Ομως, ποια μπορεί να είναι η έκπληξη της κάλπης; Αν και έχουμε μπροστά μας αρκετό χρόνο, τα δεδομένα μπορούν να μας οδηγήσουν σε ορισμένες διαπιστώσεις.

Πρώτον, η οικονομία πηγαίνει καλά και η ανάπτυξη δημιουργεί θέσεις εργασίας. Ο τουρισμός κινείται σε επίπεδα-ρεκόρ και υπάρχουν τα πρώτα σημάδια σταθεροποίησης των τιμών των τροφίμων μετά από μία πολύμηνη κούρσα. Σε όλες τις κάλπες η οικονομία έχει βαρύνουσα σημασία στα κριτήρια των ψηφοφόρων, ενώ από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει ότι στο ερώτημα για το ποιος είναι καταλληλότερος για την ανάπτυξη, ο Μητσοτάκης έχει την απόλυτη κυριαρχία. Οταν μάλιστα το πρόγραμμα του Κασσελάκη για την οικονομία, με παροχές δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, δεν το υπερασπίζονται ούτε τα στελέχη του, αντιλαμβανόμαστε ότι οι υποσχέσεις με τα «λεφτόδεντρα» δεν συγκινούν πλέον πολλούς.

Δεύτερον, ο πρωθυπουργός, διαβλέποντας ότι πρέπει να ενισχύσει τη δεξιά πτέρυγα του κόμματος, ενέκρινε τη συμμετοχή του Φρέντι Μπελέρη στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, ακυρώνοντας όσους επικαλούνταν δήθεν εγκατάλειψη θέσεων της παραδοσιακής βάσης του κόμματος από την ηγεσία. Πέρα από το συμβολισμό της υποψηφιότητας Μπελέρη και την απήχηση που μπορεί να έχει στην Ευρώπη για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας, το κυβερνών κόμμα συμπλήρωσε το ευρωψηφοδέλτιο με ένα πρόσωπο του πατριωτικού χώρου, τονίζοντας την πολυσυλλεκτικότητα της Ν.Δ. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι πολιτικοί αντίπαλοι της Ν.Δ. εγκαλούσαν τον Μητσοτάκη ότι αποδέχεται τη συμμετοχή αρκετών υποψηφίων από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, τώρα τον καταγγέλλουν για ακροδεξιά στροφή.

Τρίτον, ο Κασσελάκης, που θέλησε να δώσει χαρακτήρα εθνικών εκλογών στις ευρωκάλπες καλώντας τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί, τώρα κινδυνεύει να περάσει κάτω και από τον χαμηλό πήχη του 15%, που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Οι αλλοπρόσαλλες θέσεις του για το σύνθημα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», οι δηλώσεις του για το σταυρό από λάδι στη βάπτισή του και η ρητορική που παραπέμπει στο κοινό του Βελόπουλο έχουν διευρύνει τη σύγχυση σχετικά με το τι πρεσβεύει και σίγουρα απωθούν τους ψηφοφόρους του Κέντρου, που βάζουν πολιτικά κριτήρια για την ψήφο τους.

Τέταρτον, ο Ανδρουλάκης αντιμετωπίζει διπλό πρόβλημα. Δεν μπορεί να «συναγωνισθεί» σε «χαριτωμενιές» τον Κασσελάκη, που επιδιώκει να έχει διαρκώς τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του, ενώ κλότσησε μοναδικές ευκαιρίες για να διεμβολίσει το χώρο του Κέντρου με την άβουλη στάση που τήρησε σε μεταρρυθμίσεις όπως τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Αποτέλεσμα είναι το ΠΑΣΟΚ να έχει μείνει στάσιμο παρά την κρίση ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Ανδρουλάκης να μην μπορεί να υποστηρίξει κάποιο πολιτικό αφήγημα πέραν του θέματος των υποκλοπών.

Τέταρτον, η Ελληνική Λύση, που είχε τις προηγούμενες εβδομάδες δημοσκοπικά κέρδη, βλέπει τη Ν.Δ. να θωρακίζει τη «δεξιά της πλευρά» με την υποψηφιότητα Μπελέρη και ταυτόχρονα τον Κασσελάκη να μπαίνει στα «χωράφια» τής αποκαλούμενης «αντισυστημικής ψήφου». Το ποια θα είναι η συνέχεια θα φανεί και από τη δικαστική απόφαση για τη συμμετοχή ή μη των «Σπαρτιατών» στις ευρωεκλογές, αλλά και την αναμενόμενη άνοδο της συσπείρωσης της Ν.Δ.

Ολα αυτά δείχνουν ότι η έκπληξη των ευρωεκλογών μπορεί τελικά να είναι η διατήρηση της δύναμης των κομμάτων όπως αυτή διαμορφώθηκε στις εθνικές εκλογές, με την εύλογη «αφαίρεση» ποσοστού της επιρροής τους, λόγω της χαλαρότητας της κάλπης. Ιδωμεν.