Η απόλυτη ασάφεια για το τι σημαίνει η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ ή στο ΠΑΣΟΚ. Τα τρία μικρότερα κόμματα (ΚΚΕ, Ελληνική Λύση, ΜέΡΑ25) είναι απολύτως σαφή: Δώστε μας δύναμη για να παίξουμε καλύτερα τον καταγγελτικό ρόλο μας. Αυτό, όμως, δεν επηρεάζει τη διακυβέρνηση της χώρας. Το πρόβλημα είναι με τη θολούρα των δύο κομμάτων που διεκδικούν να κυβερνήσουν ή να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση. Αλλά, ουσιαστικά, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. κινούνται στην ασφάλεια της ηθελημένης γενίκευσης και ασάφειας, αποφεύγοντας το συγκεκριμένο ή το απόλυτα σαφές.

Προφανώς αυτή η θολούρα δεν έτυχε. Πέτυχε. Γιατί τι παραπάνω να πει π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι αν δεν βγει πρώτο κόμμα δεν έχει κυβερνητική πρόταση για τις πρώτες εκλογές, πόσω μάλλον για τις δεύτερες; Είναι ηλίου φαεινότερο ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ -όπως είναι και το πιθανότερο- βγει δεύτερος στις εκλογές της απλής αναλογικής, η μόνη πρόταση που έχει να κάνει -αν βγαίνουν οι αριθμοί, κάτι που μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο- είναι να προσπαθήσει να κάνει «κυβέρνηση ηττημένων». Αυτό αποκλείεται χωρίς τη συμμετοχή ενός τρίτου κόμματος. Το ΚΚΕ δεν προσφέρεται και το ΜέΡΑ25 έχει αποκλειστεί από το ΠΑΣΟΚ. Μπορεί, άραγε, το αναγκαίο τρίτο κόμμα, που επίσης αποκλείεται από συνομιλητής, να είναι το κόμμα του Βελόπουλου; Αν βγαίνουν τα νούμερα, θα κλαίνε και οι πέτρες, παρότι οι πέτρες έχουν ραγίσει αποκτώντας την εμπειρία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.

Αρα, πρακτικά και ρεαλιστικά, το μόνο που μπορεί να ψελλίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως πρόταση είναι η «κουρελού» της «κυβέρνησης των ηττημένων». Γι’ αυτό και η απροσδιόριστη και γενική αναφορά σε κάποια «προοδευτική κυβέρνηση», για την οποία σκοπίμως δεν αποσαφηνίζεται ούτε το με ΠΟΙΟΥΣ ούτε το ΠΩΣ. Κι αυτό αποτελεί τη γέφυρα για την έτερη ασαφή πρόταση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ.

Αφήνοντας κατά μέρος το μικρομεγαλισμό του τρίτου κόμματος, που θέλει να επιβάλει πρωθυπουργό προσβάλοντας τη νωπή λαϊκή ετυμηγορία. Αφήνοντας κατά μέρος και το τι ακριβώς σημαίνει το απροσδιόριστο «ισχυρό διψήφιο ποσοστό» (η κοινή λογική και η αριθμητική λένε ότι ισχυρό διψήφιο ποσοστό μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε μεγαλύτερο από το 15%, αλλά η ανεπίσημη «μετάφραση» της Χ. Τρικούπη το κατεβάζει με άνεση στο 12%). Το ΠΑΣΟΚ -και λογικά- προτάσσει την προγραμματική συμφωνία. Οταν λάβει την τρίτη εντολή, η κουβέντα με τη Ν.Δ. θα τελειώσει μάλλον πριν καν μπει στην προγραμματική συμφωνία, αν το ΠΑΣΟΚ επιμείνει στο «όχι Μητσοτάκης πρωθυπουργός». Αν και η προγραμματική συμφωνία με τη Ν.Δ. δεν είναι αδύνατη. Αυτό το μαρτυρούν οι συγκυβερνήσεις του παρελθόντος, και κυρίως η σύμπτωση των δύο κομμάτων στις ψηφοφορίες της τρέχουσας Βουλής. Το ΠΑΣΟΚ έχει υπερψηφίσει πιο πολλές φορές απ’ ό,τι έχει καταψηφίσει το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης.

Μετά θα πάει στον ΣΥΡΙΖΑ. Εστω ότι βγαίνουν οι αριθμοί (με την πάντα αναγκαία παρουσία ενός τρίτου κόμματος) και τα βρίσκουν στο πρόσωπο του πρωθυπουργού. Μπορεί να υπάρξει προγραμματική συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ για τα εξής π.χ. μείζονα θέματα; Την επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ; Την κρατικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας; Τη φορολογική πολιτική και την εκ νέου προαναγγελία της λεηλασίας της μεσαίας τάξης; Την πολιτική για την αμυντική θωράκιση της χώρας και τη σύναψη διεθνών συμφωνιών; Το Μεταναστευτικό και το φράχτη του Εβρου; Την ανάγκη δημιουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων; Τη λειτουργία της Δικαιοσύνης; Προφανώς όχι. Γιατί το ΠΑΣΟΚ μπορεί να κάνει επικίνδυνους προεκλογικούς πολιτικούς ελιγμούς για να επιβιώσει μέσα στην πόλωση, αλλά τυχοδιωκτικό κόμμα δεν είναι.

