Είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε τη βαθιά εσωκομματική κρίση που έφερε η εκλογή στην ηγεσία του κόμματος του Στ. Κασσελάκη, ο οποίος ψηφίστηκε από την εκλογική βάση επειδή υποσχόταν ότι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά αποδεικνύεται ότι δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα ακόμα και με την εσωκομματική του αντιπολίτευση, επιδιώκοντας να παρακάμψει τα κομματικά όργανα και να έχει «αδιαμεσολάβητη» επικοινωνία με τους πολίτες.

Η αλήθεια είναι ότι η εσωκομματική αντιπαράθεση στον ΣΥΡΙΖΑ έχει προσλάβει πλέον τη μορφή ανοιχτού πολέμου και, πραγματικά, δεν πρέπει να έχει ξαναγίνει νεοκλεγείς αρχηγός να απειλείται με καθαίρεση από μέλη του κόμματός του, με το επιχείρημα ότι έχει παραβιάσει το καταστατικό. Γιατί αυτό που ξέρουμε είναι ότι οι αρχηγοί είναι αυτοί που διαγράφουν στελέχη και όχι τα στελέχη τον αρχηγό. Και σίγουρα η άρνηση αρκετών βουλευτών της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, που πρόσκεινται στην Ε. Αχτσιόγλου ή στον Ε. Τσακαλώτο, να αναλάβουν θέσεις ευθύνης στο κόμμα, είναι το λιγότερο.

Η πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να κοπάσει γιατί ο νέος πρόεδρός του εκφράζει ιδέες οι οποίες προκαλούν «αλλεργία» στα στελέχη της αριστερής πτέρυγας, που αρνούνται το άνοιγμα προς την κεντροαριστερά, μένοντας προσκολλημένοι σε ξεπερασμένες από την εποχή ιδεολογίες και αντιλήψεις και προσπαθώντας να περιχαρακώσουν το «μερίδιό» τους στο κόμμα, αδιαφορώντας για το πόσο μικρό είναι πλέον αυτό. Για την ακρίβεια, βλέποντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο, και πιθανότατα οριστικά, από αυτό που λέμε κόμμα εξουσίας, δείχνουν ότι αδιαφορούν για τη συνεχιζόμενη πτώση της απήχησής του στο εκλογικό σώμα και ότι ενδιαφέρονται μόνο για να κρατήσουν τα «κλειδιά» ενός μικρού κόμματος που θα έχει πλέον μονοψήφια ποσοστά.

Από την άλλη, ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι αδυνατεί να αρθρώσει καθαρό πολιτικό λόγο, έχοντας, όπως αναγνωρίζει και ο ίδιος, έλλειψη πολιτικής, και όχι μόνο αριστερής, κουλτούρας, και προσπαθεί τώρα να εκπαιδευτεί, πράγμα πολύ δύσκολο που απαιτεί χρόνο και με αβέβαια αποτελέσματα. Υπό την έννοια αυτή, είναι αντιληπτό γιατί δεν μπορεί να διατυπώσει σοβαρές πολιτικές προτάσεις, αλλά κι αυτοί που τον αντιπολιτεύονται εσωκομματικά ουδέποτε διατύπωσαν κάποια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, αλλά πορεύονταν με πυξίδα τον λαϊκισμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σαφές ιδεολογικό στίγμα, το ρήγμα στο εσωτερικό του φαίνεται πως είναι βαθύ και είναι πιθανό, όπως παραδέχονται ανοικτά πολλά στελέχη του, να οδηγήσει αργά ή γρήγορα στη διάσπαση. Το γενικότερο πολιτικό συμπέρασμα που εξάγεται όμως είναι ότι οι πολίτες επαναβεβαιώνουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη και απορρίπτουν την τοξικότητα του ΣΥΡΙΖΑ που πλέον και τα στελέχη του αναγνωρίζουν.