ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ, που υποτίθεται ότι υπάρχουν πιο σοβαροί πολιτικοί, η κατάσταση ξέφυγε εντελώς. Η ανεύθυνη απόφαση του Κάμερον να δεχθεί δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην Ε.Ε., υπακούοντας στις πιο τυχοδιωκτικές και λαϊκίστικες φωνές και θεωρώντας ότι η Βρετανία θα γλιτώσει λεφτά και θα ορθοποδήσει, στοίχισε πολύ ακριβά στη χώρα και στους πολίτες της, με μια διαρκή πολιτική και οικονομική κρίση που ήλθαν ως συνέπεια της λανθασμένης απόφασης για το Brexit.

H ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ της Λιζ Τρας, της πιο βραχύβιας πρωθυπουργού στην ιστορία της χώρας, μέσα σε μόλις 45 ημέρες, όπως και οι τέσσερις υπουργοί Οικονομικών σε ισάριθμους μήνες, αποτυπώνουν τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος, την ώρα που η στερλίνα έχει υποχωρήσει στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων ετών και ο πληθωρισμός έχει εκτοξευθεί στα υψηλότερα επίπεδα της 40ετίας. Αλλά και η προοπτική της επανόδου του Μπόρις Τζόνσον, που θέλει να γίνει ο νέος Τσόρτσιλ και να επιστρέψει στον πρωθυπουργικό θώκο για δεύτερη θητεία μετά από παραίτηση, δείχνει τα αδιέξοδα της πολιτικής μιας από τις ισχυρότερες οικονομίες παγκοσμίως.

ΠΛΕΟΝ, το κόμμα των Συντηρητικών, που κυβερνά τη χώρα από το 2010, υπολείπεται κατά 30 μονάδες των Εργατικών, καθώς ένα τμήμα του είχε ταχθεί υπέρ του Brexit, ενώ οι πιο φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις της Βρετανίας προσχωρούν στους Εργατικούς, οι οποίοι μετά το πείραμα του «αριστερού» Κόρμπιν έχουν κερδίσει έδαφος και ζητούν δικαίως πρόωρες εκλογές (αφού οι άλλοι τα έκαναν… θάλασσα), με τον νέο τους ηγέτη Κιρ Στάρμερ να θεωρείται μετριοπαθής και με πιο «κεντροδεξιές» πολιτικές που δεν τρομάζουν τον κεντρώο ψηφοφόρο.

TO ΜΟΝΟ ΒΕΒΑΙΟ είναι ότι το Brexit είναι ένα γεγονός, το οποίο, όσο κι αν το έχουν μετανιώσει πάρα πολλοί στη Βρετανία (γιατί προφανώς υπάρχουν και οι αμετανόητοι), δεν φαίνεται πώς θα μπορούσε να ανατραπεί. Τα λάθη δυστυχώς πληρώνονται και για να διορθωθούν είναι πάντα πολύ πιο δύσκολο από το να γίνουν.