ΝΑΙ, ΤΟ ΛΕΜΕ συνέχεια. Το σημερινό πρόβλημα είναι η ακρίβεια. Δεν πρόκειται για κάτι κρυφό. Το παραδέχεται και ο πρωθυπουργός. Γι’ αυτό και έχει θέσει ως κορυφαίο στόχο την αύξηση των μισθών και τη μείωση των φόρων. Υπάρχει γκρίνια, λοιπόν, γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά στα περισσότερα νοικοκυριά. Αυτή είναι η αλήθεια.
ΝΑ ΔΟΥΜΕ, όμως, από πού ξεκινήσαμε και πού είμαστε τώρα; Να δούμε τι ακούγαμε τέτοιες ημέρες πριν από δέκα χρόνια και πού οδηγηθήκαμε; Γιατί, πριν από μία δεκαετία, η πραγματικότητα ήταν δυστοπική. Κάθε μέρα η πλειονότητα των εργαζόμενων πήγαινε στη δουλειά και δεν ήξερε αν θα πληρωθεί, αν θα απολυθεί ή αν θα μπει λουκέτο στην επιχείρηση. Κάθε μέρα, με τον πρωινό καφέ, πρώτα διαβάζαμε πού βρισκόταν το spread και μετά τι καιρό θα κάνει. Κάθε μέρα ξυπνούσαμε και ακούγαμε δεσμεύσεις- μπαρουφολογίες από τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη για μια -υποτίθεται- περήφανη διαπραγμάτευση. Και, τελικά, καταλήξαμε στο θριαμβευτικό «όχι», με κλειστές τράπεζες, το ένα πόδι έξω από την Ευρώπη, μέχρι να υπογράψει ο πιο αντιμνημονιακός πολιτικός το πιο σκληρό Μνημόνιο.
Σουρινάμ: Εθνος 600.000… πετρελαιάδων
ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ αποθέωσαν το βιβλίο της Μέρκελ, που αποθέωνε τον Αλέξη Τσίπρα. Η πικρή αλήθεια, όμως, περιγράφεται σε μία φράση της πρώην καγκελαρίου που λέει πως «ο Τσίπρας μού εξήγησε πως ήταν σημαντικό να δείξει στους πολίτες με έναν πειστικό τρόπο ότι η νέα κυβέρνηση είχε εξαντλήσει κάθε περιθώριο προκειμένου να απαλλαγεί από τη μισητή τρόικα». Αυτή η φράση αποδεικνύει πως ο «πιο καλός μνημονιακός μαθητής» της Μέρκελ δεν είχε αυταπάτες, αλλά είχε στήσει μια πολιτική απάτη, για να πουλήσει αντιστασιακό «σανό» στους πολίτες.
ΑΥΤΗ ήταν η σκληρή πραγματικότητα που βιώσαμε. Αυτό πρέπει να θυμόμαστε. Κάθε μέρα. Γιατί, τότε, η ανεργία ήταν στο 27% και σήμερα είναι στο 9,4%. Τότε, ο κατώτατος μισθός ήταν στα 586 ευρώ και σήμερα στα 830 ευρώ. Από τότε έως σήμερα έχουν καταργηθεί ή μειωθεί πάνω από 60 φόροι και εισφορές. Ναι, δεν γίναμε… ουτοπία. Και ας είμαστε ειλικρινείς, θαύματα δεν υπάρχουν. Οποιος υπόσχεται θαύματα, στην πραγματικότητα πουλάει αυταπάτες ή μάλλον πολιτικές απάτες.
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ δεν είναι εύκολα. Αλλά τα πράγματα δεν είναι τραγικά, όπως ήταν πριν από δέκα χρόνια. Βήμα βήμα πάμε μπροστά. Χρειάζεται χρόνος για να περάσει η δημοσιονομική σταθερότητα και η ανάπτυξη στην τσέπη των πολιτών. Να ξέρουμε, όμως, ότι Ελβετία δεν θα γίνουμε. Αυτό, όμως, που πρέπει να προσέξουμε είναι να μη γίνουμε πάλι η Ελλάδα του 2015. Και αυτό μπορεί να το εγγυηθεί μόνο η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Ν.Δ.