φορά θα τα πας τέλεια».

Το ζήτημα είναι ότι στις ΗΠΑ το θέμα της υγείας του προέδρου δεν είναι από εκείνα που είτε δεν δημοσιοποιούνται είτε περνούν στο «ντούκου». Δημοσιοποιούνται – και δη επισήμως. Στο κάτω κάτω, πόσο «Αμερικανάκια» να είναι οι άνθρωποι ώστε να μην αντιληφθούν ότι παραπατούσε όχι μόνον όσον αφορά το βάδισμα, αλλά και σε αυτά που έλεγε, χάνοντας τα λόγια και τον ειρμό της σκέψης του…

Και τι δήλωσε προχθές ο πείσμων Μπάιντεν;

«Δεν πάω πουθενά, πουθενά, πουθενά,

εδώ θα μείνω!

Δεν πάω πουθενά,

η αγάπη μου είσαι εσύ

και δεν σ’ αφήνω!».

Αλήθεια, πόσο βέβαιοι είστε ότι ο γερο-Μπάιντεν δεν μερακλώνει ακούγοντας… Βασίλη Καρρά;