«Η επάνοδος του Τραμπ θα αναγκάσει τους πολιτικούς μας να συνειδητοποιήσουν ότι η σταθερότητα της Γερμανίας προέχει πολύ περισσότερο από τις διαφορές τους. Η πίεση προς όλους για αυτοσυγκράτηση θα γίνει ασφυκτική», τονίζει ο βετεράνος βουλευτής του SPD, Ραλφ Στέγκνερ. Ακόμη και κάποιοι στο κόμμα των Φιλελευθέρων (FDP) που είναι έτοιμο να πηδήξει από το τρένο ώστε να μην εξαερωθεί εντελώς στις δημοσκοπήσεις, δείχνουν να το ξανασκέφτονται.
1.000 μέρες βαρβαρότητας
«Σε μια δύσκολη παγκόσμια κατάσταση, εμείς στη Γερμανία δεν θα έχουμε την πολυτέλεια πρόωρων εκλογών», είπε με τη σειρά του ο βουλευτής του FDP, Ράινχαρτ Χόουμπεν, προσθέτοντας: «Αν οι εξωτερικές πιέσεις ενταθούν -κι αυτό είναι σίγουρο ότι θα συμβεί με τον Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ- να είστε βέβαιοι πως όλοι οι Ευρωπαίοι θα συσπειρωθούμε». Ολοι; Αυτό είναι πολύ συζητήσιμο ύστερα από την εξομοίωση της Ε.Ε. με τη… Σοβιετική Ενωση, που έκανε προχθές ο (ασκών την ευρωπαϊκή προεδρία) Βίκτορ Ορμπαν, καλώντας τους συμπατριώτες του να αντισταθούν στις Βρυξέλλες, όπως οι παππούδες τους στα σοβιετικά τανκς το 1956. Από κοντά κι ο «αριστερός εθνολαϊκιστής» γείτονάς του, Ρόμπερτ Φίτσο, της Σλοβακίας, που επιμένει στον μη εξοπλισμό της Ουκρανίας (θύμα αποτυχημένης δολοφονικής απόπειρας κι αυτός, όπως ο Τραμπ).
Ο μόνος ασυγκίνητος από τον «μπαμπούλα Τραμπ» είναι ο φιλελεύθερος υπ. Οικονομικών, Κρίστιαν Λίντνερ, που δηλώνει αποφασισμένος να ρίξει την κυβέρνηση, αν οι «αριστεροί» εταίροι του (SPD, Πράσινοι) επιμείνουν στη φιλολαϊκή χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας στον Προϋπολογισμό του 2025, παρά το προβλεπόμενο έλλειμμα των 2,4 δισ. ευρώ. Κρίμα που δεν είναι εδώ ο Σόιμπλε να πει κι αυτός τη γνώμη του. Αλλά, θα μπορούσε να κληθεί το πνεύμα του σε μια συνεδρία.