Το είπαμε, ας το ξαναπούμε μέχρι να το εμπεδώσουμε. Το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα δεν είναι η απουσία νόμων, ούτε η έλλειψη ευαισθητοποίησης και ενσυναίσθησης μετά από τραγωδίες.
Το νομικό μας οπλοστάσιο όχι απλά δεν υπολείπεται, αντιθέτως είναι περισσότερο γεμάτο από όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα η πολυνομία να δημιουργεί πολλαπλάσια προβλήματα από όσα υποτίθεται επιλύει. Εξίσου πλούσιοι είμαστε και σε συναισθήματα. Ολη η Ελλάδα λύγισε από τη δολοφονία του Αλκη, όλοι πονέσαμε ειλικρινά και ευχηθήκαμε από καρδιάς να ήταν το τελευταίο θύμα.
Ολοι οργιζόμαστε με τους επιτήδειους που κλέβουν και κερδοσκοπούν σε βάρος μας, με τους φοροφυγάδες, με τους καμπόσους που αυθαιρετούν και ασχημονούν στις παραλίες και στα βουνά μας. Κάπως έτσι αντιδρούν και οι λειτουργοί του κράτους, και εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Διότι εκείνοι που κυβερνούν, επιχειρησιακά και πολιτικά, πρέπει να λειτουργούν με λιγότερο συναισθηματισμό και περισσότερο επαγγελματισμό. Αλλιώς, ξεχνάνε.
Δρόμος χωρίς γυρισμό…
Οι νόμοι για τις καταπατήσεις στον αιγιαλό δεν ψηφίσθηκαν χθες, ούτε τον περασμένο μήνα. Επρεπε όμως να δημιουργηθεί το «Κίνημα της πετσέτας» και να πάρει διαστάσεις στα Μέσα Ενημέρωσης για να εντείνει το κράτος τους ελέγχους και να επιβάλει πρόστιμα, δηλαδή για να εφαρμόσει την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία.
Διαβάζουμε ότι μόνο χθες και μόνο σε ένα νησί, την Τήνο, οι ελεγκτές διαπίστωσαν παράνομες καταλήψεις 3.000 τ.μ. αιγιαλού και παραλίας από τουριστικές επιχειρήσεις και ιδιώτες! Καλά έκαναν και τους τσάκωσαν, όμως το στοίχημα είναι οι έλεγχοι αυτοί να συνεχιστούν και όταν το θέμα φύγει από την πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Απείρως σοβαρότερο είναι το θέμα της οπαδικής βίας. Θα επαναλάβουμε ότι η σχετική νομοθεσία είναι ήδη αρκετά αυστηρή και αυστηροποιήθηκε περαιτέρω μετά τη δολοφονία του Αλκη. Αλλά ούτε τα επεισόδια σταμάτησαν, ούτε η τραγωδία μιας νέας δολοφονίας αποφεύχθηκε.
Τώρα λοιπόν, που το καζάνι των αντιδράσεων βράζει και το κράτος δείχνει αμείλικτο, ο τελικός του Σούπερ Καπ διεξήχθη χωρίς κανένα πρόβλημα, χωρίς κανείς να διανοηθεί να δημιουργήσει επεισόδια. Το μεγάλο ερώτημα είναι: Πόσο θα κρατήσει αυτό; Τι θα γίνει όταν ξεκινήσει το ελληνικό πρωτάθλημα; Θα εφαρμοστούν όλα αυτά που εξαγγέλθηκαν από την Πολιτεία; Θα τηρήσουν οι διοικήσεις των ομάδων τη συμφωνία ή θα κάνουν ξανά τα στραβά μάτια στους στρατούς των ακραίων οπαδών τους;
Εν κατακλείδι, ένα κράτος δεν χρειάζεται να αντιδρά με όρους επικαιρότητας, ούτε να συντονίζεται με το δελτίο των 8. Οταν τα φώτα σβήνουν και τα θέματα «ξεχνιούνται» από τους πολλούς, τότε ακριβώς οφείλει η Πολιτεία να συνεχίζει.