Η μικρή διαφορά μεταξύ του Μακρόν και της Λεπέν βάζει σε κίνδυνο τις γαλλικές ιστορικές παραδόσεις περί Δημοκρατίας, ελευθεριών, ισότητας και ισονομίας, αλλά και τις θεμελιώδεις αρχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αυτά που έλεγε στους οπαδούς της η Λεπέν, στις δύο προηγούμενες προσπάθειές της να καταλάβει την εξουσία, δεν θα έλεγες ότι διαπνέονταν ούτε από δημοκρατικές αρχές ούτε και από ευρωπαϊκό πνεύμα αλληλεγγύης. Γιατί ως μέλλουσα πρόεδρος της Γαλλίας που λέει ότι δεν χρειάζεται το ΝΑΤΟ, δεν ανέχεται τη διαφορετικότητα, θεωρεί ότι δεν μπορούν όλοι να έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τον γαλλικό νόμο και υπόσχεται αύξηση συντάξεων, μισθών, κοινωνικών παροχών -ο Τσίπρας καταργούσε και ΕΝΦΙΑ και Μνημόνια, χάριζε δάνεια πρώτης κατοικίας και έδινε αύξηση πρώτου μισθού συντάξεων!-, είναι μάλλον βέβαιο ότι αποπνέει πολιτικές του τέλους του 18ου αιώνα. Οι Γάλλοι μπροστά στην κάλπη θεώρησαν ότι όλα αυτά είναι ασήμαντα, έχοντας ως δεδομένα το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη δημοκρατική παράδοσή τους.

Τα τελευταία πενήντα χρόνια, έλεγε η Λεπέν, εγκαταστάθηκαν εκατομμύρια ξένοι στη Γαλλία που δεν κοινωνικοποιήθηκαν και ζουν με κρατικά επιδόματα εις βάρος των Γάλλων φορολογουμένων. Υποσχόμενη ότι θα πάρει μέτρα εθελούσιας επιστροφής μεταναστών και προσφύγων, ενίσχυσε τη θέση της στα λαϊκά στρώματα.

Ομως, αμβλύνθηκαν και τα θερμά αισθήματα που εξέφρασαν οι Γάλλοι για τον ουκρανικό λαό. Δεν σκέφτηκαν ότι ο πόλεμος έφερε τις τρομακτικές αλλαγές στην ενέργεια σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, με επιπτώσεις που έχουν δραματική επιβάρυνση στην καθημερινότητα του πολίτη. Το «δεν συμβαίνει αυτό μόνο στη Γαλλία», του Μακρόν, δεν συγκίνησε όσους δοκιμάζονται. Και ξέρετε ποια είναι η διαφορά; Επειδή η Λεπέν έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τον Πούτιν, που δεν τις έκρυψε ποτέ, είναι μία πολιτική συνθήκη που της δίνει το πλεονέκτημα να υπαινίσσεται πως εφόσον αναλάβει την προεδρία, θα μπορεί να διεκδικήσει την ιδιαίτερη μεταχείριση σε θέματα ενέργειας, την οποία υποσχέθηκε ο Πούτιν για τις «φιλορωσικές δυνάμεις στην Ευρώπη».

Θα είναι κρίμα να αφεθούν οι Γάλλοι στην πολιτική αυταπάτη ότι μια δοκιμή με τη Λεπέν δεν θα σημάνει και την καταστροφή. Ας μη δοκιμάσουν «να βάλουν το ποδαράκι τους στο τζάκι, για να δουν αν καίγεται». Το κάναμε κι εμείς τον Ιανουάριο του 2015 και δεν κάηκε μόνο το ποδαράκι μας. Εγινε η Ελλάδα παρανάλωμα! Δυόμισι χρόνια τώρα, ο Μητσοτάκης, με τις μύριες όσες πρωτοφανείς αντιξοότητες, αγωνίζεται σε όλα τα μέτωπα, για να εξαλείψει την ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ, την αναποτελεσματικότητα στη διοίκησή του, τον ερασιτεχνισμό του στην οικονομία, την άγνοια του κινδύνου που επέδειξε στην Ε.Ε.

Αν οι Γάλλοι νομίζουν ότι δεν θα υπάρξουν χειρότερα ψηφίζοντας τη Λεπέν, ας ετοιμαστούν για… vivere pericolosamente.