Και κάθε φορά που η δημόσια συζήτηση έρχεται και γίνεται συγκεκριμένη σε κάποιο από τα παραπάνω θέματα, οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ διαφωνούν. Αρα; Μηδέν εις το πηλίκον και αέρας κοπανιστός η «προοδευτική κυβέρνηση». Εκτός κι αν οι επικείμενες εκλογές, εκτός από εκλογές της ηθελημένης ασάφειας και γενίκευσης, αποδειχθούν και εκλογές του ψεύδους και της κωλοτούμπας. Τότε ναι, υπάρχει μπροστά νέα περιπέτεια για τη χώρα. Ισως και χειρότερη από την προηγούμενη…

ΑΙΧΜΗ

ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ Ο ΝΤΟΓΙΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΔΟΣ;

Η είδηση της αποφυλάκισης ενός καθάρματος, που έχει καταδικαστεί για το βιασμό 36 ανήλικων παιδιών, προκαλεί σοκ και ανατριχίλα. Πρόκειται για τη γνωστή υπόθεση του προπονητή μπάσκετ στην Κρήτη Ν. Σειραγάκη, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 401 ετών και κατά συγχώνευση σε 220 χρόνια. Κι όμως, κάνοντας χρήση των ευνοϊκότερων όρων του Π.Κ. που ψήφισε νύκτωρ ο ΣΥΡΙΖΑ, αποφυλακίστηκε έχοντας εκτίσει ποινή μόλις 12,5 χρόνων!

Ο Π.Κ. άλλαξε και άλλαξε ξανά, και τα τουλάχιστον 25 χρόνια υποχρεωτικής κάθειρξης έγιναν 20, ώστε ο βιαστής να μπορέσει να κάνει αίτηση αποφυλάκισης. Παρότι ο εν λόγω κατάδικος είχε παραβιάσει τους όρους της αποφυλάκισής του το 2020 και οδηγήθηκε πάλι στις φυλακές, το Συμβούλιο Εφετών Ναυπλίου με την οριακή πλειοψηφία 2-1 έκανε δεκτό τα αίτημα της αποφυλάκισής του με περιοριστικούς όρους (παρόμοιους με αυτούς που είχε παραβιάσει πριν από 3 χρόνια…). Η είδηση προκάλεσε βάναυσα τα θύματα και τις οικογένειές τους – σοκ και ανατριχίλα στην κοινωνία. Και παρενέβη ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ι. Ντογιάκος, ζητώντας να εξετάσει ο ίδιος αν το βούλευμα της αποφυλάκισης του βιαστή έχει εμπεριστατωμένη αιτιολογία.

Πολλά λέγονται για τη Δικαιοσύνη, πολλά εκ πολιτικής προθέσεως, άλλα εξ αγνοίας κι άλλα γιατί η ίδια η Δικαιοσύνη δίνει δικαιώματα. Εν προκειμένω πρόκειται για τέτοια περίπτωση. Επρεπε να παρέμβει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου; Οι δύο εφέτες που ενέκριναν την αποφυλάκιση ενός τέτοιου «ανθρώπου», και μάλιστα σε μια εποχή που πυκνώνουν τα φαινόμενα βιασμών, παιδοφιλίας και παρενοχλήσεων, γιατί δεν προάσπισαν το κύρος της Δικαιοσύνης; Από τυπολατρία και αγνόηση του κοινού περί δικαίου αισθήματος ή για κάτι άλλο;

Ακυρώνεται η απλή αναλογική

Ακόμα μία δημοσκόπηση (η χθεσινή της Pulse για τον ΣΚΑΪ) επιβεβαιώνει ότι οι εκλογές της απλής αναλογικής «καίγονται» πριν καν γίνουν. Πρακτικά δεν βγάζουν καμία κυβέρνηση (αυτοδύναμη, «προοδευτική κυβέρνηση», «κυβέρνηση ηττημένων), εκτός από κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Δεδομένων των θέσεων των κομμάτων, ούτε αυτή η κυβέρνηση μπορεί να σχηματιστεί, αν ο Ν. Ανδρουλάκης επιμείνει στο «όχι Μητσοτάκης».

Το πιο ενδιαφέρον εύρημα της έρευνας είναι ότι αρχίζει και διαλύεται η θολούρα και ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας προσβλέπει στις δεύτερες εκλογές. Το 33% (που προφανώς είναι το «πάτωμα» της Ν.Δ.) θέλει δεύτερες εκλογές πάση θυσία και το 36% προκρίνει τις δεύτερες εκλογές, αφού γίνει προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας. Ξέροντας ότι η κυβέρνηση συνεργασίας είναι σχεδόν απίθανη. Μόνο το 22% επιμένει στο σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Αυτό το σχεδόν 70% που προσβλέπει στις δεύτερες εκλογές της ενισχυμένης αναλογικής είναι ήδη προφανές ότι θα κρίνει το εκλογικό αποτέλεσμα.

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Υπάρχει μεγαλύτερη κατάντια από το ένας αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου να γίνει κάποιος «αντ’ αυτού» του Κασιδιάρη;

ΑΠΟΡΙΕΣ -2

Πώς γίνεται και είναι τόσο γαλαντόμος και ανοιχτοχέρης όταν είναι στην αντιπολίτευση, ενώ όταν κυβερνά κόβει το ΕΚΑΣ;

ΑΠΟΡΙΕΣ -3

Μετά τον Μιθριδάτη, και ο Μεγιστάνας στον «αγώνα». Μήπως η Κουμουνδούρου, ευφυώς, ετοιμάζεται να ανοίξει «ραπάδικο» μετά τις εκλογές;