Η δίκη, όπως όλα δείχνουν, θα ξεκινήσει τον Ιούνιο και εκεί θα ακουστούν οι σπαρακτικές καταθέσεις των επιζώντων και των συγγενών των θυμάτων. Οπως συνέβη και στη δίκη για το Μάτι, για την άλλη εθνική τραγωδία που βίωσε η χώρα μας πριν από έξι χρόνια και η οποία ολοκληρώνεται με μεγάλη καθυστέρηση.

ΑΥΤΗ η λέξη -χρονοκαθυστέρηση- είναι η μεγαλύτερη παθογένεια της Ελλάδας.

ΥΠΗΡΞΕ χρόνια καθυστέρηση στην εγκατάσταση των απαραίτητων συστημάτων ασφαλείας στο σιδηρόδρομο. Υπήρξε χρόνια καθυστέρηση στη δημιουργία μιας ενεργής Πολιτικής Προστασίας και του «112». Κάπως έτσι, πέρα από τα ανθρώπινα λάθη, προέκυψαν οι εθνικές τραγωδίες σε Τέμπη και Μάτι.

ΥΠΑΡΧΕΙ τεράστια χρονοκαθυστέρηση στην απονομή Δικαιοσύνης. Από την πιο απλή υπόθεση μέχρι τις πλέον πολύκροτες. Και το πρόβλημα επεκτείνεται παντού. Σε κάθε τι που εμπλέκεται το κράτος υπάρχει χρονοκαθυστέρηση.

ΤΑ πλοκάμια της γραφειοκρατίας, της αδιαφορίας, των μεγαλοσυμφερόντων και των μικροσυντεχνιών μπλοκάρουν τα γρανάζια ενός συστήματος που θα έπρεπε να λειτουργεί τηρώντας τα χρονοδιαγράμματα.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και οι μεταρρυθμίσεις που υλοποιεί η κυβέρνηση κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η χώρα κάνει βήματα προς τα εμπρός. Σε λίγες ημέρες πρόκειται να ψηφιστεί η εμβληματική μεταρρύθμιση για τη θεσμοθέτηση των μη κρατικών ΑΕΙ.

Η πιο σημαντική μεταρρύθμιση, όμως, έως τώρα είναι η ψηφιοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών. Ετσι, έχουν μειωθεί ή μηδενιστεί η καθημερινή χρονοκαθυστέρηση και ταλαιπωρία των πολιτών στις συναλλαγές τους με το κράτος.

ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ, όμως, πολλά βήματα ακόμα. Και, το σημαντικότερο, είναι να πάψει να υπάρχει η χρονοκαθυστέρηση μέσα στον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό.

ΠΡΕΠΕΙ να γκρεμιστεί η μεγαλύτερη παθογένεια της χώρας. Δεν γίνεται να υπάρχει σπατάλη χρόνου, άρα και χρήματος. Οι πολίτες απαιτούν κάτι απλό και συγχρόνως δύσκολο: να γίνονται πράξη οι δεσμεύσεις και μέσα στα χρονοδιαγράμματα που τίθενται. Για να μη βιώσει η χώρα άλλα Τέμπη, άλλο Μάτι, άλλες τραγωδίες. Για να ζουν σε μια χώρα με υπεύθυνο κράτος.