ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΙ νόμοι, ακούμε για μεταρρυθμίσεις, αλλά ένα γραφειοκρατικό σύμπλεγμα από γραμματείς, διευθυντές και άλλους υπηρεσιακούς παράγοντες τα μπλοκάρει. Μπορεί να περάσουν μήνες και χρόνια για να βγουν οι εγκύκλιοι. Ακόμα και αυτές οι εγκύκλιοι μπορεί να έχουν τόσες ερμηνείες, έτσι ώστε τελικά να μην αλλάζει και κάτι. Ή, ακόμα χειρότερα, μπορεί να μην εφαρμοστεί ποτέ ο νόμος.

ΥΠΑΡΧΕΙ και η άλλη πλευρά. Αυτή της διαφθοράς. Υπηρεσιακοί παράγοντες και υπάλληλοι στήνουν «μαγαζάκια» και βγάζουν «μαύρο χρήμα» εκβιάζοντας επιχειρηματίες και πολίτες. Πριν από λίγες εβδομάδες αποκαλύφθηκε το κύκλωμα στη ΔΟΥ Χαλκίδας. Αυτές τις ημέρες βλέπουμε να ξετυλίγεται το κουβάρι για ένα «χρυσό» κύκλωμα, με συμμετοχή υπαλλήλων από τον Δήμο Αθηναίων, την Περιφέρεια Αττικής και το υπουργείο Πολιτισμού. Στην Ελλάδα, ο έλεγχος πήγαινε πάντοτε «πακέτο» με το «φακελάκι». Τα κυκλώματα δουλεύουν με την τακτική των μπράβων της νύχτας. Εχεις κάνει, δεν έχεις κάνει παρανομία, δώσε κάτι -λίγο ή πολύ ανάλογα με την περίπτωση- και έχεις καθαρίσει. Υπάρχει κάποιος που πήγε σε Πολεοδομία για να βγάλει άδεια δόμησης ή να κάνει οποιαδήποτε άλλη δουλειά και δεν έδωσε ένα «ρεγάλο»; Αν υπάρχει, τότε είναι βέβαιο πως θα πέρασαν χρόνια για να τελειώσει τη δουλειά του.

ΤΟ πρόβλημα, λοιπόν, στην Ελλάδα είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που περιγράφει ο όρος «βαθύ κράτος». Εδώ, έχουμε ένα «ρηχό Δημόσιο». Το βλέπουμε μπροστά μας. Καθημερινά. Σχεδόν σε κάθε δραστηριότητα. Τα κυκλώματα δρουν ξεδιάντροπα μπροστά στα μάτια των πολιτών. Εχουν την ισχύ της σφραγίδας και της υπογραφής. Και αυτή την ισχύ την πουλάνε ακριβά. Δρουν ανεξέλεγκτα γιατί ξέρουν πως οι Αρχές πιάνουν ελάχιστους από δαύτους. Οι καταγγελίες είναι μηδαμινές σε σχέση με τα πραγματικά περιστατικά. Και συνήθως -πολλές φορές χάρη στην αναποτελεσματική Δικαιοσύνη- περνούν χρόνια για να εκδικαστούν οι υποθέσεις και οι δράστες πέφτουν στα… μαλακά, με πολύχρονες ποινές, που όμως έχουν ανασταλτικό χαρακτήρα.

ΥΠΑΡΧΕΙ λύση; Προφανώς και θα υπάρχει λύση. Αυτή θα πρέπει να ψάξει να τη βρει η κυβέρνηση. Γιατί πρόκειται για δυσεπίλυτο πρόβλημα. Η δύναμη των υπηρεσιών που μπλοκάρουν κάθε μεταρρύθμιση -και η διαφθορά υπαλλήλων κατ’ αντιστοιχία- είναι ανάλογη με αυτό που παρατηρείται στα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Πάντοτε υπήρχαν. Απλά τα θύματα δεν τα κατήγγελλαν. Φοβούνταν. Γνώριζαν πως δύσκολα θα δικαιώνονταν. Εγινε, όμως, κάτι που συντάραξε το πανελλήνιο. Η δολοφονία της Κυριακής Γρίβα έξω από αστυνομικό τμήμα. Από τότε γίνονται δεκάδες καταγγελίες καθημερινά. Από τότε άλλαξε -επιτέλους- και δόγμα η ΕΛ.ΑΣ. και γίνονται δεκάδες συλλήψεις καθημερινά. Το ίδιο πρέπει να γίνει με τα κυκλώματα διαφθοράς. Πρέπει οι ίδιοι οι εκβιαζόμενοι από τα κυκλώματα να βγουν μπροστά και να τα καταγγείλουν. Πρέπει, όμως, και οι Αρχές να αλλάξουν τακτική και να αποφασίσουν να γκρεμίσουν αυτό το «ρηχό Δημόσιο».