«Και τα δύο». Ηταν η απάντηση ενός κυβερνητικού παράγοντα στην ερώτηση «Θέλετε τα παιδιά να πάψουν να είναι κολλημένα μπροστά στην οθόνη των κινητών τους ή ενδιαφέρεστε να σταματήσουν να παρακολουθούν συγκεκριμένα sites και εφαρμογές;». Για να εφαρμοστεί όμως ένα τέτοιο μέτρο χρειάζεται να υπάρχει σαφής στρατηγική. Η οποία μπορεί να είναι σαφής στην περίπτωση της ηλικίας του χρήστη που μπορεί να ελεγχθεί μέσα από το «Kids Wallet» αλλά που γίνεται ασαφής ως προς το περιεχόμενο.

Αν το περιεχόμενο αφεθεί στη διακριτική ευχέρεια των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης σε κάποιες μορφές όπως στο πορνό περιεχόμενο, τα κριτήρια είναι σχετικά εύκολα, αλλά ως προς τις κοινωνικές προσεγγίσεις το θέμα αλλάζει. Οσοι ασχολούνται με τα ΜΚΔ ξέρουν ότι η πολιτιστική προπαγάνδα των ελεγκτών των Μέσων πηγαίνει σύννεφο. Είναι και ο λόγος που ο Ελον Μασκ αγόρασε το Twitter και το μετονόμασε σε Χ. Το ίδιο ισχύει και με άλλα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης που κατά κανόνα είναι φιλελεύθερα και κατεβάζουν αναρτήσεις που «προσβάλουν» κοινωνικές ομάδες. Οπότε, ως προς τον χρόνο κάποιος αυτοέλεγχος μπορεί να υπάρξει, αλλά ως προς το περιεχόμενο, ειδικά εκείνο που έχει πολιτικές ευαισθησίες, δεν υπάρχει αισιοδοξία. Και Μέσα που μέσα από τους αλγόριθμους ξέρουν αν ο χρήστης θέλει το ψάρι ψητό ή βραστό, δεν θα έχουν πρόβλημα να εντοπίσουν τις κοινωνικές ευαισθησίες ενός 15χρονου και να από εκεί και πέρα να τις διαμορφώσουν.

Η κυβέρνηση φυσικά δεν πρέπει να μείνει αμέτοχη. Πρέπει όμως να αποφασίσει. Θέλει μέτρα που θα ικανοποιήσουν τους γονείς για μερικές μέρες μέχρι να ξεχαστούν ή μέτρα που θα έχουν αποτέλεσμα; Αν θέλει το δεύτερο, θα πρέπει να είναι όσο απλούστερα γίνεται. Κάτι σαν τα μέτρα που θα λάβει η Αυστραλία, που θα υποχρεώνουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης να ελέγχουν την ηλικία των χρηστών, που δεν πρέπει να είναι κάτω από 16, διαφορετικά θα τιμωρούνται με μεγάλα πρόστιμα.

Η προσπάθεια εισαγωγής του «Προ» και «Μετά Κοινής Εποχής»

Βάζω ιδέες αλλά μου κάνει εντύπωση πώς δεν έχει βρεθεί ακόμα κάποιος προοδευτικός να χρησιμοποιεί στα ελληνικά το «Κοινή Εποχή» αντί για τον Χριστό. Αναφέρομαι στη χρήση του «Προ κοινής εποχής» και «Μετά κοινής εποχής», που στη Δυτική Ευρώπη γίνεται προσπάθεια να αντικαταστήσουν το «Προ Χριστού» και «Μετά Χριστόν» ώστε να μην προσβάλλονται όσοι δεν είναι χριστιανοί. Μια προσπάθεια συμπερίληψης από πλευράς προοδευτικών, που γίνεται προσπάθεια να στηριχθεί ιστορικά, γράφοντας ότι τον όρο χρησιμοποίησε στα λατινικά ο Κέπλερ το 1615. Συνήθως τέτοιες προσπάθειες αποδεικνύονται βραχύβιες. Παράδειγμα οι γαλλικές κυβερνήσεις μετά την επανάσταση του 1789, όταν αποφάσισαν να μετράνε τον χρόνο μετά το 1793. Μέχρι οι Γάλλοι να αγανακτήσουν από τον φανατισμό και το 1805 ο Ναπολέων να καταργήσει τον επαναστατικό τρόπο της μέτρησης των χρόνων.

Κανένα μέτρο δεν επιζεί αν δεν έχει σημαντική πολιτική στήριξη. Μέχρι να εμφανιστεί κάποιος στο Μαξίμου και να μιλήσει για προ και μετά κοινή εποχή, μπορούμε ασφαλώς να ευχόμαστε Καλά Χριστούγεννα!

ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ… ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Ανήκω στην κατηγορία των μη καταναλωτικών ανθρώπων που πιστεύει ότι κάθε αντικείμενο που αποκτάται επιβαρύνει τη ζωή. Ιδιαίτερα στην εποχή της τεχνολογίας που για να δεις το «Ρουκ Ζουκ» χρειάζεσαι δύο τηλεκοντρόλ και ένα πτυχίο από το ΜΙΤ.

Από την άλλη, όπως έλεγε και ο φίλος μου ο Χρήστος, το μυστικό του καπιταλισμού είναι ότι κάπου θα σε πετύχει να σου τα πάρει. Με τους αλγόριθμους να κάνουν τη δουλειά τους στο Διαδίκτυο, είναι εύκολο να εντοπιστούν οι αδυναμίες σου. Εμένα η αδυναμία μου είναι τα βιβλία. Ιδιαίτερα στα αγγλικά και μεταχειρισμένα.

Την προηγούμενη εβδομάδα λοιπόν χτυπάει το κουδούνι. Στην πόρτα στεκόταν ένας κούριερ με ένα πακέτο με τέσσερα βιβλία. Τόσο ετερόκλητα όσο δεν πήγαινε άλλο. Από ένα βιβλίο για τους εβραϊκούς μύθους από τον Ρόμπερτ Γκρέιβς, που έχει γράψει και το «Εγώ ο Κλαύδιος», μέχρι ένα για τον αγώνα του Σπάσκι με τον Φίσερ στο Ρέικιαβικ το 1972. Στη μέση του τελευταίου, ρόλο σελιδοδείκτη «υπηρετούσε» ένα εισιτήριο τρένου από το Σαουθάμπτον στο Μπρίστολ. Αλλωστε, όπως είχε πει ο Οσκαρ Ουάιλντ, «Μου αρέσουν οι άνδρες που έχουν μέλλον και οι γυναίκες που έχουν παρελθόν». Τα μεταχειρισμένα βιβλία ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία. Ιδιαίτερα όταν ένας άστοργος αναγνώστης τα εγκατέλειψε μισοδιαβασμένα ανάμεσα στο Σαουθάμπτον και το Μπρίστολ.