Οχι μόνον γιατί είναι στην αποκλειστική βούληση του πρωθυπουργού, αλλά και γιατί ο μόνος που το ξέρει είναι ο πρωθυπουργός. Ελα, όμως, που, από συστάσεως ελληνικού κράτους, η «πρόγνωση» για τα άτομα που θα απαρτίζουν την κυβέρνηση είναι η δημοφιλέστερη ενασχόληση των πολιτικών συντακτών. Πολλές φορές, μάλιστα, κυκλοφορούσαν και φήμες ότι «ο τάδε έχει την εύνοια του δείνα», ήτοι οικονομικοί παράγοντες και κομματικοί «βαρόνοι» προωθούσαν τους εκλεκτούς τους στην κυβέρνηση.
Δεν σας λέω, φυσικά, πόσες φορές οι προβλέψεις -λες και επρόκειτο για ΠΡΟ-ΠΟ- πήγαν άπατες. Παλαιότερα, λεγόταν ότι «αν θέλεις να κάψεις ένα πρόσωπο, δεν έχεις παρά να το περιλάβεις στους υπουργήσιμους και μάλιστα όσο νωρίτερα γίνεται η δημοσιοποίηση του ονόματος… τόσο καλύτερα». Ολα αυτά σήμερα μου μοιάζουν ενασχόληση με την… «πολιτική αρχαιολογία». Δεν νομίζω ότι υπήρξε από τον Ιούλιο 2019 ως σήμερα κανείς που να θεωρεί -όχι να πιστεύει!- ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει «κύκλους», «τετράγωνα και «παραλληλόγραμμα» που τον επηρεάζουν στις αποφάσεις του. Εχει «ανθρώπους» που συμβουλεύεται, έχει «παράγοντες», «εκδότες» ή και όποιους άλλους στο «παρασκήνιο» στους οποίους θέλοντας να είναι αρεστός θα προωθούσε τις «παρεούλες» τους σε ένα κυβερνητικό σχήμα.
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
Το 2019 είχε δηλώσει ότι «δεν έχει δεσμεύσεις» και «κανείς δεν τον κρατάει από πουθενά». Ισως τότε να φάνηκε «περίεργο», αλλά καθώς πλέον μπήκαμε στην πενταετία, τέτοιου είδους συζητήσεις όχι μόνον παρέλκουν αλλά και δεν γίνονται. Γιατί δεν έχουν νόημα και περιεχόμενο. Εχει αποδείξει ότι ακόμη και «στοχαστικές προσαρμογές» που κάνει στο κυβερνητικό σχήμα -άσχετο από την κριτική που θα υποστούν- εκείνος τις χρεώνεται. Υπάρχει ΕΝΑΣ που αισθάνεται τόσο «δυνατός» και «υπεράνω» που θα σηκώσει το τηλέφωνο για να του κάνει τις όποιες υποδείξεις; Αν αυτό δεν είναι επίτευγμα, τότε τι είναι…
Βεβαίως, από την Κυριακή τα μεσάνυχτα «ανακοινώνονται» από τα ΜΜΕ ονόματα υπουργών που μένουν, που αλλάζουν, που «θα ξεκουραστούν». Είναι άνευ ουσιαστικής σημασίας. Το να «αξιολογεί» το κάθε ΜΜΕ και κάθε συντάκτης του την πιθανή χρησιμοποίηση ή μη χρησιμοποίηση -η λέξη αποπομπή ενέχει τον υπαινιγμό της αποτυχίας- ενός στελέχους, είναι στο πλαίσιο της δουλειάς του. Ο πραγματικός συγγραφέας βρίσκεται στο Μαξίμου. Για όλους τους υπόλοιπους ισχύει το «τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια»