Οταν τελείωσε η εκδήλωση της απόδοσης του μετρό Θεσσαλονίκης στην πόλη και τους πολίτες της, ο πρωθυπουργός και οι ομιλητές κλήθηκαν να περάσουν στο κέντρο ελέγχου για να ξεκινήσει το πρώτο δρομολόγιό του. Τότε, οι βουλευτές Γιαννούλης και Νοτοπούλου -του εναπομείναντος- ΣΥΡΙΖΑ, πλησίασαν τον πρωθυπουργό:

– Γιατί δεν είπατε τίποτε για αυτά που κάναμε εμείς…

– Επειδή είμαι ευγενής, απάντησε ο Μητσοτάκης, και δεν ήθελα να πω για τους μουσαμάδες…

Ακόμη κι αν δεν αποδίδεται ακριβώς ο διάλογος, η ουσία του παραμένει απολύτως ακριβής και… διασταυρωμένη.

Οπως αντιλαμβάνεστε, για να απευθύνονται οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στον πρωθυπουργό με αυτόν τον «τρόπο» -τον αφήνω στην κρίση σας- την ημέρα που εγκαινίαζε το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο για τη Θεσσαλονίκη – για το οποίο είχαν τόσο αγωνιστεί να μη γίνει- φαίνεται ότι ακόμη διακατέχονται από αυταπάτες.

Η πρώτη είναι να υποθέτουν πως οι Θεσσαλονικείς, οι Βορειοελλαδίτες, όλοι οι Ελληνες ξέχασαν τον «πόλεμο» του ΣΥΡΙΖΑ, του δήμου, των «συλλογικοτήτων», των «ευαίσθητων εταιριών περιβάλλοντος» με τις δεκάδες ενστάσεις και προσφυγές στο ΣτΕ και στα διοικητικά δικαστήρια. Θυμίζω «αρχαιολόγους» που -πάνω σε θραύσμα αρχαίου αγγείου- είχαν γράψει εκείνο το χυδαίο σύνθημα για τον Μητσοτάκη, για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπονται, ενώ αυτοί… σεμνύνονται!

Η δεύτερη είναι ότι δεν έχουν αντιληφθεί πως «οι μουσαμάδες με τα ζωγραφισμένα ταμεία» έχουν καταχωρισθεί, πλέον, στη συλλογική μνήμη και στη χορεία των προεκλογικών υποσχέσεων του Τσίπρα, Σεπτέμβρη 2014 -στη ΔΕΘ-, ήτοι του ξεσκίσματος των Μνημονίων, της κατάργησης, με ένα άρθρο και μια παράγραφο του ΕΝΦΙΑ, της σεισάχθειας στα δάνεια, του «go back, μαντάμ Μέρκελ», και αργότερα των κατεβασμένων ρολών των τραπεζών και της ξεφτίλας της kolotoumba.

Η τρίτη είναι ότι οι δύο βουλευτές, ενώ έβλεπαν μπροστά τους το μετρό -οι Θεσσαλονικείς κατέβαλαν κόστος ψυχολογικό, οικονομικό και κοινωνικό, επί μια εικοσαετία τουλάχιστον-, αυτοί να ζητούν ρέστα, αντί συγγνώμης, που πρωτοστάτησαν να μη γίνει ή να καθυστερήσει κι άλλο. Συγγνώμη και για τις ύβρεις, τα υπονοούμενα, τις χιλιάδες χυδαίες αναρτήσεις και συκοφαντίες, τις εμμονές και ιδεοληψίες, στοχοποιώντας εκείνους που εργάστηκαν σκληρά για την πραγματοποίησή του. Σήμερα, οι καθυβρισθέντες είναι δικαιωμένοι.

Μια ολόκληρη πενταετία πήγε χαμένη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αναλαμβάνοντας το 2015, ξεκίνησε να ασχολείται με το μετρό το 2017, «έτσι, χωρίς πρόγραμμα», καταθέτοντας σχέδια ανυπόγραφα στο ΚΑΣ. Δεν βρήκαν έναν πολιτικό μηχανικό να τα υπογράψει, επειδή επακόλουθο θα μπορούσε να είναι όχι μόνον η κατακρήμνιση και η καταστροφή των αρχαίων, αλλά και η απώλεια της ζωής αυτών που θα δούλευαν, από κάτω.

Είναι ώρα, όπως και για τα εθνικά θέματα, έτσι και τον Πολιτισμό, να αποφασίσουμε ότι κανείς δεν είναι περισσότερο ευαίσθητος. Φτάνει η εργαλειοποίηση. Ο στόχος για τη Θεσσαλονίκη, για την Ελλάδα, είναι μόνο το ευοίωνο μέλλον της…